I hate it when people say “you can just get another one” after I say that my dog died. Dogs are counted as family members to me. I can’t replace a family member. บนโลกนี้ไม่มีใครแทนที่ใครได้หรอก เราไม่เหมือนเธอ เธอไม่เหมือนเขา เรามีกันคนละชีวิต เพียงแค่ความคิดก็ต่างกันสิ้นเชิง
เพศสภาพมนุษย์ที่หลายหลาย ก็มีสิทธิ์อยู่บนโลกใบนี้ร่วมกันได้ …เหมือนๆกับสิ่งมีชีวิตที่มนุษย์เรียกว่า “หมา-แมว” คุณไม่มีสิทธิ์ตัดสินว่า ชีวิตสัตว์ 4 เท้ามันไม่สำคัญ คุณไม่มีสิทธิ์ประเมินค่าความรักระหว่างคน กับสัตว์สี่เท้าด้วยซ้ำไป ” ตราบใดที่คุณไม่รู้สึก เหมือนกับที่เค้ารู้สึก ”
หลังจากเขียนเรื่องราวของ “ห้วยขวาง” Ep.1ออกไป เสียงส่วนน้อยซุ่มเงียบวิพากษ์วิจารณ์ถึงความไร้สาระ-เสียเวลา มัวมานั่งรำพึงถึงหมาที่ตายไปแล้ว …. ก็เพราะเค้ามองหมาเราเป็นแค่ “Pet” มองเป็นสัตว์เลี้ยงที่เจ็บได้ ตายได้ “เลี้ยงแบบไม่ต้องรัก…ก็ได้”
เค้ามองสุนัขทุกตัวเป็น ” Street Dogs “ ไร้ค่า ถูกรถชนตายก็แค่เอาเท้าเขี่ยๆเกลี่ยให้พ้นทางรถ …..แท้จริงแล้ว “Street Dogs” มันก็มีคุณค่าในตัวมัน จะหมาพันธุ์ หมาแพง หรือหมาข้างถนน ก็ล้วนแล้วแต่มีสิทธิ์อยู่บนโลกนี้เท่าๆกันกับคน หมาบ้างตัวอาจจะสร้างภาระให้คนไม่รักสัตว์เกินเลยไปบ้าง “แต่คนไม่รักสัตว์คนนั้น ก็ไม่มีสิทธิ์ทำร้ายฆ่าฟัน วางยาเบื่อให้มันตายจากโลกนี้ไป “ สำคัญที่สุดคือ … คุณไม่มีสิทธิ์ดูถูกความรัก “ของคนรักสัตว์”
…หลังการจากไปของ ห้วยขวาง เราแสดงออกชัดเจนว่าเสียใจ (มาก) รู้สึกอย่างไรแสดงออกอย่างนั้น ในขณะที่บางคนหวังดีอาสาจะซื้อหมาตัวใหม่มาให้เลี้ยงแทน ห้วยขวาง ใจเราอยากได้หมาตัวใหม่เต็ม 100 เปอร์เซ็นต์อยู่แล้วหละ แต่เอาเข้าจริงหมาแต่ละตัวมันแทนกันไม่ได้ เหมือนๆกับคนที่เราไม่ได้รัก ยังไงซะก็แทนคนที่เรารักไม่ได้ “เพราะเราใช้ใจรักหมา เหมือนๆกับที่เราใช้ใจรักคน”
เหตุการณ์ที่ ห้วยขวาง เสียชีวิต เราเฝ้าถามใครๆว่า เราจะทำให้ลืมเหตุการณทั้งหมดได้ยังไง! เราจะหมดรักหมดอาลัย ห้วยขวาง เมื่อไหร่ ? นานแค่ไหนเราถึงจะเลิกร้องไห้เวลามีคนถามถึง ห้วยขวาง ทุกครั้งที่เข้าห้องนอน เห็นข้าวของเครื่องใช้ห้วยขวาง เต็มไปหมด …ตื่นนอนมาในแต่ละวัน เรายังมองหาแต่ ห้วยขวาง ถ้าเลือกได้เราอยากจะย้ายห้อง เราอยากจะเปลี่ยนห้อง เราไม่อยากจะอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆ แต่เราเลือกไม่ได้ไง … เราเลยเฝ้าถามใครๆว่า “เมื่อไหร่ที่เราจะเลิกรู้สึกสักที “
