หลังจากที่อาทิตย์ที่แล้วเรา คาอยู่ที่ การสแกน กระเป๋าสีดำ เป็นครั้งที่ 4 ผม ยืนมองอยู่ ภาพ สแกน ทั้ง 4 ครั้ง ในตา หม่นหมอง ไม่กล้าที่จะเอ่ยคำพูดใดๆมันจุกอยู่ ตรงปาก มันต้องไม่เป็นอย่างนี้สิ ผมดูไม่ออก ฮืออออ…
อ่านEP.1 http://policenewsvarieties.com/นิสัยของคนบางประเภท-โค/
แล้ว เจ้าหน้าที่ EOD ยศ ร้อยตำรวจเอก ถูกแล้วครับ ร้อยตำรวจเอก …เค้าก็หันมาสั่ง ตั้งแต่ พันตำรวจเอก หรือทุกคน แถวนั้นเลย สั่งว่า “ผมจะไป เปิดกระเป๋า รบกวน หลบไปก่อน” ทุกคนในที่นั้น เห็น ร้อยตำรวจเอกสั่ง ก็ เชื่อกันหมด หลบฉาก อย่างไม่มี ท่าที อิดออด ว่าเป็น คำสั่งของผู้ใต้ บังคับบัญชา….
ใช่แล้วครับ ทุกคน ปลอดภัย ในกระเป๋า ไม่ใช่ วัตถุ ที่ทุกคนไม่อยากให้เป็น ยืนยันได้ เพราะผมยังมานั่งเขียน บทความนี้ได้ หากแต่เป็น กระเป๋า ที่บรรจุเสื้อผ้า ของวัยรุ่น กางเกง ขาสั้น เสื้อยืด ธรรมดา นิแหละครับ…
ต่อมาเจ้าหน้าที่ EOD ถึง อนุญาติให้ ตำรวจ เข้า พื้นที่ และเริ่ม เปิด การจราจร ของ ประชาชน ให้ใช้ บริการได้ตามปกติ ภูเขาออกจาก อกไปแล้ว โชคดีที่ กระเป๋า นั้นเป็นแค่เสื้อผ้า
เดี๋ยว ยังไม่จบ ….
ทีมสืบสวน รุดหน้าเข้า คุมพื้นที่ เพื่อตรวจสอบ ว่า มันผู้ใด ทำเอาคนวุ่นวาย กันขนาดนี้ จะตามหา เจ้าของเพื่อมา สอบถามให้แน่ชัด
– “ผมว่า คงโดน คนขโมยมาแล้วเปิดไม่ออก เลยเอามาวางทิ้ง” คนนึง เสนอ
– “นู๋ ว่าเป็นพวก นักท่องเที่ยว ชาตินึง ชอบ วางของทิ้งแล้วหายไปทำธุระ เด๋วเค้าก็กลับมาเอา” แม่บ้าน สวน คำตอบ
รองครับ เจอ เอกสารแล้ว เป็นของ นาย…..
