‘ ปฏิรูป กูไหม ‘ ปฏิรูปตำรวจ แต่คุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ตำรวจไม่ดีขึ้นเลย แถมตกต่ำย้ำอยู่กับที่ ข้อดีไม่มีปรากฎ ? หรือตำรวจคนไหนจะเถียงว่า “ชีวิตกูดีขึ้น” ยกมือสูงๆแล้วประกาศให้รู้โดยทั่วกัน เพื่อที่เพื่อนตำรวจคนอื่นๆ จะได้พบทางสว่างลืมตา-อ้าปาก มีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่านี้เหมือนคุณบ้าง
“ปฏิรูปกูมั้ย?”
องค์กร ที่ได้ชื่อว่า คนอยากปฏิรูปที่สุด คือองค์กรกู
ถามว่า กูอยาก ไหม กูก็อยากน่ะ!
ตั้งแต่จบวันแรก ที่ได้รู้ว่าจะได้เป็นตำรวจ สุดแสนดีใจ และ อุดมการ ที่เต็มร้อย อยากทำงาน เต็มที่
แต่ยิ่ง ได้มาทำ ก็ยิ่ง ละเหี่ย ใจ …
เรื่องแรกๆ ที่ ควร ปฏิรูป อาวุธปืน
ทุกคนที่ มาเป็น ตำรวจ อาวุธปืน คงเป็น 1 ในเป้าหมาย อยากยิงปืน อยาก มีปืน
สุดท้าย ปืน ประจำกาย ต้องซื้อเอง กระบอก 3-5 หมื่น
อุดมการ ยังแรงกล้า ขอตังแม่มา ซื้อปืน….
ต่อมา เมื่อจบทำงาน ตำแหน่งแรก พนักงานสอบสวน สภ. ต่างจังหวัด ติดชายแดน ขับรถกว่า 700 กิโล เพื่อไปรับตำแหน่ง
ภาพแรกที่มองเห็นหน้า โรงพัก ของเด็กเมืองหลวงคนนี้
กับคำถามในใจ กูต้องอยู่ที่นี้ จริงๆ รึ ช่ายแล้ว สภาพ โรงพักไม้ 2 ชั้น กับปี 2551
ผม ::: “สวัสครับ” (ผมกล่าวทักทาย รอง ผกก)
รองผกก. ::: “เออ น้อง สบายๆ” (รองผกก กล่าวตอบ)
รองผกก ::: “มาน้อง พี่พาไปดูที่ทำงาน”
ผ่างที่หนึ่ง !!! มองไปในห้อง เห็น พี่ พันตำรวจโท 1 คนนั่งอยู่ ที่โต้ะ เหล็ก แบบ โต้ะสำนักงานทั่วไป อีกมุม มี โต้ะว่าง 1 ตัว พร้อมป้ายชื่อ พันตำรวจตรี จับจอง
รองผกก. ::: “เอา เลือกเอาจะนั่งมุมไหน ก็ตามใจ”
ผม ::: “เออ พี่ครับ โต๊ะ นั้น พี่เค้ายังทำงานที่นี่มั้ยครับ” พูด(พร้อมชี้นิ้วไปโต้ะที่ไม่มีคนนั่ง )
“อ้อ นั้นของพี่…. เค้า อยู่นิแหละวันนี้เค้าเวรพัก “
ผม ::: อ้าว แล้วโต้ะผม?
