เป็นบทความน้อยเนื้อต่ำใจจากมดงานชั้นประทวนที่เปรียบเป็นอาชาม้าศึกส่งมายังpolicenewsvarieties
เพื่อสื่อไปยังบิ๊กๆสีกากีทั้งหลายที่เสมือนนักรบบนหลังม้า ลองอ่านแล้วคิดถึงใจเขาเหล่านั้นกันครับ
ตอนนี้อยู่ช่วงฤดูกาลใกล้เกษียณอายุ และเป็นช่วงฤดูกาลแต่งตั้งนายพลต่างๆ
หลายๆท่านหน้าชื่นตาบาน สมใจ สมหวังในสิ่งที่ตัวเองใฝ่ฝัน มาอย่างยาวนาน มีความสุขยิ้มแย้มแจ่มใสทั่วกัน โดยเฉพาะที่ได้ยศนายพล สมปรารถนาหลายท่าน
และยังอยู่ช่วงเทศกาลสิ้นปีงบประมาณ อาจจะมีหลายๆหน่วยหรือหลายกองอาจจะมีการจัดสัมมนา ประกาศผลงานคุณงามความดีในด้านต่างๆของแต่ละหน่วยงาน ประกาศให้สังคมเป็นที่ประจักษ์และรับทราบทั่วกัน
ถือว่าเป็นการให้กำลังใจกลุ่มมดงานหรือผู้ปฏิบัติหน้าที่อย่างตั้งใจ และเสียสละมากกว่าคนอื่นๆ ถึงจะได้รับการยกย่อง ให้มีชื่อในการรับใบประกาศเกียรติคุณ
แต่ที่น่าสังเกตเห็น…ปีนี้ไม่ค่อยมีการสนับสนุนกลุ่มมดงานหรือตำรวจชั้นผู้น้อย ให้ได้รับใบประกาศเกียรติคุณ หรือโล่รางวัล
เพื่อให้เขาได้มีความรู้สึกภาคภูมิใจ รู้สึกมีส่วนร่วม เป็นแขนเป็นขาให้สำนักงานตำรวจแห่งชาติเลย
ตรงกันข้ามมีเฉพาะกลุ่มนายชั้นผู้ใหญ่เท่านั้นที่ได้รับการยกย่องชมเชย…
เป็นไปได้หรือไม่…ถ้าไม่มีกลุ่มมดงาน หรือตำรวจชั้นผู้น้อย ที่เป็นแขน เป็นขาให้สำนักงานตำรวจแห่งชาติ นายผู้ใหญ่จะมีผลงานปรากฎชัดได้ขนาดนี้หรือไม่
ทำให้มองว่า ตำรวจชั้นผู้น้อยหายทั้งประเทศหายไปใหน เขาไม่มีผลงานดีเด่นอะไรเลยหรือ ไม่มีความสำคัญเลยหรืออย่างไร...
แล้วต่อไปจะมีการแบ่งชนชั้นหรือไม่หรืออย่างไร…
หลักผู้นำที่ดี ต้องมีการมีส่วนร่วมใช่หรือไม่……
วันนี้……หลัก…เหล่านี้ไม่มีเหลือเเล้วหรือ……
แล้ววันข้างหน้าตำรวจจะเป็นอย่างไค ถ้ามองข้ามตำรวจชั้นผู้น้อยหรือกลุ่มมดงานอย่างแท้จริง……
ยังจะได้รับความร่วมมืออย่างมีความจริงใจต่อไปหรือไม่……ถ้าตราบใดยังมองข้ามคนที่ทำให้เรามีหน้ามีตาหรือเลื่อนชั้นขึ้นมาได้ถึงขนาดนี้……
เมื่อเป็นใหญ่……แล้วไม่ใส่ใจม้าศึก……ครั้งหน้าการออกรบจะชนะข้าศึกหรือไม่……น่าคิดนะ…
คดีสำคัญหลายๆคดี พวกเขาเหล่านั้นที่ทุ่มเทเสียสละ ลงพื้นที่จริง ทำจริง เพื่อให้ผู้บังคับบัญชาได้ผลงานมีหน้ามีตา เป็นชื่อเสียงของหน่วยงานเป็นการช่วยเหลือประชาชน สังคม และประเทศชาติอย่างแท้จริง
พวกเขาเหล่านั้นหายไปใหน……
ครับ…พวกนายๆขุนทัพมีชื่อ อ่านบทความจากใจมดงานม้าศึกแล้วได้คิด ได้รู้สึกอะไรมั่งมั้ยครับ…