ห้วยขวาง เป็น My Special Dog มันใช้ชีวิตอยู่กับเราแค่เดือนเศษๆ มันสามารถทำให้เรารัก และเสียน้ำตาได้มากมาย ในทุกๆคืนก่อนนอน เรามองดูมันเล่นอยู่บนเตียงของเรา กัดสายกระเป๋าสะพายเรา กัดผ้าห่ม กัดนู้นนี่ไปเรื่อย มันน่ารักจัง! เราเข้าขั้นหลง ห้วยขวาง แบบไม่ลืมหูลืมตา… เวลามันเล่นแรงๆกระโดนหมุนๆบนเตียงเราจะส่งเสียงดังขู่ พร้อมใช้มือฟาดไปที่ก้น บอกให้หยุด เพราะเรากลัวมันพลาดตกลงจากเตียง..
อันที่จริงแล้ว ห้วยขวาง เคยตกเตียง(หลังจากเราหลับ) แต่มันไม่เป็นอะไรเลย ลุกขึ้นมาเดินเหินวิ่งเล่นซนปกติเหมือนเดิม …สิ่งที่เราเฝ้าระวังและกลัวมาตลอดว่าห้วยขวางมันจะตกจากที่สูงลงมาเจ็บ -ขาหัก -แขนเดาะ
แล้ววันนี้มันก็เกิดขึ้น จริงๆ… ห้วยขวาง เล่นซนอยู่บนเก้าอี้ที่เราวางมันไว้เอง เป็นเก้าอี้ที่ไม่สูงเลย ในทุกครั้งที่วางห้วยขวางไว้ เราก็นั่งข้างๆตลอด บางครั้ง ห้วยขวาง พลาดตก แต่เราคว้าไว้ได้
แต่ครั้งนี้เราตั้งห้วยขวางไว้ แล้วนั่งข้างๆเหมือนเดิม สุดท้ายสิ่งที่กลัวแต่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ห้วยขวาง เล่นหมุนตัวเองบนเก้าอี้แบบที่เราไม่ทันตั้งตัว เสี้ยววินาทีที่เราหันไปมองอย่างอื่น ห้วยขวาง กระเด็นตกลงมา ท้ายทอยฟาดกับพื้น ก่อนจะแน่นิ่งไปแต่ยังมีลมหายใจอยู่ เรารีบวิ่งพาลูกขึ้นรถไปโรงพยาบาล ไม่ถึง 10 นาทีห้วยขวางอยู่ในมือหมอ แต่ก็ไม่ทัน เราช่วยลูกไม่ทัน ลูกเราสิ้นใจแล้ว “เราร้องไห้เสียงดังลั่นโรงพยาบาล จนหมอต้องลากเราออกมานอกห้องฉุกเฉิน”
เราหยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาทุกคน ที่เชื่อได้ว่า เค้าจะเข้าใจความรู้สึกเรา ณ.ตอนนั้น โทรหา 10 กว่าเบอร์ แต่มีคนรับสายเราแค่ 3 คน อาจเป็นเพราะมันดึกมากแล้ว หลายคนคงหลับหมด แต่เราโทรด้วยความหวังที่จะมีใครสักคน เดินทางมาพาเราออกไปจากโรงพยาบาล
ร่างเราร่วงกองอยู่กับพื้นเหมือนคนไร้สติ นั่งร้องไห้อยู่นอกตัวอาหารคนเดียวตอนเวลาประมาณ ตี 3 ผ่านไปไม่ถึง 20 นาที “น้ำ” เพื่อนเราขับรถมาจอดตรงหน้า น้ำบอกให้เราหยุดร้องเถอะ ก่อนจะจัดแจงจ่ายค่าหมอ แล้วเอาศพห้วยขวาง กลับออกมา
“น้ำ” เป็นเพื่อนที่อยู่กับเราทุกเหตุการณ์สำคัญของชีวิต ตลอดระยะเวลา 10 กว่าปีไม่มีสักครั้งที่ “น้ำ” จะไม่ช่วยจัดแจงปัญหาในชีวิตเรา..”
