เดอบัวรีสอร์ต – ผลผลิตครอบครัวตำรวจสู้ชีวิต
“ท่องปทุมวัน” วันนี้กากีกลาย จะแนะนำรีสอร์ตที่พักสำหรับคนเดินทางหรือมีธุระปะปังไปเมืองกาญจนบุรี รีสอร์ตแห่งนี้ชื่อว่า เดอบัวรีสอร์ต ตั้งอยู่ ริมถนนแสงชูโต อ.ท่าม่วง จ.กาญจนบุรี เพิ่งเปิดใหม่ไม่นาน มีที่พัก28ห้อง แต่ละห้องเป็นสัดส่วนดูแล้วเหมือนหมู่บ้านจัดสรรขนาดย่อม ภายในสะดวกสบาย อุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน พักได้ทั้งชั่วคราวงีบหลับสัก2-3ชั่วโมงแล้วเดินทางต่อ หรือจะพักแบบค้างคืนเป็นกลุ่มเป็นกรุ๊ปก็ได้ไม่ผิดกติกา ที่สำคัญความปลอดภัยมีแน่ๆ เพราะเป็นธุรกิจครอบครัวของ รองเน้ย-พ.ต.ท.ศราวุธ ศรีสังสังวรณ์ รองผกก.วิเคราะห์ข่าวและเครื่องมือพิเศษบก.สส.ภ.7 รรท. ผกก.สภ.บางตาเถร จ.สุพรรณบุรี ที่ให้คุณบัว นลินนทญาน์ ศรีสังวรณ์ ภรรยาเป็นผู้ดูแล
คุณบัว นลินนทญาน์ เล่าว่า เดิมครอบครัวทำธุรกิจที่พักมาอยู่แล้ว ทำมาตั้งแต่เชียงราย พะเยา 2 ที่ แล้วมาอยู่พิษณุโลก พี่เน้ยมาเป็นสารวัตรและรองผกก.สืบสวนภาค 6 พี่บัวก็ค้าขายมาตลอด ขายเสื้อผ้าอยู่ข้างเซ็นทรัล พิษณุโลก แล้วจังหวะที่พี่เน้ย ย้ายกลับมาอยู่ภาค 7 ก็คิดว่าย้ายกลับบ้าน เพราะบ้านพี่เน้ยอยู่ที่ท่ามะกา แล้วส่วนหนึ่งก็คือลูกสาวเข้ามาเรียนกรุงเทพฯ ก็คิดว่าโอกาสที่จะกลับไปอยู่ทางเหนือ คงจะน้อยลงเลยคิดว่าเราหาอะไรทำทางนี้ บ้านที่พิษณุโลกก็เลยขาย บ้านทางเหนือ นานๆ จะไป บางทีสองปี หรือปีหนึ่งก็กลับครั้งหนึ่ง พ่อก็เพิ่งเสีย เลยปรึกษากันว่าเราถนัดทางนี้ เรื่องเกี่ยวกับรีสอร์ต ก็เลยหาทางขยับขยายหาที่หาทาง ก็มาได้ที่แปลงนี้ ห่าง อ.ท่าม่วง 12 กิโลเมตร ที่เลือกเพราะว่าแถวนี้โรงงานเยอะ เพราะโรงงาน หรือบริษัทอะไรต่างๆ มันจะตั้งอยู่ที่ท่าม่วง ไม่ได้อยู่ในตัวเมือง แล้วสังเกตเส้นของฝากจะไม่มีในเมือง แม่บัวคำ โรงงานวุ้นเส้นสีฟ้า อยู่ท่าม่วงหมด โรงงานกระดาษเอสซีจี ก็อยู่ตรงนี้ โรงงานน้ำตาล โรงงานกระดาษ เป็นอำเภอที่มีโรงงานเยอะ ก็คิดว่ามาทำที่เมืองกาญจน์ ก็น่าจะโอเค. อีกอย่างเป็นเมืองท่องเที่ยวด้วย
” ดูมาหลายจุดตั้งแต่ท่ามะกา แต่มาจบที่ที่แปลงนี้ ก็หาไม่ง่ายนะ เนื้อที่ทั้งหมดเกือบ 6 ไร่ แปลนส่วนหนึ่งก็เอามาจากรองปืน พ.ต.อ.สารนัย คงเมือง รองผู้การพิษณุโลก ที่ทำที่พักรีสอร์ต ชื่อพาราไดซ์ ก็เอามาดัดแปลงนิดหน่อย เช่นเรื่องโรงรถ ก็ทำให้มันกว้างขึ้น แต่ข้างหน้า มีสวน มีอะไร ก็เพิ่มเติมของเรา ทั้งหมดมี 28 ห้อง เหนื่อยสุดๆ ห้องหนึ่งหลายแสน เราทำแบบซื้อของ ก็พยายามเซฟ ตกเฉลี่ยบอกไม่ถูกเหมือนกัน โครงสร้างแต่ละหลังก็ไม่น่าจะต่ำกว่า 3 แสน เพราะงานปูน ค่าแรงมันแพงมาก เปิดเมื่อ 17 มี.