ประกวดเรียงความ “กว่าจะมาถึง…รั้วจักรดาว”โดยผู้ปกครองนตท.65
“รั้วจักรดาว” สำหรับครอบครัวของเราแล้วมันรู้สึกห่างไกลมาก
เพราะครอบครัวของเราเป็นครอบครัวชาวสวน ทำสวนยางและสวนสับปะรด ลูกชายบ้านนี้จึงเติบโตมากับการทรหดอดทนมาก
เขาไม่เคยมีเวลาว่าง เว้นจากการเรียนเมื่อไหร่ก็ต้องเข้าสวนช่วยงานที่บ้าน เริ่มจากเก็บน้ำยาง ปลูกสับปะรด ขนสับปะรด ลูกชายบ้านนี้ผ่านมาหมดทุกอย่างและไม่เคยปริปากบ่น เขาจึงเป็นความภูมิใจของครอบครัว
ครอบครัวของเราเป็นคนจังหวัดพัทลุง ลูกชายเรียนห้อง SMTE โรงเรียนพัทลุงตั้งแต่ ม.1จนถึง ม.4 เป็นเด็กเรียนเก่งมาโดยตลอดจึงเป็นความภาคภูมิใจของครอบครัวมาก
ตัวแม่เองแอบฝันมาโดยตลอดว่า ลูกชายฉันต้องเป็นแพทย์ เพราะเด็กที่เรียนห้องนี้ส่วนมากจะสอบติดแพทย์และลูกชายก็เป็นคนเรียนแก่งเป็นหัวหน้าห้องได้เกรดเฉลี่ย 4.00มาโดยตลอด
ช่วงประมาณ ม.2 เทอมปลายเป็นช่วงเปลี่ยนความฝันของเด็กผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นความฝันที่ชัดเจนขึ้น เขาได้เข้ามาบอกแม่ว่า
“แม่ครับผมอยากเป็นทหาร อยากสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร อยากเป็นนายร้อยครับแม่“
แม่ก็ตกใจอยู่พักหนึ่งจึงถามลูกว่า ทำไมครับ? แม่ไม่เคยได้ยินเลยสักครั้งว่าลูกอยากเป็นทหาร ทำไมวันนี้จึงอยากเป็นทหาร ลูกชายจึงให้คำตอบกับแม่ว่า
“พี่รหัสที่โรงเรียนของผมเก่งมากเลยครับแม่ เขาสอบได้โรงเรียนเตรียมทหารและสอบได้โควตาจังหวัดพัทลุงได้แค่คนเดียวด้วยนะแม่ พี่เขาเก่งมากๆเลย
แม่คอยดูนะครับ ผมจะต้องทำให้ได้เหมือนที่เขา พี่เขาเป็นไอดอลของผมเลยครับแม่”
หลังจากนั้นลูกชายก็ตั้งใจเรียนมาโดยตลอดเพื่อความฝันของตัวเองจนสอบเข้าม. 4 ก็เรียนห้องSMTE โรงเรียนพัทลุงเหมือนเดิม แต่ความฝันของคนเราบางครั้งก็ต้องมีการลงทุนซึ่งถามว่าครอบครัวเราพร้อมกับการลงทุนมั้ย
ตอบตรงๆว่ายังไม่พร้อมค่ะ ครอบครัวเราเป็นชาวสวนฐานะปานกลาง
ปกติลูกชายจะอ่านหนังสือด้วยตัวเองไม่เคยเรียนพิเศษ แต่รุ่นพี่เขาแนะนำมาว่าถ้าเอ็งอยากสอบให้ติด เอ็งต้องไปสมัครเรียนที่โรงเรียนติวนะ รุ่นพี่ติดต่อโรงเรียนติวที่ จ.ตรังให้เสร็จ
สถานการณ์โควิดกลับมาอีกครั้ง ลูกชายจึงต้องติวออนไลน์ทำข้อสอบต่อนอนตี1ตี2ทุกคืน
ด้านสมรรถภาพทางกายก็ช่วยกันฝึก พ่อทำที่ดึงข้อให้ลูกฝึกดึงข้อที่บ้าน แม่พาลูกไปว่ายน้ำ ต่อด้วยการวิ่งในหมู่บ้านทุกวัน ทำแบบนี้อยู่หนึ่งเทอม
พอเทอมที่สอง สถานการณ์ดีขึ้นก็ได้ไปติวเสาร์–อาทิตย์ที่โรงเรียนกวดวิชาจันทร์–ศุกร์ติวออนไลน์ ค่ำเรียนกวดวิชา ก็ค่อนข้างจะแพงเหมือนกันสำหรับฐานะอย่างเรา แต่เพื่อความฝันของลูกก็ประหยัดกันเต็มที่สู้กันทุกทางเพื่อความสำเร็จของลูก
วันสอบครั้งแรกมาถึงโครงการช้างเผือก ทหารอากาศ ปี2565 ลูกไปสอบทำข้อสอบเต็มที่ กลับบ้านมาบอกว่า ข้อสอบยากมากครับแม่ทำไม่ทัน
ผลออกมาลูกสอบไม่ติดค่ะ
ก็ให้กำลังใจลูกค่ะ ไม่เป็นไรนะลูกเอาใหม่เอาใหม่ โควตาจังหวัด ทบ.ที่ลูกหวังไว้กำลังจะมาถึงตั้งใจกันใหม่ต้องทำให้ได้ สู้สู้ครับ
และแล้ววันที่5 กุมภาพันธ์ 2565 ก็มาถึงกับสนามสอบโควตาจังหวัดที่รับได้แค่จังหวัดละ1คนเท่านั้น และเป็นความฝันอันสูงสุดของลูกชายด้วย ได้ทำตามความฝัน อยากเป็นเหมือนไอดอลรุ่นพี่ของตัวเอง อยากเป็นทหารบก ถ้าฉันทำสำเร็จมันจะมีความสุขขนาดไหนนะ?