“ดีดี รีบหาเบอร์ติดต่อเลย” รอง ผกก.สส. รีบสั่ง ลูกน้อง ทีมสืบสวน ของตน ให้รีบดำเนินการ
ทันใดนั้นเอง ทีมเจ้าหน้าที่ BTS ก็ หัวเสีย เดินเข้ามาที่ห้อง ปฏิบัติการชั่วคราว
“เจอแล้วครับ”
แค่ ประโยคสั้นๆ ทำเอาทุกคนใน ห้องนั้น หัน ไปเป็น ทิศทางเดียวกัน พร้อม ถอนหายใจ เฮือกใหญ่ ใน แวปแรก เป็นใครก็ชั่ง เจอ ตัว คือ จบ ก็พอแล้ว
หนุ่มน้อยกระเทย วัย 20 ต้นๆ เดินตาม เจ้าหน้าที่เข้ามา ด้อกๆ
ตำรวจ :: เห้ย เราเอากระเป๋ามาวางทำไม
กระเทย :: เออ อือ เออ กระเป๋า นู๋เอง
ตำรวจ :: “เออ กระเป๋า เรา แล้ว เอามาวางทำไม” ทีมสืบสวน เริ่มถาม
กระเทย :: เพื่อน นู๋ เอามา ให้แล้วพอดี เค้ารีบ กลับ นู๋เลยให้ฝากวางไว้ แล้วนู๋รีบมาเอา
เจ้าหน้าที่ BTS :: ห้ะ ? ติดต่อเพื่อน มาสิ เอามาวางกี่โมง แล้วนี้ กี่โมง นี่มัน 4 ชั่วโมง กว่า ที่ ความวุ่นวาย ในBTS”
กระเทย :: “อ้อ ค่ะ เค้าไป แถว บางแค แล้ว เด๋วลองโทรนะ
นางรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาปลายสาย…“เห้ยมึง กูไม่เป็นไร แล้ว เจอ แล้ว คุยกับเจ้าหน้าที่ เคเค เด๋วว่ากัน” กระเทยเมาท์มอย กะเพื่อน เสร็จ ก็รีบวางสาย
ตำรวจสายสืบ :: “เออ น้องครับ มึงรับต่อสาย เอาเพื่อนมาคุย สิ” (เจ้าหน้าที่สืบสวน 1 นาย เหมือนจะเหลือ อด กับ กระเทยเจ้าของกระเป๋า)
กระเทย :: “ฮัลโหล เออแก ตำรวจ จะคุยด้วยน้ะ”
ยังไม่ทัน จบ คำว่าน้ะ โทรสับก็ มาอยู่ในมือ ตำรวจ ..
ตำรวจสายสืบ :: เราชื่ออะไร มาทำอะไร แต่งตัวยังไง แล้วมาถึง กี่โมงวางกี่โมง”(คำถามชุดแรก ถูก ยิงออกมา)
ปลายสาย :: เออ เออ นู๋ไม่รู้เรื่อง มัน ออกจากบ้านนู๋ไป 5 โมง นั้นแหละแล้วก็ไม่ได้คุยกะมัน จนมันโทรมาบอกว่า ยืนดู ตำรวจ รื้อกะเป่า มันอยู่แค่นี้น้ะ นู๋ ไม่เกี่ยว ”( เพื่อน หรือ ปลาย สาย ตัดบทแล้วรีบ วางสายไป )
อ้าว ! มึงยืนดู พวกกู รื้อกระเป๋า มึง แล้วก็ไม่พูดไม่จา เงียบ อยู่อย่างนั้น (ผมคิดในใจ จะกล่าวออกไป คงดูไม่ดี ตำรวจต้องสุภาพน้อบน้อมกับประชาชน)
ผม :: “เออ น้อง ครับ ตกลงมันยังไง กันแน่”
กระเทย :: “ก็ได้ เล่าเรื่องจริงก็ได้” (อ้าวเห้ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่ น่า อ้าวเห้ย………. อยู่ดีดี เพลงนี้ก็แวปมาในหัว)
ผม :: “เออ น้อง การ ให้ข้อมูลอันเป็นเท็จ เนี้ยะ น้องแน่ใจแล้วเหรอ”
กระเทย :: “ค่ะ เอร้ย ครับ คืองี้ นู๋ มาจาก บ้านเพื่อที่ บางหว้า จะกลับ รังสิต ต้องไปต่อรถ ที่ หมอชิต แล้วคือ แวะหาเพื่อนที่ เอกมัย แต่ ที่ BTS เค้าไม่มีบริการ ฝากของ นู๋ ก็ ลำบาก รึเปล่าล่ะ ต้อง แบกกระเป๋า ไปนั่ง มอไซด์วิน ไปหาเพื่อน เนี้ยะ