ค.2558 แต่จังหวะว่าเราเปิด เศรษฐกิจมันไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ แต่ก็พออยู่ได้ เลี้ยงตัวเองได้ ลูกค้าส่วนมากได้ลูกค้าที่เป็นกลุ่มที่ค่อนข้างดี เดินทางมาค้างคืน ราคาห้องก็ไม่แพงนะ คิดค้างคืน 600 กับ 800 ต่างกันตรงที่ห้อง 800 เป็นเตียงคู่ แล้วก็ 600 เป็นเตียงเดี่ยว ตอนนี้เปิดมาปีกว่าๆ ใช้เวลาทำ 1 ปีเต็มๆ จะว่าเร็วก็เร็ว จะว่าช้าก็ช้านะ ทำกันแบบไม่ได้จ้างเหมา ทำกันเองหมดทุกอย่าง ของก็ซื้อกันเอง ก็เซฟที่สุดนะ”
ภรรยานักสืบเล่าให้ฟังถึงกำเนิด เดอบัว รีสอร์ต แห่งนี้ต่อว่า มาอยู่ตรงนี้ เราโชคดีหลายอย่าง มีพรรคพวกคนนั้นคนนี้มาช่วย อย่างรถถมดินเพื่อนพี่เน้ยที่เป็นเจ้าของไร่อ้อย เขาก็ให้รถสิบล้อเรามาคันหนึ่ง ซื้อดินตรงนี้มันจะถูก ก็ขนเอง มาถม เขาก็จอดให้เลย จะเติมน้ำมันอะไรก็ทำเอง แล้วก็แบบช่วยเหลือกัน อย่างหม้อไฟ พรรคพวกโรงงานวุ้นเส้น เขาเห็นเราทำ อาจจะเห็นเราเหนื่อย ไม่รู้จะช่วยอะไร ก็ยกหม้อไฟให้เราเลย 100 เควี หม้อละหลายแสน แต่เป็นจังหวะที่เขาก็จะเปลี่ยนหม้อใหญ่ 160 พอดี และก็มีหลายคนที่พี่เน้ย เคยช่วยทำคดี แล้วไม่ได้เรียกร้องอะไร อย่างโรงโม่หิน เขาก็ให้คนมาหา บอกว่าพี่เน้ยใจดำ ทำอะไรไม่บอก คือพี่เน้ย เขาไม่ชอบรบกวน เขาก็ให้ผู้จัดการมาหาเอาหินที่ระเบิดหินลูกใหญ่ๆ มาถมถนนให้ ไหมดไปหลายตังค์นะ แต่เขาทำให้ฟรีๆ เลย ไม่เอาตังค์สักบาท
” ส่วนมรสุมชีวิตที่คุณบัวป่วยเป็นมะเร็ง คุณบัวเล่าว่า ช่วงที่ทำรีสอร์ต พี่ก็ป่วยเป็นมะเร็งเต้านม เพราะเราก็ทำแต่งาน ไม่ได้มีโอกาสไปตรวจ แต่ก็รู้ว่าร่างกายก็น่าจะแย่ รู้สึกตัวเองจะเหนื่อย เพลีย ตอนหลังพอเจ็บๆ ถึงลองไปตรวจ ถึงรู้ว่าเป็นมะเร็งเต้านม ช่วงนั้นรู้สึกจะธ.ค.ที่นี่ก็เสร็จแล้ว เปิดแล้ว คิดว่าช่วงที่เป็น เป็นช่วงที่เรากำลังก่อสร้างแหละ แต่ไม่รู้ตัว ไปรักษาผ่าตัดก็อยู่ที่ศิริราช แล้วก็ให้คีโม 18 หน ก็จบ แต่ถามว่าแข็งแรงมั้ย ก็พยายามสู้กับมันไปให้ได้ มันก็มีบางทีร่างกายเราอ่อนแอ ไปเจอคนเยอะๆ ไปเจออะไร ก็จะป่วย เรารู้ตัวเรา แต่อยู่อย่างนี้อากาศดี โอเค.เราเลย อย่างนี้เราก็ชอบด้วย เรารักอย่างนี้ เลยมีความสุข ส่วนลูกสาว ตอนนี้เรียน ม.6 อยู่ช่วงกำลังจะสอบ บางทีคิดถึงแม่ ก็อ้อน ให้แม่กลับไปรับมาสัก 2-3 วัน”