เราร้องไห้ตั้งแต่ ตี 2 ไปจนถึง เที่ยงวัน เรานอนไม่หลับ เราคงรู้สึกผิดทั้งชีวิต เราคิดถึงห้วยขวาง “พี่วรรณ ” เจ้าของฟาร์ม คนที่ให้ ห้วยขวาง มาเลี้ยงบอกให้เราหยุดร้องเถอะ อย่าเสียใจ พี่วรรณ เค้าสงสารเรามาก …
ในขณะที่ “น้องปั้น” บอกว่าเราว่า อย่าโทษตัวเอง มันคืออุบัติเหตุ หยุดร้องเถอะ หมาน้องปั้นก็เคยตาย หมาใครๆก็ต้องตายทั้งนั้น…..ทุกคำพูดของทุกคนมันหยุดความเสียใจเราไม่ได้เลยจริงๆ
กระทั่ง “พ่อเรา” ที่กำลังป่วยเป็นมะเร็ง ระยะสุดท้ายทราบข่าว รีบโทรศัพท์พูดเตือนสติว่า “อย่าร้องไห้เลยลูก ทำไมลูกยังร้องไม่หยุด หยุดร้องนะลูก ทุกคนต้องตายหมด พ่อก็ต้องตายเหมือนกัน ลูกร้องไห้ขนาดนี้ ไม่มีใครเค้ามีความสุขหรอก …ลูกมีหมาตั้งหลายตัว พอมันตายลูกก็ต้องร้องไห้อีกกี่ครั้ง หยุดร้องแล้วไปกินข้าวอาบน้ำนอน พ่อขอร้องนะ” …
ช่วงสายของวันเดียวกัน “น้องชิน” รีบโทรกลับมา หลังจากเห็น miss call ของเรากลางดึกที่ผ่านมา “หยุดร้องไห้เถอะ อย่าเสียใจเลย ก่อนหน้านี้หมาน้องชิน ชื่อบัสดี้ น้องชินซื้อมาจากฟาร์มพี่วรรณ ด้วยความหวังที่ว่าจะให้มันเป็นเพื่อนรักมาอยู่กับน้องชิน สุดท้ายมันอยู่กับน้องชินได้ 5 เดือน เพราะอุบัตติเหตุเพียงแค่ บัสดี้เดินสะดุดขาตัวเองล้มลงหัวฟาดพื้น น้องชินก็ช่วยบัสดี้ไม่ทัน พยายามเอาไปโรงพยาบาลเร็วที่สุดแล้ว สุดท้ายบัสดี้ก็จากไป “
เรื่องเล่าของ น้องชิน ทำให้เราอารมณ์เย็นลงเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม น้องชิน ทำให้เราลดความบั่นทอนโทษตัวเองลงไปได้ชั่วขณะหนึ่ง..
เพราะห้วยขวาง ไม่ใช่แฟน , ห้วยขวาง ไม่ใช่คนรัก , ห้วยขวางไม่เคยทำอะไรให้ให้เราเสียใจ , มันสร้างแต่ความสุขให้ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน มันจะแปลกอะไรเล่า ที่เราต้องเสียใจกับการสูญเสียครั้งนี้อย่างไม่มีวันสิ้นสุด… #เรา