ผม :: แล้ว น้องครับ ก็ เลย วางกระเป๋า ไว้ ตรงนั้น ในมุมนั้น ให้มันยืนเดียวดายอยู่แบบนั้น ผู้คนผ่านไปผ่านมาตรงนั้น แล้วนู๋ก็ไปทางนั้น ฮึบ……” (น้อบน้อมไว้ห้ะ ท่านสารวัตร ผมพยายามอดกลั้น)
กระเทย :: “นู๋ รู้ว่าผิด แหละ ก็ ขอโทษ”
ประมาณ 4 ชั่วโมง ที่เจ้าหน้าที่ ตำรวจ ทหาร ในพื้นที่ และ เจ้าหน้าที่ EOD ฝ่า รถติด เจ้าหน้าที่ รักษาความปลอดภัย BTS ผู้จัดการ สถานี BTS หัวหน้าฝ่ายความปลอดภัย ที่เดินทางมาจากหมอชิต และประชาชน ที่กำลังจะ แตก ตื่น อีกไม่รู้เท่าไหร่
สถานี BTS ถูกปิด ไป ครึ่งนึง กว่า 4 ชั่วโมง ในช่วงเวลาที่ ผู้คน สัญจร กลับบ้าน เพียงเพื่อ อำนวยความสะดวก ให้ น้องคนนึง ซึ่งต้อง ลากกระเป๋าไปนั่งมอไซด์วิน ไม่ต้องลำบาก
อาจจะผิด ที่ ตำรวจ ที่ มองเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าตำรวจที่รับแจ้ง ไปเปิดดู เอง ก็คงจบ
อาจจะผิด ที่ BTS ไม่เตรียมที่รับฝากของ ถ้า มีที่รับฝาก คนก็ไม่ต้อง ลำบาก เอาของมาทิ้ง
อาจจะผิด ที่ ผม แจ้ง EOD ถ้าไม่แจ้ง แล้วรีบเปิด ให้รู้แล้วรู้รอด
อาจจะผิด ที่ EOD ทำเรื่องเยอะ ต้องสแกน ต้องนู้นนี้นั้น ถ้าเก่งกว่านี้ คง จบใน ไม่นาน
แต่ มันใช่ เหรอ กับ ตรรกะ ก็มันลำบาก จะให้ ทำยังไง ล่ะ บางครั้ง การ อำนวยความสะดวกให้ตัวเอง ก็เป็นสิ่งสำคัญ แต่ที่สำคัญกว่า คือ การมองในมุมมองของความสงบสุขของสังคม
เราคงเคยเห็น บ่อยครั้ง ที่ คุณ คุณ หรือแม้แต่ตัว ผมเอง พยายาม ละเมิด กฎหมาย จราจร ง่ายๆบางข้อ
เห้ยเลย กลับรถตรงนี้เลยน้ะ นิดเดียว แต่มักลืม นึกถึง รถที่ขับตามเรามา …
เห้ย อยู่เลนส์ผิด อ่ะ ขอ ผ่านไป เน้อะ นิดเดียว แต่มักลืมนึกถึง รถที่อยู่เลนส์ข้างๆ….
เห้ย เรียกแทกซี่ตรงนี้น้ะ ขี้เกียจเดิน แต่ลืมนึกถึง การจราจร ที่จะชะลอ เพราะการจอดแทกซี่..
อีกหลายๆ พฤติกรรม เล็กๆน้อยๆที่ เรามองว่า เป็นเรื่องเล็กของ เรา แต่ ผลสะท้อน ของการกระทำมัน ดู ยิ่งใหญ่ต่อสังคม
ผม และตำรวจ ทั้งหลาย ไม่อาจไปตามเฝ้า บังคับ ประชาชน ให้ทำตาม กฎระเบียบสังคมได้ตลอดเวลา แต่ คุณ คุณ และคุณ สามารถที่จะคิด และช่วยกันทำให้ สังคมเรา หลุดจากคำว่า สังคมไร้ระเบียบ ปลอดความวุ่นวาย จากพฤติกรรมมักง่าย เริ่มวันนี้ อาจจะ ลำบาก นิดหน่อย แต่เชื่อเถอะ ครับ อีกไม่นาน สังคมเราจะดีขึ้น จริงๆ น้ะ
