ตอน 26
ทั้งหมดเท่านี้ เท่าที่ผมเล่าให้ฟัง
บางทีผมจะบอกเล่าให้คุณทราบว่า สิ่งที่ผมทำหลังจากกลับเป็นอะไรบ้าง และผมเกิดเบื่อเซ็งยังไงล่ะ ผมจะเข้าเรียนที่โรงเรียนไหนในช่วงฤดูใบไม้ร่วงที่ใกล้จะถึง หลังจากผมออกจากที่นี่ แต่ผมก็ไม่อยากจะเล่าอะไรอีกแล้ว ผมไม่อยากเล่าเลยจริง ๆ เรื่องพวกนั้นมันไม่น่าสนใจมากแล้วในตอนนี้
คนส่วนมากโดยเฉพาะนักจิตวิเคราะห์คนหนึ่งที่นี่ มักชอบถามผมว่าผมจะปรับตัวเองได้ไหมตอนกลับไปโรงเรียนเดือนกันยายนนี้
ช่างเป็นคำถามที่แสนงี่เง่าสุด ๆ ในทรรศนะของผม ผมหมายความว่าคุณจะรู้ได้ยังไงว่าคุณจะทำอะไรก็จนกว่าคุณจะทำแล้ว คำตอบก็คือ คุณไม่รู้หรอก ผมคิดอย่างนี้นะ ผมจะรู้ได้ยังไงล่ะว่ามั้ย ผมบอกได้เลยว่าเป็นคำถามสุดโง่งั่งงี่เง่า
ดี.บี.ไม่แย่เหมือนกับพวกนั้นทั้งหมด แต่เขาก็ยังถามผมหลายคำถามเหมือนกัน เขาขับรถไปเมื่อวันเสาร์ที่แล้วกับสาวอังกฤษที่เล่นหนังใหม่เรื่องหนึ่งที่เขาเป็นคนเขียนบทเองเสียด้วย เธอสะสวยมีเสน่ห์เย้ายวนพอสมควร ท่าทางบุคลิกก็ดูดีมาก ๆ
มีครั้งหนึ่งตอนที่เธอไปเข้าห้องน้ำที่อยู่สุดทางเดินอีกด้านหนึ่ง ดี.บี.ถามผมในเรื่องที่ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผมเพิ่งเล่าให้คุณฟังจนจบแล้ว ผมไม่รู้จะพูดอะไรอีกเลย ถ้าคุณต้องการรู้ความจริง
ผมไม่รู้หรอกว่าผมคิดเกี่ยวกับเรื่องอะไร ผมเสียใจผมบอกเล่าให้ใครต่อใครหลายคนเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้กระทั่งเจ้าสแตรดเลเตอร์และแอคลี่ย์เป็นต้น ผมคิดว่าผมคิดถึงแม้แต่เจ้ามัวริชยอดเลวนั่นด้วย มันน่าตลกดีนะ
จงอย่าเล่าเรื่องให้ใครหรืออะไรทั้งสิ้น ถ้าคุณทำอย่างนั้นล่ะก้อ คุณจะเริ่มต้นคิดถึงมันทุก ๆ คนเลยทีนี้.
จบ
