ประกวดเรียงความ “กว่าจะมาถึง…รั้วจักรดาว”โดยผู้ปกครองนตท.65
หลังจากรับใช้ประเทศชาติดูแลความปลอดภัยให้กับพี่น้องประชาชน ใน 3 จังหวัดชายแดนใต้มา 6ปีครึ่ง
1เม.ย.57 ก็เกิดเหตุพลิกผันของชีวิตครอบครัว พ่อต้องขออนุญาตผู้บังคับบัญชาเพื่อกลับมาทำงานอยู่ที่ตั้งปกติ เพื่ออยู่ดูแลลูกชายของพ่อทั้ง 3 คน
นตท.ปองภพ คนเล็กสุดขณะนั้นเรียนอยู่ชั้น ป.4 มีพี่ชาย 2คน เรียน ป.6และคนโตกำลังจะจบ ปวช.
ตี 5หัวรุ่งในทุกๆวัน พ่อต้องตั้งเวลานาฬิกาปลุกเพื่อตื่นมารีดชุดนักเรียนให้กับลูกชายคนที่ 2และ 3หุงข้าวทำกับข้าว เตรียมไว้ให้ลูกชายของพ่อได้รับประทานอาหาร พร้อมกับชุดนักเรียนทั้งสองชุดที่รีดด้วยน้ำมือของพ่อ ถึงแม้จะไม่เรียบเหมือนร้านสูท แต่ลูกของพ่อก็ไม่อายใคร
ตกเย็นก็ต้องนึกเมนูอาหารเพื่อจะไปจ่ายตลาดมาทำกับข้าวให้ลูกของพ่อได้ทานร่วมกัน ในทุกๆวันที่เราอยู่ด้วยกัน 4คนพ่อลูก
แม้ด้วยภาระหน้าที่อื่นๆ อีกมากมายรวมทั้งค่าใช้จ่ายในครอบครัว พ่อก็ต้องจัดแจงเวลา วางแผนชีวิตและอบรมปลูกฝังให้ลูกของพ่อเป็นเด็กดี ไม่มั่วสุมในอบายมุขและยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด
เพราะพ่อรู้ว่าลูกชายของพ่อทั้ง 3คน กำลังเข้าสู่วัยสนุก คึกคะนองเหมือนเด็กทั่วๆไป (สอนลูกเสมอๆขอให้เป็นคนดี ถ้าจะเป็นคนชั่วก็ขอให้ชั่วเฉพาะครอบครัวเรา อย่าเอาความชั่วนิสัยไม่ดีของเราไปทำความเดือดร้อนให้กับสังคมและครอบครัวคนอื่น เพราะพ่อไม่เคยปฏิบัติ)
ขอให้ตั้งใจเรียนถึงแม้พ่อจะมียศแค่นายทหารชั้นประทวน เงินเดือนน้อย แต่พ่อจะส่งให้ลูกของพ่อทุกคนเล่าเรียนให้ได้ตามที่ลูกต้องการจงเชื่อมั่นในตัวพ่อ
ในปี 61 ลูกชายคนโตสอบเข้าเป็น นนส.ทบ.ปัจจุบันรับราชการยคสิบเอก ปี62ลูกชายคนที่ 2สอบเข้าเป็นนักเรียนนายสิบโรงเรียนช่างฝีมือทหาร กองบัญชาการกองทัพไทย ปัจจุบันรับราชการยศสิบโท
และวันหนึ่งหลังจากกลับจากโรงเรียน นตท.ปองภพ ขณะนั้นกำลังศึกษาอยู่ชั้น ม.3พูดว่า
“พ่อครับ ลูกจบ ม.3 ลูกจะไปสอบนักเรียนช่างฝีมือทหารเหมือนพี่โฟล์ค จบมาจะได้มีเงินเดือน พ่อไม่ต้องส่งลูกเรียนมหา’ลัย เพราะค่าเทอมหลายบาท(ลูกพูดแบบภาษาใต้)”
พ่อบอกไม่เป็นไร ชอบอะไรก็เรียนไป แต่สิ่งสำคัญต้องเป็นคนดี เราอยากเป็นทหารเหมือนที่เฟ้ส พีโฟล์ค นตท.ปองภพ พูดออกมา เป็นทหารต้องอดทนน่ะ (เพราะพ่อรู้สึกว่าลูกชายคนเล็กของพ่อ ใจคงไม่แกร่งพอที่จะเดินเส้นทางสายนี้เหมือนพี่ชาย)
