จับคนร้ายเหมือนเป็นการทำบุญ

​พ้นรั้วสามพราน ลงที่แรก เป็นรองสว.บก.ปปป.อยู่ได้ปีหนึ่ง ย้ายมารอง สว.ทางหลวงเพชรบุรี   5 ปีขึ้น สว.สืบท่องเที่ยว 5 ปีต่อมาขึ้น รอง ผกก.4 บก.ทท.ดูพื้นที่ภาคเหนืออีก 7 เดือน ย้ายกลับมาเป็น รอง ผกก.1 บก. ทท. ดูแล กทม.ต่ออีก 2 ปีครึ่ง

ติดยศพ.ต.อ.เป็น ผกก.3 บก.ทท. ดูแลภาคอีสานอีก 2 ปี  โยกออกมาเป็น ผกก.สืบสวน จ.ชลบุรี อยู่1 ปี  ย้ายเข้านครบาลเป็น ผกก.สน.ร่มเกล้า ได้โรงพักดีเด่น

ขึ้นรอง ผบก.น.4 ครบปีมาเป็น รอง ผบก.ป.ต่อด้วย รองผบก.สส.ภ.7 รองผบก.ภ.จว.ประจวบคีรีขันธ์  

​ติดยศนายพลปี 63 ตำแหน่ง ผู้บังคับการกองบังคับการข่าวกรองยาเสพติด โยกไปเป็น ผบก.สส. สตม. ขึ้นรองผบช.ภ.8 ปี 65 จากนั้นสไลด์กลับมาเป็น รองผบช.สตม.ในปีเดียวกัน

​นั่นคือเส้นทางชีวิตราชการรองเม่น-พันธนะ-นุชนารถ

​จัดว่าเป็นนายตำรวจที่มีผลงานเป็นที่ประจักษ์ จนเมื่อปี67 สมาคมผู้สื่อข่าวอาชญากรรมแห่งประเทศไทยให้ฉายา “เม่นรับจบ”

ถามถึงเรื่องพระในคอ นายพลที่รู้จักในฐานะมือปราบแก๊งคอลเซนเตอร์อีกคนหนึ่งเล่าให้ฟัง

​ที่ใส่อยู่ประจำ คือหลวงพ่อแดง วัดเขาบันไดอิฐ  หลวงปู่ทิม หลวงปู่ทวด

​ที่มาคือบ้านภรรยาผมเขาทำเรือประมง อยู่ที่ระยอง อีกที่อยู่ปัตตานีแยกท่ากันอยู่ เป็นเรือประมงที่เข้าท่าทั้งที่ระยองและปัตตานีสมัยก่อน แม่ภรรยาเลยให้หลวงปู่ทวดผมมาตั้งแต่สมัยผมเป็น ร.ต.ท.เป็นหลังตัวหนังสือ จำไม่ผิดปี 2505

​สมัยเด็กๆแขวนเดี่ยว ก่อนนี้เป็นพระสมเด็จที่พ่อให้สมัยเป็นนักเรียน ปัจจุบันกรอบทองที่ห้อยก็สภาพแบบยับเยินมาก ตอนนี้เก็บพระไว้ในตู้

แล้วพอเริ่มทำงานสักพักก็ได้หลวงปู่ทวดที่ว่ามาจากแม่ภรรยาก็ห้อยเดี่ยว เรานับถือแล้วเชื่อว่า หลวงปู่ทวด ห้อยแล้วจะมีพุทธคุณแคล้วคลาด

​ตอนหลังคุณพ่อก็ให้หลวงพ่อแดง วัดเขาบันไดอิฐ รุ่นแรก เนื่องจากคุณพ่อคุณแม่ผมเป็นคนเพชรบุรี  บอกผมว่าควรจะห้อยหลวงพ่อแดง พระประจำจังหวัดที่คุณพ่อคุณแม่เป็นคนพื้นเพที่นั่น

ผมเอง มาอยู่เพชรบุรี ตอนเป็น รอง สว. ทางหลวงเพชรบุรี 5 ปี ไปอยู่ที่นั่นแล้วมีพี่ที่เขาสนิทกันแนะนำควรห้อยพระจังหวัดที่เราเกิดเลยห้อยหลวงปู่ทิมด้วย ในคอก็เลยห้อย 3 องค์  

ผมจะอาราธนาขึ้นคอทุกเช้า  ขอให้ทำงานแล้วประสบความสำเร็จไม่ติดขัดอะไร ไม่มีอุบัติเหตุอุบัติภัยที่จะมาเกิดกับตัวเอง  

แล้วในการทำงาน เรารู้สึกว่าเราอุ่นใจได้ห้อยพระ ที่เรานับถือตามที่คุณพ่อแนะนำ ตามที่ใครแนะนำ

เราก็โอเค.ในสิ่งที่เราเป็นชาวพุทธ  น่าจะพอสำหรับสิ่งที่ท่านได้อยู่กับเรา ในฐานะที่เราต้องทำงาน  หลัก แนวคิด พระพุทธศาสนากับเราเป็นอย่างนั้น

​ส่วนตัวในการทำงานไม่มีอะไรที่เป็นหลักนะ คิดอย่างเดียวว่า ชีวิตผมออกไปทำงานเหมือนผมออกไปทำบุญ

ในโอกาสที่ผมได้เป็นตำรวจสายสืบสามารถไปจับคนร้ายได้ เอาคนไม่ดีจากสังคมเข้าไปสู่ในที่ที่เขาไม่ต้องออกมาแล้วมาทำร้ายสังคมและสังคมอีก ไม่มีคนถูกหลอกเพิ่ม นั่นคือการทำบุญให้กับประชาชน

​ผมคิดว่าดีกว่าการที่เราต้องเดินเข้าไปที่วัดแล้วไปทำบุญ

ผมจะให้คำนิยามกับลูกน้องเสมอ ว่าเราทำตรงนี้คือการทำบุญอย่างหนึ่งกับการทำงาน บางทีต้องอธิบายว่า มันต้องมีค่าใช้จ่าย แล้วบางทีมันก็เกินกว่าที่เราจะเบิกได้อยู่แล้ว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็ไม่ต่างจากที่เราไปทำบุญ

​

แต่ถ้าเราไปทำตรงนี้แล้ว ประชาชนเดือดร้อนน้อยลง ประชาชนอยู่อย่างมีความสุขมากขึ้น สิ่งนี้มันจะกลับมาตอบสนองตัวเราเราได้ช่วยเหลือสังคม ได้ช่วยเหลือประเทศชาติไปแล้ว

อันนี้คือสิ่งที่ผมจะพูดกับตัวเองและลูกน้องเสมอ

เฮียเก๋2/2/68