รางวัลรองชนะเลิศ อันดับ2 ประกวดเรียงความ “กว่าจะมาถึง…รั้วจักรดาว”โดยผู้ปกครอง นตท.65
เด็กชายคนหนึ่งที่ผิวดำเข้ม ผมหยิก ตัวเล็ก ตาโปนๆ ผอมแห้ง ในวัยเด็กชอบใส่ชุดทหาร โดยเขาต้องได้ไปงานวันเด็กทุกปี เพื่อจะได้เห็นอุปกรณ์ที่เกี่ยวกับทหาร ตำรวจ ที่นำมาจัดแสดง
ของเล่นที่เขาต้องได้ซื้อทุกครั้งคือ ปืนทุกประเภทที่มีขาย และรวมถึงระเบิดปลอม เพราะเคยเห็นว่าอาชีพพ่อจะมีสิ่งของเหล่านี้ ไนอาชีพ (พ่อรับราชการตำรวจ) โดยเฉพาะปืน
ในวัยเด็กเขาจะสนิทและใกล้ชิดกับพ่อมาก
จนเมื่อเขาอายุได้10ขวบ พ่อได้เสียชีวิตขณะปฏิบัติหน้าที่ในวันที่ 21ม.ค. 2557 เป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของครอบครัว ขาดเสาหลักของครอบครัวไปอย่างกะทันหัน ทำให้ครอบครัวประสบปัญหาหลายอย่างมากในตอนนั้น
เพราะแม่ต้องเป็นทุกอย่างให้กับลูกทั้งสอง กำลังใจที่ต้องสู้และอดทนทุกๆอย่างมาจากลูก เราต้องยืนเป็นเสาหลักต่อจากพ่อเขาให้ได้เพื่ออนาคตที่ดีของลูก
เมื่อ ด.ช.ศุภสัณห์ เข้าเรียนระดับชั้น ม.1ช่วงปิดเทอม 2 ได้เดินมาขอให้แม่ช่วยส่งไปกวดวิชาสถาบันแห่งหนึ่ง เพื่ออยากจะเข้าไปเรียนเป็นนักเรียนเตรียมทหาร
แม่ก็ยังไม่เข้าใจว่าลูกจะทำได้อย่างไร การจะเข้าร.ร.แห่งนี้ได้ต้องเป็นคนที่มีฐานะทางการเงิน การเรียนต้องดีเลิศ ต้องพร้อมในทุก ๆด้าน ซึ่งเราไม่มีความพร้อมตรงนั้นเลย
แต่ก็ไม่เคยขัดใจ ได้แต่เพียงบอกว่า ต้องตั้งใจเรียน เพราะเรามีเงินน้อย ได้แค่คอร์สเรียนระยะสั้นๆเท่านั้น
เขาเริ่มนำความรู้มาใช้หลังจากกลับจากการเข้าคอร์ส เริ่มหัดทำข้อสอบย้อนหลังของปีที่ออกสอบ ขอไปเรียนพิเศษกับครูแถวบ้านบางวิชาที่ไม่เข้าใจ เป็นการเรียนควบคู่ไปกับเรียนออนไลน์ที่ ร.ร.
ส่วนพละก็ใช้เวลาช่วงเช้ามืดและช่วงเย็น หลังจากเรียนเสร็จไปออกกำลังกายขอข้อมูลและทักษะการวิ่งจากกลุ่มพี่ ๆนักวิ่ง หัดดึงข้อ
โดยดูจากคลิปในยูทูป ไปดึงบ้านเพื่อนบ้าง สนามบาส ร.ร. บ้างตามโอกาส ว่ายน้ำก็ขอให้คนรู้จักช่วยสอนและใส่เทคนิกที่จำเป็น
จนมาถึงในปี 2564 ได้สอบครั้งแรก ตอนนั้นเรียนชั้น ม.4สอบติด เหล่า เขาเลือกเหล่า ตร. เพื่อสอบรอบ2
แต่ประกาศผลรอบ 2 ไม่มีชื่อ ทำให้เขาเสียใจมากเนื่องจากทุ่มเทมาอย่างหนักแล้วไม่สมหวัง
หัวอกแม่แทบสลายเมื่อเห็นลูกเสียใจอาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่เราสนับสนุนไม่เต็มที่เนื่องจากด้วยหน้าที่การงานและไม่ค่อยมีความรู้ในเส้นทางนี้
หลังจากนั้นเขาได้มานั่งคุยกับแม่ว่าเราต้องเริ่มนับ 1 ใหม่ และแม่จะเป็นคนสนับสนุนให้เต็มที่ ขอให้ลูกตั้งใจ อดทน สู้ ฟันผ่าอุปสรรดไปพร้อมกันในปีหน้าเพราะเป็นปีสุดท้ายแล้ว
เราจะต้องมาปิดจุดที่เราด้อย อ่านหนังสือ ทำโจทย์ และศึกษาหาความรู้ให้มากขึ้น เขาก็ตั้งใจอย่างมาก นอกจากจะต้องเรียนปกติแล้ว กลับบ้านก็ต้องเรียนพิเศษออนไลน์ บางครั้งก็ต้องเดินทางไปเรียนพิเศษต่างจังหวัดคนเดียว พละก็ต้องเตรียมร่างกายให้พร้อม อาศัยช่วงดึกบางเวลาเพื่อออกกำลังกาย
เขาบอกกับแม่ตลอดว่าทุกช่วงเวลาของเขาจะมีแม่คอยให้กำลังใจและเคียงข้างตลอดอยากเป็นหลักให้แม่ รู้ว่าแม่เหนื่อยกับเขามาก
เพราะแม่เป็นทุกอย่างจริง ๆ เขาจึงตั้งใจทำทุกอย่างออกมาให้ดีที่สุดในการสอบของปี 2565
จากความมุ่งมั่น ทุ่มเท และพยายามอดทนไม่เคยถอย เมื่อประกาศผลสอบรอบแรกติด4 เหล่า ทำให้ดีใจเป็นที่สุด ยิ่งได้คะแนน ทบ. ลำดับที่ 85 แล้วเหมือนสิ่งที่กังวลค่อย ๆดีขึ้นมาก
เขาตัดสินใจเลือกเหล่า ทบ. ในรอบต่อไป ซึ่งรอบ 2รู้สึกกังวลและเครียดทุกอย่าง เพราะหมายถึงถ้าพลาดแล้วก็จะหมดสิทธิ์ทันที
จนวันประกาศผลรอบ2 เฝ้ารออย่างกระวนกระวาย พอผลสอบออกมามีชื่อติดวิ่งกอดกันแม่ลูก ร้องไห้เลย ทำสำเร็จแล้ว ดีใจที่สุดที่เรามาถึงจุดนี้ได้สำเร็จ
ขอบคุณตัวลูกชายที่เขาสู้กับเรามาจนถึงวันนี้ เพราะเส้นทางการเป็นนักเรียนเตรียมทหารไม่ได้ง่ายเลย ถ้าลูกและผู้ปกครองไม่ช่วยกันจะไม่มีวันนี้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน “ท้อได้แต่อย่าถอย“
ร.ต.อ.หญิงอุดมพร เพ็งกระจ่าง ผู้ปกครองนตท.ศุภสัณห์ เพ็งกระจ่าง นตท. ตอน16 เลขที่ 30
สมาคมผู้ปกครองเเละครูโรงเรียนเตรียมทหาร