แต่เมื่อลูกต้องการ เลยคุยกับลูกว่าถ้ารักในการเป็นทหารอาชีพ ไปติวเตรียมทหารเลยน่ะ จบมาก็เป็นนายคนไปเลย ติดนายร้อย ไม่ต้องมาสอบเลื่อนชั้นเหมือนพ่อ
ถ้าไม่ได้พ่อก็ไม่เสียใจ แต่ขอให้ลูกตั้งใจมุ่งมั่นทำให้ดีที่สุดในเมื่อเราต้องการ
เทอมแรก ม.4 พ่อให้ลูกเข้าติวเรียนช่วงเย็นหลังเลิกเรียนโรงเรียนประจำ ผ่านไป 1 เทอม ครูที่ปรึกษาโรงเรียนประจำเรียกพบ เนื่องจาก นตท.ปองภพไปโรงเรียนสาย งานส่งไม่ทัน เนื่องจากตื่นไม่ไหว เนื่องจากติวเตรียมทหารช่วงเย็นกลับบ้านดึก พ่อสงสารลูก คุยกับลูกรู้โจทย์ปัญหา
เทอม 2ม.4 ลาออกจากโรงเรียนเดิม เข้าเรียนโรงเรียนติวเตอร์เตรียมทหารโดยตรง สอบครั้งแรก ม.4 ลูกพ่อสอบไม่ติดสักเหล่า
ทางโรงเรียนให้โทรกลับหาพ่อลูกก็ไม่โทรมา พ่อรู้ว่าลูกเสียใจ แต่พ่อก็ฝากบอกผ่านครูให้บอกลูกชายผมด้วยไม่ต้องเสียใจให้ทำเหมือนเดิม เหมือนที่คุยกับพ่อ ตั้งใจมุ่งมั่นทำให้ดีที่สุด
ม.5 เป็นปีสุดท้ายพ่อรู้ว่าลูกคงเครียด เพราะปีสุดท้าย ลูกเหนื่อย นอนตีสามตีสี่เพื่ออ่านหนังสือ แยกตัวเองไปมุมหนึ่งที่เงียบเพื่อทบทวน (ลูกบอกหลังจากสอบติด)
นตท.ปองภพ สอบติดรอบแรก 4 เหล่า ทบ.ลำดับที่ 191 ตร.ลำดับที่ 177 ทอ. ลำดับที่7 ทร. ลำดับที่ 5 แต่ลูกรักทหารเรือเลยเลือกรายงานตัวเหล่าทหารเรือ และสอบผ่านรอบที่สอง รายงานตัว เป็นอันดับที่1 ของเหล่าทหารเรือ
ลูกพ่อทำได้ (น้ำตาพ่อไหล เราสู้มาด้วยกัน 4คนพ่อลูก) มาจากความมุ่งมั่นตั้งใจของลูก
พ่อตระกูลลูกชาวนา เกิดมาทันใช้ตะเกียง มีทีวีขาวดำอยู่เครื่องเดียวในหมู่บ้าน ไช้เครื่องปั่นไฟ (บ้านคนอื่นน่ะไม่ใช่บ้านปู่)
ปู่ย่าชาวนา กี่รุ่นกี่ชั่วอายุ บรรพบุรุษของเราไม่เคยได้รับรู้เรื่องราวของรั้วจักรดาว เรื่องราวของรั้วเตรียมทหาร เพราะเราคิดว่ามีแต่คนเมืองหลวงเท่านั้นที่คู่ควร
วันนี้ลูกของพ่อทำได้ ความสำเร็จของลูกในครั้งนี้จะไม่มีวันเกิดขึ้นได้เลยถ้าไม่มีบุคคลคนๆ นี้ มือเทวดาแห่งนายร้อยสมองเพชร เมืองสงขลา
(กยิราเจ กยิราเถนัง จะทำสิ่งไรควรทำจริง)
ร.ต.อิทธิชัย สุวรรณรัตน์ รน. ผปค.นตท.ปองภพ สุวรรณรัตน์ ตอน 5 เลขที่ 15
สมาคมผู้ปกครองเเละครูโรงเรียนเตรียมทหาร
