” เป็นอะไรก็ได้ ที่เธอไม่มีวันทิ้ง “
“ไข่เจียว” หมาน้อยวัย 3 เดือน ที่เราซื้อมาเลี้ยงจากความ “ไม่ได้ตั้งใจจะรัก” แต่ตั้งใจอยากจะได้อยากจะมีไว้เลี้ยง
เมื่อเกือบ 10 ปี ก่อน ยังไม่มีความรู้เรื่องพันธุ์สุนัขอะไรเลย พกเงินไปเป็นหมื่น เดินหาซื้อลูกสุนัขในสวนจตุจักร เดินวนเลือกอยู่ไม่ถึง 30 นาที ก็ได้หมาน้อยตัวแรกในชีวิตมาเป็นภาระในครอบครอง “ไข่เจียว” ในวัยเด็ก ตัวอ้วนกลมวิ่งวุ่นอยู่ในกระบะขายหมา ซึ่งมีหมารวมอยู่ในนั้นประมาณ 10 ตัว
“ไข่เจียว” สีอ่อนจางๆ ขนปุยๆ เด่นที่สุดในฝูง เพราะตัวอื่นๆมีแต่สีเข้มๆ “แอน” รีบชี้แล้วบอกเราว่า “เอาตัวนี้ๆ แกต้องเอาตัวนี้นะ มันน่ารักสุดแล้ว” …..ไม่ได้เลือกอะไรมากมาย เพื่อนบอกว่าเอาตัวนี้เราก็เอาตัวนี้ ราคาเบื้องต้น 8500 บาท ต่อไปต่อมาเหลือ 7000 บาท รีบควักเงินให้เจ้าของร้าน อุ้มไข่เจียวกลับคอนโด แถวห้วยขวาง…
กลิ่นอาหารหมา เหม็นตลบอบอวนทั่วห้อง สร้างความรำคาญใจให้กับคนข้างๆ ในทีแรกไข่เจียวมีชื่อว่า “ผักบุ้ง” อยู่ไปอยู่มามีคำถือวิสาสะเปลี่ยนเป็นไข่เจียว …. คืนแรกในคอนโด พูดได้อย่างเต็มปากว่า รู้สึกเป็นภาระที่สุดที่เอามันมาเลี้ยง ไหนจะขี้ ไหนจะเยี่ยว เต็มห้องไปหมด แทบจะร้องไห้กับหมาตัวแรกในชีวิต ปรับตัวไม่ทัน เพราะไม่ใช่คนรักหมาขนาดต้องมาเก็บขี้หมา
เวลาผ่านไปไม่นาน ความเบิกบานเริ่มเกิดขึ้นในชีวิต รู้เลยว่าเราเสียสละเพื่อไข่เจียวมาก ดึกๆดื่นๆไข่เจียวยังสะกิดให้ตื่นมาเล่นด้วย เราก็ตื่นนะ เล่นๆไปสักพัก ไข่เจียวก็หลับต่อ เออ…มันน่ารักมาก เรากินน้ำแก้วเดียวกัน กินข้าวจานเดียวกัน นอนด้วยกัน ออกไปทำงานด้วยกัน จากแค่อยากเลี้ยงหมา กลับเปลี่ยนแปลงเป็นความรักไม่ยากเลย
ไข่เจียว เปลี่ยนโลกทั้งใบของเรา จากไม่เคยก้มหน้ามองหมาตัวไหนบนโลก จะหมาสวยงามราคาหลายบาท หรือหมาข้างถนนทั่วไป เราเห็นมันเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ต่างคนต่างอยู่ “เราส่วนเรา – หมาส่วนหมา” แต่ไม่ฆ่าฟันทำร้ายกัน …หลังจากเลี้ยงไข่เจียว กลายเป็นคนรักสัตว์ไปโดยปริยาย จะไปแห่งหนตำบลไหนอาหารหมา ขนมหมา ต้องติดตัวติดรถไว้ตลอด เจอน้องหมาปุ๊บ จอดรถเอาลงไปให้กิน
