อากาศช่วงสายแปดโมงครึ่งของหนึ่งปลายเดือนมีนาคมเริ่มอบอ้าวไร้ลมไหวพัดคลายร้อน
ขณะก้าวเดินไปตามพื้นคอนกรีตถนนในซอยหมู่บ้านเพื่อไปต่อรถเมล์ห่างไปเกือบสองกิโลเมตร อีกไม่ไกลจะถึงปากซอยหมู่บ้าน สังเกตเห็นวัตถุดำหม่นอยู่ที่พื้นถนนกลางซอย มันเป็นปลาช่อนตัวยาวคืบกว่าเล็กน้อย นอนนิ่งสงบ ผิวหนังเกล็ดหุ้มแห้ง คงต้องแสงตะวันและอากาศร้อนมานานพอสมควร สมองตัดสินทันที มันคงตายเรียบร้อยแล้ว
แต่พอนั่งยองดูใกล้ๆ ชักไม่แน่ว่ามันตายไปแล้วจริงๆ เอาล่ะหาเศษไม้หรือวัสดุอะไรมาลองเขี่ยดูก่อนก็ได้
เดินไปมองหาจนได้ขวดพลาสติกใบหนึ่งมาเขี่ย พอปากขวดสัมผัสตัวมันเท่านั้น เจ้าปลาช่อนสะบัดดิ้นพยายามกระเสือกกระสนหนีไปบนพื้นปูนสากๆอย่างสุดกำลังของมัน แต่มองไปรอบตัวมันไม่มีหนทางไหนเลยจะช่วยให้มันรอดไปได้โดยง่าย มันไม่มีแอ่งน้ำเลย
มันทำได้เพียงดิ้นกระแด่วให้พ้นปากขวดพลาสติกที่ข้าพเจ้าพยายามเขี่ยตัวมันให้พ้นกลางซอย ไม่ให้ล้อรถบดทับบี้ตายเท่านั้น และไม่รู้จะทำยังไงอีกต่อไปดี
กระทั่งมีหญิงสาวกับเด็กชายวัยสองสามขวบนั่งมอเตอร์ไซค์แล่นสวนมาจอดดู ข้าพเจ้าเลยเอ่ยถามมีกระดาษหรือถุงพลาสติกมาจับปลาช่อนไปปล่อยหรือไม่
หล่อนค้นในตะกร้าหน้ารถได้ถุงขนมเล็กๆยื่นให้ ข้าพเจ้ารับมาพร้อมขอบคุณ แล้วนำถุงพลาสติกไปจับตรงหัวปลากำไว้แน่น เจ้าปลาช่อนน้อยที่ข้าพเจ้าตั้งชื่อมันว่าเจ้ากลางซอย ดิ้นสะบัดหางอย่างเต็มแรงเพื่อให้พ้นเงื้อมมือข้าพเจ้า จนต้องบอกให้มันสงบนิ่งเดี๋ยวจะช่วยเอาไปปล่อยลงน้ำตามคูคลองใกล้ๆ
แล้วข้าพเจ้าจับหัวเจ้ากลางซอยเดินย้อนกลับไปมองหาอ่างเลี้ยงบัวชาวบ้านละแวกนั้น แต่แปลกไม่เห็นมีสักอ่าง จึงตัดสินใจยอมเสียเวลาเดินย้อนกลับบ้าน นำเจ้ากลางซอยไปใส่ในถังน้ำพลาสติก ให้มันพักฟื้นก่อนจะนำไปปล่อยลงคูคลอง
ที่บ้านพอมีอาหารปลาเม็ดเล็กหลงเหลืออยู่บ้างที่ใช้เลี้ยงปลาหางนกยูง ปลาสอดเมื่อหลายปีก่อน แม้ว่ามันเป็นปลากินเนื้อสัตว์เล็กๆกินแมลงโดยธรรมชาติก็ตาม ไว้มีเวลาจะเอาเสียมขุดคุ้ยหาด้วงหาไส้เดือนให้มันกินภายหน้า จนมันแข็งแรงสมบูรณ์ดีแล้วค่อยนำไปปล่อยตามแหล่งน้ำธรรมชาติ