หนุ่มน้อยพกกำลังใจเต็มเปี่ยม กราบพ่อกราบแม่ขอกำลังใจก่อนไปสอบ ตั้งใจทำข้อสอบอย่างเต็มที่และรอบคอบที่สุด กลับบ้านมากอดแม่บอกแม่ว่า
ผมทำข้อสอบได้ครับแม่ แม่รอดูประกาศผลนะ ผมต้องทำได้ ผมมั่นใจ
วันที่รอคอยกับการประกาศผลรอบแรกช้อเชียนมาถึง เวลาประมาณ 8 โมงเช้าของวันประกาศผล แม่ได้ยินเสียงหนุ่มน้อยของแม่เฮลั่นบ้าน
“ผมสอบได้ครับแม่“
กอดพ่อกอดแม่ด้วยความดีใจ แต่มันไม่ใช่คำตัดสินสิ้นสุด ต้องสู้กันต่อในส่วนของปฏิบัติและสัมภาษณ์
เป็นความโชคดีที่ลูกสอบผ่าน จ.พัทลุงแค่คนเดียว สองคนแม่ลูกกอดคอหิ้วกระเป๋าจุดหมายนครนายก“เพื่อสู้กับตัวเอง
สอบรอบปฏิบัติมาถึง แม่จำได้คือวันที่ 17กุมภาพันธ์ 2565 เพราะมันคือวันเกิดครบรอบ17ปีของตัวเขาเอง
ลูกชายได้เอ่ยกับแม่ว่า
“ลูกจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวเองนะแม่”
แม่ได้แต่ภาวนาในใจขอให้ลูกแม่ทำได้ สอบปฏิบัติเป็นอะไรที่สุดหินมาก กดดันทุกฐานแทบจะนั่งไม่ติด สุดท้ายที่ว่ายน้ำก็ผ่านได้ด้วยความทุลักทุเลเส้นยาแดงผ่าแปดแบบแม่ใจแทบวาย สุดท้ายก็ผ่านทุกฐานกับของขวัญวันเกิดปีที่17ของตัวเขาเอง
ไม่มีวันลืม สำหรับการสัมภาษณ์ผ่านไปด้วยดี รอผลสรุปบทสุดท้ายจะเป็นอย่างไร หัวเราะหรือร้องไห้?
และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึงประกาศผลสอบโควตาจังหวัด ทบ. นายจักรพรรดิ ภูมิประไพ เลขประจำตัวสอบ 00939 สอบได้โควตาจังหวัดพัทลุง
มันยิ่งกว่าความดีใจ มันหายเหนื่อย มันหายล้าจากการเดินทางไกลอันแสนยาวนาน
สุดท้ายลูกชายรายงานตัวสิ้นสุดที่โควตาจังหวัดพัทลุง ทบ. ตัดสินใจไม่สอบ4 เหล่า เพราะลูกชายบอกว่า
“ลูกสอบได้ตามจุดมุ่งหมายที่ลูกหวังไว้แล้ว ขอเดินตามความฝันการเป็นทหารบกตามที่หวังตั้งใจไว้ครับ“
ในที่สุดครอบครัวของเราก็ได้ผ่านการเดินทางอันไกลแสนไกล ความมานะอดทน ความพยายามจนสามารถถึงรั้วจักรดาวในวันนี้
ด้วยความเป็นเด็กดี และตั้งใจเรียนของลูกชายและขอสัญญาว่าจะจับมือประคองไปให้ถึงจุดหมายอันสูงสุดกับการเป็นทหารเพื่อปกป้องรักษาและทำคุณประโยชนให้กับประเทศชาติสืบต่อไป
นางจุฑาพร ภูมิประไพ ผู้ปกครอง นตท.จักรพรรดิ ภูมิประไพ เหล่า ทบ. ตอน21 เลขที่ 4
สมาคมผู้ปกครองเเละครูโรงเรียนเตรียมทหาร
