ชายสูงวัยในชุดเก่าซอมซ่อเสื้อยืดคอกลมกระดำกระด่างจนไม่รู้ว่าสีดั้งเดิมเป็นสีอะไร กางเกงขาก๊วยมอซอ สวมหมวกแก๊ปสีน้ำเงิน
บนบ่าสะพายถุงพลาสติกเก่าๆ มีถุงอาหารกับข้าวอะไรบางอย่างตุง ใบหน้าคาดด้วยหน้ากากอนามัยขึ้นขุยเป็นปุยเลยทีเดียวเดินตรงมายังป้ายรถเมล์ที่ข้าพเจ้ายืนอยู่กับคนอื่นๆอีกสองสามคน
ขณะที่ข้าพเจ้าคลึงเหรียญในมือที่เตรียมไว้เป็นค่าโดยสารรถเมล์ครีมแดง ชายคนนั้นตรงรี่มามองหน้าอยู่ระยะไม่ห่างทำท่าทางบอกใบ้เหมือนขอเงินไปซื้อข้าวกิน จึงตัดสินใจยกเหรียญค่ารถให้แกไปในชั่วแวบคิดไม่ต้องพิจารณาให้มากนัก
แกรับเงินจากข้าพเจ้าใส่กระเป๋ากางเกง แล้วหันหลังไปทำท่าแบบเดิมกับคนรอรถเมล์อีกคนหนึ่ง ซึ่งไม่คล้อยตามความต้องการของแก ทั้งยังเฉยเมยเมินหน้าไปทางอื่น
ข้าพเจ้าเริ่มสังเกตมองอย่างจริงจังเห็นว่าชายสูงวัยคนนั้นไม่ได้อดอยาก เมื่อมองเห็นถุงสะพายบนไหล่ซ้ายมีของกินหลายอย่าง สักพักหนึ่งแกเมียงมองบนถนน แล้วโบกเรียกรถซึ่งเข้าใจว่าคงเป็นรถเมล์ที่แกจะเดินทางต่อไป
แต่หาใช่ดังที่คาดคิดไว้ แกโบกเรียกรถแท็กซี่ที่แล่นผ่าน บางคันเห็นก็เข้ามาจอดเทียบหน้าป้ายรถเมล์
ชายสูงวัยทำทีลงจากฟุตปาทไปคุยกับคนขับแท็กซี่ ที่ลดกระจากประตูลงรอฟังว่าจะไปไหน แต่แกก็ทำท่าทางแบบเดียวกับที่แสดงต่อข้าพเจ้าพร้อมยื่นมือขอเงินค่าข้าว โชเฟอร์แท็กซี่ส่ายหน้าไขกระจกขึ้นแล้วขับออกไปทันที
แกยังโบกเรียกแท็กซี่อีกหลายคันที่แล่นผ่านมา ส่วนใหญ่คนขับแท็กซี่จะทำสีหน้าเบื่อหน่ายไม่ให้เงินแก
จนมีแท็กซี่คันหนึ่งคนขับเป็นผู้หญิงวัยสามสิบปลาย ที่แวะจอดตรงหน้าพอรู้จุดประสงค์ของแก
คงเป็นความขี้สงสารหรืออย่างไรเธอล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบธนบัตรยี่สิบบาทส่งให้ชายสูงวัยก่อนจะขับรถออกไปอย่างช้าๆ
ชายสูงวัยยังคงโบกเรียกรถแท็กซี่อีกหลายคันตรงบริเวณป้ายรถเมล์ แต่ไม่ค่อยได้ผลตามที่วาดหวัง
จังหวะพอดีมีรถเมล์ปรับอากาศสายหนึ่งแล่นมาจอดตรงป้าย แกเดินไปตรงประตูหน้าทำท่าจะก้าวขึ้นรถ พอดีพนักงานเก็บค่าโดยสารผู้หญิงยืนจังก้าเอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัดบอกแต่เพียงว่าไม่ให้ชายสูงวัยคนนั้นขึ้นหรอก ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร แต่แกก็ยอมถอยออกมาดีๆ
กระทั่งผ่านไปไม่นาน รถเมล์ปรับอากาศสายเดียวกับคันแรกที่ชายสูงวัยจะขึ้น แล่นมาจอดตรงป้ายเช่นกัน คราวนี้แกรีบก้าวขึ้นรถโดยไม่มองหน้าใครทั้งนั้น จนสามารถเดินทางไปตามความตั้งใจของแกได้สำเร็จ
นี่เป็นเรื่องราวที่เพิ่งพบเจอกับตัวเอง
ข้าพเจ้าจำต้องจ่ายค่ารถเมล์ครีมแดงเพิ่มอีกเท่าตัวเพื่อแลกกับเรื่องราวของชายสูงวัยคนหนึ่ง ณ ป้ายรถเมล์แห่งนั้น ขึ้นไปนั่งรับลมเย็นพริ้วอย่างพิกลในห้วงต้นฤดูร้อนที่เริ่มมาเยือนของปี
2/3/2568