จากนั้นข้าพเจ้าออกไปธุระนอกบ้านต่อ จนกระทั่งสายจวนเที่ยงกลับเข้าบ้าน เดินไปดูเจ้ากลางซอยในถังน้ำก่อนเป็นอันดับแรก ยังคงเห็นเม็ดอาหารปลาลอยอยู่ ดูท่าเจ้ากลางซอยไม่เขมือบอาหารนั้นเลย แต่ท่าทางมันดูมีเรี่ยวแรงมากขึ้นจนเกือบปกติ
เลยหิ้วถังไปเทเจ้ากลางซอยลงในอ่างเลี้ยงบัวข้างศาลพระภูมิในรั้วบ้าน ให้มันได้หลบอยู่ใต้บัวบ้าง แล้วเอาเสียมไปขุดดินหาแมลงและไส้เดือนไปเลี้ยงบ้างนิดหน่อย
ข้าพเจ้ายังรู้สึกแปลกใจว่าปลาช่อนตัวนี้มานอนอยู่กลางซอยได้อย่างไร ทั้งไม่มีแหล่งน้ำหรืออ่างเลี้ยงปลาในละแวกนั้นเลย หรือว่ามันอาจจะหลุดจากภาชนะที่คนตกปลาใช้ใส่ตัวมันระหว่างขี่รถหรือเดินผ่านตรงนั้น ไม่ทันรู้สึกว่าปลาดิ้นหนีไปได้
ถึงยังไงก็เป็นข้อสันนิษฐานหนึ่งที่ไม่ชัดแจ้งไม่มีหลักฐานบ่งชี้ความเป็นไปได้หรือน่าจะเป็น
แต่สุดท้ายข้าพเจ้ามาตั้งสมมติฐานเองว่า หลังเกิดเหตุแผ่นดินไหวในเมืองหลวงของไทยวันก่อน หรือว่าเป็นสัญชาตญาณเหนือคำอธิบายใดๆ ของสัตว์ที่อยู่ในน้ำหรือใต้ดิน
มันอาจจะมีญาณพิเศษสัมผัสได้ถึงภัยร้ายแรงกำลังจะเกิดขึ้นก่อนหน้าเหตุแผ่นดินไหว จึงทำให้มันหนีออกจากบ่อบำบัดน้ำทิ้งขึ้นมาทางฝาท่อระบายน้ำแล้วดิ้นแถกถัดตัวไปบนถนนหาทางหนีหายนภัยนั้นก็อาจเป็นไปได้
ฟุ้งไปแล้วข้าพเจ้าพยายามกระตุกต่อมจิตใต้สำนึกตัวเอง แต่ก็ยังอดคิดถึงเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งประวัติศาสตร์ที่เกิดกลางเมืองหลวงแห่งนี้ไม่ได้
สิ่งที่ไม่คาดคิดเลยว่าจะเกิดขึ้นได้ มันก็เกิดให้เห็นเป็นที่ประจักษ์ เห็นภาพตึกระฟ้าทรุดครืนราพณาสูรเป็นกองซากปรักหักพังในเสี้ยววินาที
เหตุการณ์ที่หลายคนไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นมันก็เกิดแล้ว ราวกับทฤษฎีของนักคิดชาวตะวันตกที่เรียกว่าปรากฏการณ์หงส์ดำ ถูกหยิบยกมาเปรียบเปรยว่า อะไรที่คาดคิดไว้หรือผลลัพธ์ของการกระทำบางอย่างจะส่งผลให้เกิดเหตุการณ์หรือให้คำตอบอย่างนั้นอย่างนี้
มันไม่ใช่เลย และมันไม่สามารถใช้เป็นแนวทางในการค้นหาคำตอบที่ถูกต้องชัดเจนได้เลย
นอกจากความไม่แน่นอนและเหนือการคาดเดาเท่านั้นที่จะเกิดขึ้นในทุกเรื่องทุกราวของมนุษย์
30/3/2568