หรือไม่ เวลาหยุดซื้อไก่ปิ้ง หมู่ย่าง เห็นฝูงน้องหมามายืนรอขอกิน เราไม่รีรอจะรับซื้อให้ หมดทีนึงหลายร้อย นั่นมันคือการทำทานที่เรามีความสุขและไม่เสียดายเงินเลย... ไข่เจียว กลายเป็นแสงสว่างนำทางชีวิต เปลี่ยนจิตใจที่หยาบกระด้างกับสัตว์ กลายมาเป็นอ่อนโยน อ่อนไหวง่าย ร้องไห้ง่ายๆ เสียใจง่ายๆ …ประมาณปี 2553 มีโอกาสลงไปทำงานที่ 3 จว. ใต้ ต้องห่างไข่เจียวไปหลายวัน โทรหาโทรถามกันตลอด …
ระหว่างทำงาน แวะไปทานข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งไกลปืนเถี่ยง น้องหมาของร้านอาหารถูกรถชนตายต่อหน้าต่อตา เราร้องไห้ซะเหมือนโลกจะแตก เสียใจถล่มทลาย ร้องไห้จนเจ้าของน้องหมางง ..มึงร้องทำไม? ห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลย
ไม่นานนักมีเหตุจำเป็นที่ไข่เจียวต้องย้ายไปอยู่ที่กระทุ่มแบน ไปหมดทั้งบ้าน ไข่แพง ไข่พะโล้ (สองตัวนี้ได้มาหลังไข่เจียว) ทุกวันหยุดเราต้องขับรถเดินทางจากคอนโดใจกลางทองหล่อ เพื่อไปกระทุ่มแบน สมุทรสาคร ตลอด น้องหมาเราทุกตัวดีใจรีบวิ่งมาให้กอด เราก็ดีใจไม่น้อยเหมือนกันที่ลูกๆมีความสุขที่เรามาหา
กระทั่งปี 2555 เราต้องเดินทางไปศึกษาต่อที่สหรัฐอเมริกา ไข่เจียวต้องอาศัยอยู่กับคุณป้า ยาวนานหลายปี เรารู้สึกเลยว่าเราทุกข์ทรมานกับการคิดถึงหมาน้อยมาก ผ่านไปเพียง 3 ปี เราเรียนจบ บินกลับถึงเมืองไทยปุ๊บพุ่งตรงไปเยี่ยมไข่เจียวที่กระทุ่มแบนก่อนเลย …
ไข่เจียว ไม่เคยทำให้เราผิดหวัง ตลอดเวลาที่เราหายไป ไข่เจียวยังรอคอยการกลับมาของเราทุกเมื่อเชื่อวัน ไข่เจียวจำเราได้ดี มันกระโดดสูงให้เรารีบอุ้ม มันอยากไปกับเราทุกที่ ไปนั่ง ไปนอน ไปอยู่ที่ไหนก็ได้ที่มีเรา นั่งเฝ้านอนเฝ้าข้าวไม่ต้องกิน ไม่อยากจะเล่นกับใครทั้งสิ้น ขอแค่นั่งเฝ้าเราก็พอ
ถึงวันนี้ไข่เจียว ไม่ได้กลับมาอยู่กับเราแล้ว แต่ได้มาเที่ยวหา มานอนด้วยบ้างเป็นครั้งคราว เพราะคุณป้าที่เลี้ยงไข่เจียวมาหลายปี เค้ารักของเค้ามากจริงๆ เราทำร้ายจิตใจคนรักไข่เจียวไม่ได้แม้ซักคนเดียว เพราะเค้ามีบุญคุณกับเรา เค้าเลี้ยงไข่เจียวให้เรา นั้นเลยเป็นเหตุผลที่เราเอาห้วยขวาง มาเลี้ยงจนรัก สุดท้าย ห้วยขวาง ก็ตายจากเราไปอีก
ไข่เจียว เป็นอะไรก็ได้ นอนตรงไหนก็ได้ อยู่มุมไหนก็ได้ แม่จะรักใครก็ได้ ขอแค่แม่ไม่ทิ้ง ขอแค่แม่ไม่ลืม ขอแค่แม่ยังรัก
#เรา
