เห็นหมาคนอื่น ยิ่งกว่าเห็นแฟนเก่า เศร้าได้อีก ถึงเวลาซื้อหมาตัวใหม่หรือยัง?

5 เดือนแล้วที่ “ห้วยขวาง” จากไป ..ทำใจได้ดีขึ้นมาระดับหนึ่ง แต่ความสะเทือนใจ ร่องรอยความเสียใจยังลืมไม่ลง .. กลายเป็นคนกลัวความสูญเสีย กลัวที่จะเจ็บปวดแบบซ้ำๆเดิมๆ  เดินไปไหนเวลาเห็นใครอุ้มหมา ความรู้สึกแรกไม่ใช่เอ็นดู อยากอุ้ม หรืออยากจะแสดงความรัก แต่มันคือความรู่สึกแย่ “แย่ภายในใจ” พูดไปแล้วก็เหมือนคนบ้าเนาะ แต่ใครจะว่าบ้าก็ยอมแหละ เพราะมันคือความรู้สึกที่แท้จริง ปฎิเสธไม่ได้ว่าไม่รู้สึกแย่ๆอะไรแบบนั้น

ถึงเวลารึยังที่จะเอาหมาตัวใหม่มาเลี้ยง? …… คงยังไม่ดีกว่า  กลัวการจากลา กลัวความสูญเสียซ้ำๆซากๆ …บ่อยครั้งที่เรามีความคิดอยากจะได้หมาตัวใหม่มาเลี้ยง เราแวะเวียนไปที่ “ฟาร์มดรีมทีม” http://www.pomeranianthailand.com/Pomeranian-DreamTeam.htm  ขายสุนัขพันธ์ปอม เมอเรเนี่ยน บ้านเกิดของ “ห้วยขวาง” แอบหวังลึกๆอยากจะได้หมาน้อยติดไม้ติดมือกลับบ้านมาซักตัว สุดท้ายก็จบลงด้วยการดับฝันตัวเอง ตัดใจเดินหันหลังขึ้นรถกลับบ้าน ไม่ใช่เพราะไม่มีเงินซื้อ หรือไม่เจอตัวที่ถูกใจ แต่เป็นเพราะกลัวรับความรู้สึกสูญเสียที่อาจจะเกิดขึ้นอีกในอนาคตไม่ได้

เราไม่รู้ว่าคนอื่นคิดเหมือนเรามั้ย เข็ดกับการเลี้ยงหมามั้ย หรือไม่เข็ด? แล้วเจ็บปวดกับการสูญเสียเหมือนเรารึเปล่า ? … ทั้งๆที่เรามีธงในใจตั้งไว้แล้ว ว่าถ้าเราซื้อหมากลับบ้านใหม่อีกักตัว เราจะให้ชื่อ “ห้วยขวาง จูเนียร์” … กล้าๆกลัวๆยังไงไม่รู้แฮะ แต่ถ้าเลือกจะซื้อมาเลี้ยงอีกตัว ต้องซื้อที่ฟาร์มดรีมทีม และต้องให้ชื่อ  “ห้วยขวาง จูเนียร์”   … แต่คงไม่ใช่เร็วๆนี้แน่นอน  … รอให้เวลามันละลายความรู้สึก ความเสียใจให้เบาบาง เปลี่ยนความกลัวเป็นความกล้า แล้วเราจะกลับมาเลี้ยงหมาอีกครั้ง “ห้วยขวาง จูเนียร์”  #เรา