รองผกก ::: ก็น้องจะเอามาตั้งตรงไหนก็ ตั้งได้เลย
ผม ::: คือว่า ผมต้องเอามาเองเหรอ ครับ
(นี้ก็ คงเป็นอีกเรื่องต้อง ปฏิรูป สินะ ผมคิดในใจ)
จากนั้น พี่ รอง ผกก. ก็ถามผม ว่า …
รอง ผกก. ::: “พักที่ไหนล่ะ”
ผม ::: อ้าว พี่ ผมเด็กเมืองกรุง มาไกล ขนาดนี้ พี่จะให้พักไหน ล่ะ (คิดในใจ)
ผม ::: ยังไม่รู้เลยครับพี่
รอง ผกก ::: เออ..เด๋วให้ ธุรการ พาไปดู บ้านน้ะไม่รู้ พออยู่ได้ รึเปล่ามันมี ว่าง 1 หลัง
ผม ::: (คิดในใจคนเดียว ) เยสสเข้ … ได้บ้านเป็นหลังเลย
เย็นนั้นราว 17.00 น. เจ้าหน้าที่ ธุรการ ก็มาหา ผม ซึ่งผมยัง นั่ง งงๆ อยู่ กับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตตัวเอง ในขณะที่ยังไม่เห็นบ้านพัก
ลูกน้อง ::: เจ้านาย ไม่มีที่พัก เหรอ แล้วเจ้านายจะอยู่ได้ไหม
ผม ::: เฮ้ยยย! ได้ดิคับป๋า ผมฝึกมาแล้ว ในป่าในเขา ยังอยู่ได้
ผ่าง ที่สอง !!!
บ้าน ทาวเฮา 2 ชั้น ไม่มี ประตูหน้า ไม่มีประตูหลัง ฝาบ้านทะลุ บางส่วน
ผม ::: ไม่เห็นไร ป๋า เด๋วผม เอา เต้นมากาง นอนในนี้แหละ
ลูกน้อง ::: โอเคเลยเจ้านาย เด๋ว ผมให้เด็ก ไปซื้อสายไฟ มาลาก จากโรงพักมาให้
ผม ::: สะอึกทันที (คิดเองในใจ ห๊าาาา นี้ ขนาดไฟ กูต้องไปลาก จากตัวโรงพักงั้นเหรอวะ ?? )
ลูกน้อง ::: ส่วนส้วม เวลาจะ อึ – ฉี่ เจ้านาย ไปใช้ห้อง ข้างๆน้ะ ห้องนี้น้ำไม่ไหล
ถ้ามันเยอะขนาดนี้ ปฏิรูปคุณภาพชีวิตกุเป็นอันดับแรกได้มั้ย !!!
“โรงพัก ผม ห่างจากตัวเมือง หรือ ศาล ประมาณ 70 กิโล ไปกลับก็ราว 140 กิโล ทุกครั้งทีมีการจับผู้ต้องหาได้ ก็จะมี รถกรงขัง ที่ได้มีการจัดซื้อ ไว้ให้ทุกโรงพัก ก็ค่อยชื้นใจหน่อยสิน้ะ การฝากขังก็มีรถให้ไม่ต้องขับรถไปเอง …..”
ผลัดแรกผ่านไป มีรถ พาไป ถึงตัวเมืองอย่างดี
ผลัดสองใกล้จะถึงในอีก 2 วัน เดินไปหา ป๋า ผู้ที่ ทำหน้าที่ขับรถ
ผม :: ป๋
าคับ พรุ่งนี้ผมมีฝากขัง นะคับ เด๋วเจอกัน 8 โมงเช้า
ลูกน้อง :: เจ้านาย มีตัวไหม ?
ผม ::: อ้าว…ก็ ตัว ผม ไปฝาก ครั้งที่แล้วไง
ลูกน้อง ::: อ้อ!! งั้นเจ้านายต้องไปเองน้ะ บิลน้ำมันไม่พอ โรงพักเราไกล ต้องประหยัด
ผม ::: ห๊าาา (คิดในใจเหมือนเดิมว่า โรงพักต้องประหยัด แล้วเงินเดือน กู 9000 ถามว่าไม่ไป ฝากขังได้ไหม? ตอบเลย ไม่ได้ )
ครับ!! ท่านผู้อ่าน … เอาเท่านี้ก่อนละกัน เดี๋ยวคราวหน้าค่อยมาต่อ กับคำว่า “อุดมการ กับการ ปฏิรูปที่ รอเท่าไหร่ ก็มาไม่ถึงสักที”
“Keisatsu”