แล้วนี่ก็เป็นช่างเองด้วย ทำเป็นทุกอย่าง ก๊อก สายรั่ว อะไร ก็เปลี่ยนเอง ปลูกต้นไม้ เราไม่มีคนสวน ไม่มีช่างประจำ แต่มันก็พอทำเป็นอยู่แล้วพื้นๆ นะ มันเหมือนชีวิตที่เราต้องศึกษา แอร์ก็ล้างเอง ถ้าแอร์ตันๆ ก็ขึ้นไปปีน ล้างเอง เบื้องต้น อาทิตย์สองอาทิตย์ก็ล้าง ทำให้ร่างกายแข็งแรง ได้มีอะไรทำไปเรื่อย พอเป็นมะเร็ง พืชผักเริ่มปลูกกินเองแล้ว ไม่ยอมกินไอ้ที่เขาฉีดยาแล้ว ปลูกกินเองเลย พริก หรือผัก หลังจากเป็นมะเร็ง เริ่มกินแบบถนอมร่างกาย ส่วนต้นไม้อื่นที่เห็น ก็ปลูกเอง ไม่เคยจ้างใคร ต้นใหญ่ๆ นี่ แต่ก่อนต้นเล็ก ซื้อต้นไม้นี่ก็ต้องซื้อที่เขาจะโละทิ้ง แล้วต่อราคาเขา เพราะเงินน้อย บางทีซื้อ 150 บาท เพราะไม่มีปัญญาซื้อต้นใหญ่ๆ แพงๆ ก็ต้องประหยัดทุกอย่าง ซื้อที่เขาจะโละก็เหมามาเป็นร้อยๆ ต้น ซื้อแค่แบบถูกๆ ก็มาเลี้ยงเอา ก็ระดมทุกอย่าง ทำไงได้ เราก็ต้องทำให้มันพอจนได้ ประหยัดทุกอย่าง ให้แบบเอาไม่พอ ไม่เอาก็ไม่ได้ สร้างกันจนเงินไม่มีเหลือ….
พูดคุยกันถึงตรงนี้ รองเน้ย ออกมาสมทบพูดคุยด้วย แล้วก็พูดเหมือนกัน ตอนนั้นจะทำตังค์ไม่มี คิดไว้แต่ในกระดาษ ก็บอกว่าเนี่ยอยากทำ ใครก็ว่าเร็ว แต่เราโคตรทรมานเลย เป็นปี ลงหมุดวันที่ 17 มี.ค.ทำบุญเปิดรับแขก วันที่ 17 มี.ค.ของอีกปีหนึ่ง 365 วันเป๊ะ ปีหนึ่งเต็มๆเลย ไม่ขาดไม่เกิน เลี้ยงต้อยหมด ค่อยๆ ปลูกโน่น ปลูกนี่ ที่ทำไม่ใช่ว่ามีมาก่อนนะ ต้องระดมกันเลย ออกนอกบ้านนี่เหมือนคนสวน ไม่มีมาดเจ้าของ ช่วงนี้นายใช้ทำงานก็อาจจะแต่งตัวเท่ห์หน่อย ก็ไม่รู้ว่าผ่านมาได้ยังไง ก็ยังงง ทำอ่าง ทำถนน ทำเองหมดอยู่บนกระดาษหมด เป็นวิศวกรน้อยเลย ก็ทำเองหมดทุกอย่าง แล้วที่พัก ที่ใช้ชื่อ “เดอบัว” เพราะถ้าบัวเฉยๆ มันบ้านนอก แล้วลูกสาวก็บอกให้เอาเดอ ใส่หน่อยแม่ มันจะดูอินเตอร์
ทีแรกก็ตั้งชื่อ บัวรีสอร์ท อะไรเงี้ย แต่มันดูแล้วมันไม่ค่อยดี พอมีเดอ แล้วได้ใจลูกค้าเลย มันก็จะเป็นฟรานซ์เลย เป็นฝรั่งเศส เลยนะ เหมือนว่าต้องมีมาตรฐาน ลูกค้าพูดหลายคนเลย พอเห็น เดอ ปุ๊บเข้ามาเลย ก่อนนี้ก็คิดหลายชื่อ แต่ว่าเดอ ภาษาอังกฤษแปลว่า ของ พอบัว ก็เป็นของบัว อะไรอย่างนี้ ตอนแรกคนก็คิดว่า เอาใจตาบัวจัง(ชื่อเล่น พล.ต.ต.สุทธิพงษ์ วงษ์ปิ่น รรท.ผบช.ภ.7) เราก็บอกว่า นายก็ชื่อบัว เมียก็ชื่อบัว เอ๊ะยังไง เดอ ไปหน่อยละกัน เหมือนกั๊กๆ ไว้ (หัวเราะ)
เชิญนะครับใครผ่านไปมาแวะพักผ่อนพักรถพักคนได้ แถมปลอดภัยด้วย กากีกลายการันตี
กากีกลาย13/12/59
