พิชิต ‘น้ำตกเหวนรก’ สวยอลังการกลางเขาใหญ่ เส้นทางไม่น่ากลัวอย่างที่คิด
โศกนาฏกรรมช้างป่า 11 ตัว ตกน้ำตกเหวนรก อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ เมื่อวันที่ 6 ต.ค. 2562
เป็นอีกเหตุการณ์เศร้าสลดที่ทำให้นักท่องเที่ยวตื่นกลัวน้ำตกเหวนรก หลังจากเคยเกิดเหตุแบบเดียวกันก่อนหน้านี้มาหลายครั้ง
น้ำตกเหวนรก เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นน้ำตกที่มีความสูงและสวยงามมากแห่งหนึ่งของอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่
แต่สำหรับคนที่ไม่เคยไปเที่ยวน้ำตกเหวนรก อาจรู้สึกน่ากลัวและอันตรายจนไม่อยากไป
ก่อนมาเยือนน้ำตกเหวนรก
อ่านในกะทู้พันทิปและเว็บอื่นๆ บอกตรงๆว่าเสียวเหมือนกัน เพราะแค่ชื่อก็มโนว่าตัวเองอาจไปไม่ถึงเป้าหมาย
ความจริงแล้วน้ำตกเหวนรกไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด สำหรับคนไม่กลัวความสูงอาจไม่น่ากลัวเลย
แต่สำหรับคนกลัวความสูงอย่างเรา ยังมีระดับความกลัวอยู่ในระดับหนึ่ง
จุดที่สัตว์ป่าและช้างป่าอยู่อาศัย และพลัดตกลงในน้ำตกเหวนรก อยู่คนละจุดกับสถานที่ที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ ทำทางเดินและบันไดอำนวยความสะดวกปลอดภัยให้กับนักท่องเที่ยวที่มาเยือน
การเดินทางก็ไม่ยาก พอขับรถเข้าไปในอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ มาถึงจุดจอดรถของน้ำตกเหวนรก ตั้งอยู่บริเวณ กม.ที่24 บนทางหลวงหมายเลข 3077
จากนั้นจะมีทางเดินไปน้ำตกเหวนรก โดยตลอดทางอุทยานได้เทปูนเอาไว้เป็นทางเดิน อำนวยความสะดวกให้เดินได้ง่ายและปลอดภัย
ระยะทางประมาณ 1 กิโลเมตร โดยข้ามห้วยสมอปูนจนถึงจุดชมน้ำตก ชั้นที่ 1
น้ำตกเหวนรก จะมีทั้งหมด 3 ชั้น โดยชั้นที่ 1 เป็นหน้าผาลาดชัน เมื่อถึงตัวน้ำตกจะมีบันไดลงไปอีกราว 50 เมตร
ระหว่างขั้นบันไดค่อนข้างแคบและชัน ตรงนี้คนที่กลัวความสูงอาจกลัว แต่บันไดมีราวจับแน่นหนา ถ้าเดินเกาะราวบันไดลงไปด้วยความระมัดระวังก็จะถึงจุดชมน้ำตกเหวนรกอย่างปลอดภัย
ตอนแรกเราเป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่คิดว่ามิชชั่นพิชิตน้ำตกเหวนรกไม่น่าสำเร็จ พอเดินไปครึ่งทาง ณ จุดนี้ทางไม่ชัน เดินสบายๆ ในใจคิดว่าอย่างนี้สบ้ายยย
แต่พอมาถึงจุดที่ต้องลงบันไดเกือบจะเป็นแนวดิ่ง และสูงเอาการ คนกลัวความสูงอย่างเราแค่เห็นก็หวิว แข้งขาสั่น ขาก้าวไม่ออกและเริ่มถอดใจ
แต่ชาวคณะที่มีคุณย่าอายุ60กว่า เดินถือไม้เท้า ยืนยันจะไปดูให้ได้ ทำให้เราต้องตัดสินใจไปต่อค่ะ
คุณย่ารู้ว่าเรากลัว บอกเราให้เอามือข้างหนึ่งเกาะราวบันได มืออีกข้างหนึ่งเกาะไหล่แฟนที่เดินอยู่ด้านหน้า โดยมีย่าซึ่งใจเกินร้อยเดินถือไม้เท้าเดินนำทาง
บอกให้เรามองแต่บันไดขั้นที่เดินอยู่ อย่ามองไปที่อื่นเพราะจะทำให้กลัว ในขณะที่ลูกชายเราเดินลิ่วไปถึงเส้นชัยก่อนแล้ว รอชาวคณะตามไปสมทบ
เราเดินไป เหงื่อแตกไป พูดไม่หยุดเลยเพราะกลัวตัวเองตก กลัวย่าตก ห่วงลูกชาย เราค่อยๆก้าวลงช้าๆทีละขั้น รวม200ขั้น จนถึงจุดชมวิวน้ำตกเหวนรก
ณ จุดชมวิว เราได้เห็นความยิ่งใหญ่อลังการของน้ำตกเหวนรก เสียดายที่เรามาช่วงน้ำกน้อย
เพราะถ้าเป็นช่วงฤดูฝนมีน้ำมาก ว่ากันว่าละอองน้ำจะกระเซ็นต้องกับแสงอาทิตย์เป็นสายรุ้งสวยงามมาก
อย่างไรก็ดีถ้าเราเดินมาไม่ถึงจุดนี้คงจะนึกเสียดายยิ่งกว่า ตอนนี้อยากตะโกนดังๆว่า
“มิชชั่นคอมพลีททททททททท”!!!
แม้จะเริ่มชินกับสภาพภูมิศาสตร์ของน้ำตกเหวนรกแล้ว แต่ขาเดินกลับ เราก็ยังขาสั่นแบบเบรกไม่อยู่เช่นเดิม ><
ปร์วีร์29/12/62
