โลกทุกวันนี้มีแต่ความวุ่นวายมากมายมายเหลือคณานับ เหตุที่โลกนี้วุ่นวายหาใช่ว่าตัวของโลกวุ่นวาย แต่เป็นมนุษย์นี่เองที่ทำให้มันวุ่นวาย วุ่นวายกับตัวเองไม่พอ ไปวุ่นวายกับคนอื่นและสิงห์สาราสัตว์ ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอีกด้วย
และยามใดที่มีปัญหาในชีวิตขึ้นมา กรรม สิ่งแรกที่สว่างวาบขึ้นมาในความคิดแรกคือ
“ตำรวจ”
จริงไหม ? หรือบางคนคิดว่าเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์อื่นมาช่วยแก้ปัญหาให้จะดีกว่า เอางั้นก็ได้นะ
หลายๆคนคิดว่าตำรวจจะมาปรากฎกายให้เห็นแทบจะทันทีทันใดหลังจากวางสายจาก 191 แล้ว เพื่อจะมาบำบัดความทุกข์ของตนเองหมดสิ้นไปได้ ซึ่งในความเป็นจริงอาจรอนานมากกว่านั้นมากบ้างน้อยบ้าง ขึ้นอยู่กับว่าตอนนั้นตำรวจเหล่านั้นเขาอยู่ที่ไหน เขาทำอะไรอยู่
แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่คุณซึ่งกำลังเดือดร้อนอยู่จะยอมรับได้ใช่ไหม เพราะ 1 นาทีที่เสียไปของคุณ มันร้ายแรงและยาวนานมากในยามที่คุณเดือดร้อน
เมื่อตำรวจมาถึง คุณก็พยายามให้เขาแก้ปัญหาให้ได้แบบทันทีทันใด ด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่าน ทั้งๆที่เขาเหล่านั้นเพิ่งมาถึงและได้ข้อมูลน้อยที่แท้จริงน้อยมากจากการแจ้งเหตุด่วนทางโทรศัพท์
“จับมันสิ” , “ทำไมไม่จับ”, “เส้นมันใหญ่เหรอเลยไม่กล้าจับ”
และอื่นๆอีกมากมายที่ถาโถมเข้าใส่เขาเหล่านั้น ราวกับคนเสียสติ
พายุอารมณ์และความหวาดกลัว ความโกรธแค้นถูกกระหน่ำใส่คู่กรณีอย่างเดือดพล่านมากขึ้น โดยเฉพาะในยามที่มีกรรมการเช่นตำรวจอยู่ใกล ๆ เผลอ ๆ ก็มีส่งอารมณ์ทั้งหมดมาถึงตำรวจเหล่านั้นที่พยายามจะบรรเทาเหตุการณ์ให้เบาลงด้วยเช่นกัน
นี่เป็นเพียงตัวอย่างเล็กๆน้อยๆที่ตำรวจได้เผชิญในแต่ละวัน ในความเป็นจริงมีเรื่องราวอีกหลายหมื่นหลายแสนอย่างเกิดขึ้นในแต่ละวันจนนับกันไม่หวาดไม่ไหว
คำถามคือ มีใครสงสัยบ้างไหมว่าตำรวจที่ทำหน้าที่อยู่นั้นเขารับมือกับเหตุการณ์ทีเกิดขึ้นทั้งหมดนี้ได้อย่างไร เขาเอาความอดทนอดกลั้นมาจากไหน
ผมว่าไม่มีใครคิดนะ
วันนี้ตำรวจเป็นอาชีพสัมผัสกับประชาชนมากที่สุด เป็นอาชีพที่ถูกคาดหวังมากที่สุดในทุกๆวัน
เป็นอาชีพที่มีรายได้น้อยที่สุดในบรรดาข้าราชการทั้งหลาย มีโอกาสผิดพลาดในการทำงานมากที่สุด ถูกร้องเรียนมากที่สุด เผชิญหน้ากับอันตรายมากที่สุด และที่สำคัญ ถูกเกลียดชังมากที่สุดอีกด้วย
ทำไมใครๆถึงได้พากันเกลียดชังตำรวจ
ถ้าจะท้าวความไปถึงการเลี้ยงดูในอดีตที่พ่อแม่ชอบบอกว่า อย่าร้องไห้นะเดี๋ยวตำรวจจับ เหมือนปลูกฝังความเกลียดชังและหวาดกลัวเข้าไปในหัวเด็กทุกๆวัน
มาจนถึงสื่อสังคมกระแสโซเชี่ยลที่นิยมการด่าก่อนถามทีหลัง หรือการได้สัมผัสกับเรื่องราวที่ไม่ถูกใจเวลาได้เจอกับตำรวจแม้ว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายผิดแบบเต็มๆก็ตาม
ไม่เคยเห็นตำรวจคนไหนออกมาปฏิเสธหรือตอบโต้อย่างรุนแรงกับคนที่บอกว่าเกลียดชังตำรวจ ส่วนใหญ่แล้วก็ได้แต่บ่นในใจหรือตอบโต้ด้วยคำพูดเบาๆกันในกลุ่มเพื่อนฝูงเท่านั้น
ถ้าจะนับเรื่องความไม่น่ารักหรืออะไรที่เกี่ยวกับเงินหรือผลประโยชน์ใดๆที่เกิดขึ้นในวงราชการแล้ว ไม่ได้ว่าใครนะไม่มีหน่วยงานใดที่ปราศจากผลประโยชน์ ไม่ว่าจะทางตรงหรือทางอ้อม ไม่ว่าจะซึ่งๆหน้าหรือใต้โต๊ะ เชื่อว่าหลายๆคนก็คงเคยโดนมาเหมือนกัน จริงไหมครับ
น้อยคนมากที่จะสนใจเรื่องปากท้อง ความเป็นอยู่ หรือสวัสดิการให้กับตำรวจ ทุกคนล้วนคาดหวังจากตำรวจในเชิงคุณภาพที่สูงมากในระดับ First Class แต่จ่ายค่าตอบแทนในราคา Super Economic
ตลอดเวลาที่ผ่านมาสังคมและผู้มีอำนาจใช้การกดดันและรุนแรงกับตำรวจ เหมือนกับว่าเป็นเด็กดื้อที่ต้องใช้วิธีเฆี่ยนตีให้หลาบจำเท่านั้น เป็นเด็กที่ถูกเลี้ยงแบบอดๆอยากๆ เต็มไปด้วยคำสั่งและกฎเกณฑ์มากมายทั้งในตำราและนอกตำรา
เมื่อใดก็ตามที่เด็กคนนี้ถูกเฆี่ยนตีลงโทษฟาดฟันแบบไม่ยั้ง ไม่เคยมีผู้ใดเมตตาอารีย์เข้ามาปกป้อง ไร้ซึ่งสรรพเสียงแห่งความเมตตา มีเพียงกระหน่ำซ้ำเติมและกรีดร้องใส่ด้วยความสะใจ
แต่กลับคาดหวังให้เด็กคนนี้ปกป้องชีวิตและความปลอดภัยให้กับตัวเองในยามเดือดร้อนด้วยการเอาชีวิตเข้าแลกได้
นี่คือความจริงเพียงเศษเสี้ยวเดียวของตำรวจที่ถูกนำออกมาตีแผ่ให้สังคมได้รับรู้ถึงเรื่องราวของพวกเขา
ยังมีอีกมากมายหลากหลายเหลือเกินในยุทธจักรสีกากีนี้ ไม่ว่าคุณจะรังเกียจตำรวจขนาดไหน กระหน่ำซ้ำเติมเหยียบย่ำตำรวจขนาดไหน ผมก็ยังเชื่อเหลือเกินว่า เขาเหล่านั้นก็จะยังคงอยู่กับคุณไปตลอดกาล และเขาเหล่านั้นยังคงทำหน้าที่ของเขาต่อไป โดยไม่เคยร้องขอความเมตตาจากใครเลย….
ยังคงท่องให้ขึ้นใจอยู่เสมอว่า จะสนองคุณแผ่นดิน เป็นตำรวจของประชาชน
“อดทนต่อความเจ็บใจ ไม่หวั่นไหวต่อความยากลำบาก ไม่มักมากในลาภผล มุ่งบำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์แก่ประชาชน ดำรงตนอยู่ในยุติธรรม กระทำการด้วยปัญญา รักษาความไม่ประมาท เสมอชีวิต”
แค่นั้นจริงๆ ถึงขนาดนี้แล้ว คุณคิดยังไงกับพวกเขาอยู่ครับ ยินดีรับฟังทุกความเห็น
#ขอบคุณเจ้าของบทความและช่วยส่งต่อเพื่อเพียงแค่ให้มีสักคนที่มองตำรวจดีขึ้น
