ประกวดเรียงความ “กว่าจะมาถึง…รั้วจักรดาว”โดยผู้ปกครอง นตท.65
“สามัคคี มีความรู้ คู่คุณธรม”
โรงเรียนเตรียมทหาร เป็นสถาบันอันทรงเกียรติ ของประเทศไทย ที่เด็กผู้ชายทั่วประเทศ ต่างใฝ่ฝันกันที่จะได้เข้าเป็นนักเรียนเตรียมทหาร
ในแต่ละปีจะมีนักเรียนสมัครสอบแข่งขันกันเป็นจำนวนมาก ทุกคนล้วนมีเป้าหมาย มีความฝัน ซึ่งแต่ละคนก็มีความฝันแตกต่างกันไป ว่าจะเป็น ทหารบก ทหารเรือ ทหารอากาศ และตำรวจ
เด็กๆต้องต่อสู้กับสิ่งกดดัน หลายสิ่งหลายอย่าง
แต่เราสามารถทำความฝันให้มันเป็นจริงได้หากเรามีแรงบันดาลไจ มันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่สิ่งที่ทุกคนต้องการก็คือความสำเร็จของชีวิตในอนาคตนั่นเอง
ย้อนกลับไปเมื่อปี 2560 ในขณะนั้นลูกของผมกำลังศึกษาอยู่ชั้น ม.2 เป็นช่วงปิดเทอมใหญ่และกำลังจะขึ้นชั้น ม.3 ได้พูดคุยกับลูกว่า สนใจอยากไปเรียนกวดวิชาเข้าโรงเรียนเตรียมทหารมั้ย
สังเกตจากหน้าตาลูกก็ไม่อยากไป เพราะต้องไปกินนอนอยู่หนึ่งเดือนที่ราชบุรี ก็บอกให้ลองดูสักคอร์สหนึ่ง ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องมาเรียนต่อ
แต่พอวันไปรับกลับบ้าน ลูกมาพูดขอเรียนต่อ ก็เลยสมัครคอร์สเรียนวันเสาร์และอาทิตย์ที่ราชบุรี
เรียนได้1เทอมตอน ม.3 ก็ย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ เพราะสะดวกในการเดินทางไม่ไกลจากบ้านมากนัก
หลังจากนั้นก็เรียนกวดวิชามาโดยใช้เวลาวันเสาร์และอาทิตย์ และเวลาหลังเลิกเรียนที่โรงเรียนไปเรียนกวดวิชาต่อจนถึงสองทุ่ม
พูดได้ว่ากินนอนกันในรถเลยทั้งลูกและพ่อแม่
เหนื่อยก็ต้องทนเพื่ออนาคตของลูก ได้เห็นความตั้งใจของลูกก็หายเหนื่อยแล้ว
พอขึ้นชั้น ม.4 ก็เริ่มสมัครสอบโรงเรียนเตรียมทหาร มาสอบติดตอนอยู่ม.6ปี 64 สอบติดโรงเรียนเตรียมทหาร เหล่า ทอ. เหล่า ทร. และตำรวจน้ำ โดยลูกเลือกเหล่า ทอ.
ในช่วงที่โรงเรียนเตรียมทหารประกาศผล ลูกชายซึ่งสอบติดโรงเรียนจ่าอากาศด้วยก็เลยไปรายงานตัวทำสัญญาเข้าเป็นนักเรียนจ่าอากาศก่อน แล้วอีกประมาณสิบวันโรงเรียนเตรียมทหารจึงประกาศผลสอบรอบแรกก็มารายงานตัวเตรียมสอบรอบสองต่อไป แต่ลูกก็ยังอยู่ในโรงเรียนจ่าอากาศ
พอสอบรอบสองเสร็จ โชคไม่เข้าข้างครอบครัวของเรา ประกาศผลสอบออกมาไม่ติดในเหล่า ทอ.ที่เลือกไว้
พ่อกับแม่อยู่บ้านรอลุ้นผลสอบกัน รู้ว่าลูกสอบไม่ได้ก็รู้สึกเสียใจ นึกถึงลูกว่าคงร้องไห้และเสียใจอยู่เพียงลำพัง โดยไม่มีพ่อแม่คอยปลอบใจอยู่ใกล้
เพราะลูกอยู่ในโรงเรียนจ่าอากาศไม่ได้พูดคุยกัน โรงเรียนไม่ให้ใช้โทรศัพท์ไม่ให้ผู้ปกครองไปหาที่โรงเรียนเพราะโควิดกำลังระบาด ทำได้แค่เพียงส่งไลน์ถึงลูก แต่ไม่รู้เขาจะได้อ่านเมื่อไหร่
บอกกับลูกว่า เสียใจได้แต่อย่าเสียใจนาน ยังมีโอกาสอีกหนึ่งปีโดยใช้โควต้านักเรียนจ่าอากาศ ซึ่งเป็นทุนกองทัพอากาศจำนวน 10 ทุน ขอให้ขยัน และอย่าทิ้งโอกาสนี้ไป พยายามทำให้เต็มที่ ทำให้ดีที่สุดพราะมันเป็นโค้งสุดท้ายของลูกแล้ว
หลังจากเรียนอยู่โรงเรียนจ่าอากาศอยู่1ปี โรงเรียนเตรียมทหารเปิดรับสมัครสอบ ลูกก็สามารถสอบชิงทุนของกองทัพอากาศได้ เข้าไปเรียนในโรงเรียนเตรียมทหาร ปี 65 ในส่วนของกองทัพอากาศ โดยใช้ความพยายามอยู่นานถึง4 ปีจึงประสบความสำเร็จ
จะเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้มานั้นมันไม่ได้มาอย่างง่ายๆอย่างที่คิด มีทั้งสมหวังผิดหวัง มีรอยยิ้ม มีน้ำตา มีเสียใจและดีใจ ฟ้าหลังฝนย่อมมีความสดใสอยู่เสมอ
ความเพียรพยายาม ความมุ่งมั่นและความตั้งใจจะนำพาความสดใสมาให้เราในไม่ช้า เพียงแต่อย่าละทิ้งความตั้งใจในชีวิต
ลูกสามารถทำได้ และนี่มันเป็นรางวัลแห่งความขยันที่เขาควรได้รับ ครอบครัวของเรารู้สึกดีใจและภูมิใจกับความสำเร็จของลูกในครั้งนี้ น้ำตาแห่งความภาคภูมิใจมันรินไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
และนี่คือเรื่องราวของเด็กคนหนึ่งที่ “กว่าจะมาถึง รั้วจักรดาว“
น.ต.วีระพงษ์ โพธิ์ศรี ผู้ปกครอง นตท.กันต์กวินท์ โพธิ์ศรีตอน 11เลขที่ 2
สมาคมผู้ปกครองเเละครูโรงเรียนเตรียมทหาร
