ขออนุญาตเผยแพร่ต่อ /อ่านแล้วน้ำตาซึม
“แหวนวงนั้น”
ด.ต.เชิงฯ เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจประจำ สภ.เมืองนครราชสีมา ทำหน้าที่สายตรวจจำไม่ได้ว่า สายตรวจรถยนต์หรือรถจักรยานบนต์
ด.ต.เชิงฯ มีอุปนิสัยน่ารักเป็นคนสนุกสนานร่าเริงและชอบดื่มสุรา
ด.ต.เชิงฯ มาหาผม ซึ่งดำรงตำแหน่งเป็นรองสวป.สภ.เมืองนครราชสีมา ปรึกษาว่า
“ผู้กองครับ ลูกชายผมสอบเป็นนักเรียนเหล่าได้ เลือกสายตำรวจ ผมไม่มีเงินมอบตัว อยากจะขอยืมผู้กองสักหมื่นครับ”
“ลูกชายเก่งนะ ดีใจด้วยที่สอบได้ เข้าไปพบและปรึกษากับสารวัตรใหญ่หรือสารวัตรคนไหนบ้างหรือยังล่ะ”
ผมพูดและถามกลับไป
“ไปพบมาหลายคนแล้วครับ แต่ละคนฟังแล้วก็เฉย ๆ ไม่มีใครสนใจครับ”
ด.ต.เชิงฯ ตอบแล้วก้มหน้าแบบท้อแท้ และคงจะคิดว่า คงไม่มีผู้บังคับบัญชาที่เรียกสั้น ๆ ว่านาย คนไหนจะให้ความช่วยเหลือ เพราะเป็นคนขี้เหล้าเมายา
ด.ต.เชิงฯ เงยหน้ามองหน้าผม สายตาเปี่ยมแววโศกเศร้าและเสียใจ ทำท่าจะลากลับ แต่ผมพูดขึ้นว่า
“ดาบเชิงฯ เงินสดผมมีนิดหน่อยนะ เอางี้แล้วกัน แหวนตำรวจทองคำลงยามีดาวล้อมเพชรวงที่ผมใส่อยู่นี้ ซื้อมาตอนอยู่นครบาลประมาณสองหมื่นบาท จำนำคงได้ไม่ต่ำกว่าหนึ่งหมื่นบาท
เอาไปจ่ายค่าเข้าเรียนลูกชายนะ มีเงินเมื่อไหร่ค่อยไถ่ถอนมาคืนผม ระวังอย่าให้ตั๋วขาดล่ะ”
ด.ต.เชิงฯยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น ไม่กล้ายื่นมือมารับแหวนที่ผมส่งให้ จนผมต้องจับยัดใส่เข้าไปในมือ
“รีบไปจัดการเรื่องลูกให้เรียบร้อย ดีใจด้วยนะ”
ด.ต.เชิงฯ ยกมือไหว้น้ำตาคลอหน่วยแล้วออกไป หลังจากฟังผมพูดส่งท้าย
ลูกชายด.ต.เชิงฯได้เป็นนักเรียนเหล่าสมใจ
ด.ต.เชิงฯ ดีใจอยู่ไม่นาน ก็ประสบอุบัติเหตุทางถนนถึงแก่ความตาย
เมียด.ต.เชิงฯ บอกผมในงานศพว่า
“เสร็จงานศพแล้ว จะไปไถ่แหวนมาให้ ขอบคุณผู้กองมาก ถ้าไม่ได้แหวนผู้กอง ลูกชายคงไม่ได้เข้าเรียนเพราะไม่มีเงินมอบตัวค่ะ”
“เอางี้นะ ถ้าไถ่แหวนมาแล้ว ไม่ต้องเอามาคืนผม ผมยกให้ลูกชายเลยเพราะเขาเลือกเหล่าตำรวจพอดี
เอาไว้เป็นกำลังใจในการทำงาน และเป็นที่ระลึกว่า เพราะแหวนวงนั้น เขาจึงได้มีวันนี้“
เป็นคำพูดของผม ก่อนขอตัวกลับ
เมียด.ต.เชิงฯยกมือไหว้ผมและร้องไห้ พูดอะไรไม่ออก
เพื่อนตำรวจด.ต.เชิงฯบางคนมาบอกผมในวันต่อมาว่า
“วันนั้นที่ผู้กองกลับจากงานดาบเชิงฯ มีตำรวจและเพื่อนเมียดาบเชิงฯหลายคน เข้ามาปลอบใจ พูดคุย และทุกคนส่งยิ้มตามหลังผู้กองด้วยครับ”
ผมไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้มด้วยความสุขใจ
————
ป.ล.
ลูกสาวผมเคยถามผมว่า
“พ่อรู้จักดาบเชิงฯกองเมืองโคราชมั้ย”
“รู้จัก ดาบเชิงฯเคยเป็นลูกน้องพ่อ เขาถึงแก่กรรมแล้ว”
ผมบอกลูกสาวไป
“ลูกสาวดาบเชิงฯเป็นเพื่อนเรียนหนังสือด้วยกัน เขาเคยเล่าให้ฟังว่า พ่อให้แหวนเพชรดาบเชิงฯไปหนึ่งวง พี่ชายเขาจึงได้เป็นนักเรียนเหล่า แล้วพ่อก็ยกแหวนให้เลย”
ลูกสาวร่ายยาว
“จริงลูก แหวนเพชรหนึ่งวงกับหนึ่งอนาคตคน พ่อเลือกคน ซึ่งเขาจะเป็นอนาคตของอีกหลายคนในครอบครัว”
ผมพูดแล้วมองหน้าลูกสาว ลูกสาวก็มองหน้าผมแล้วยิ้มเช่นเดียวกัน
“ดีใจที่เป็นลูกพ่อ”
ลูกสาวพูดกับผมด้วยสีหน้าแววตาที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
—————
พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท
