อาชญา (ลง) กลอน
โดย…ธนก บังผล
ถ้าพูดถึงร้านส้มตำ “มาธวี” หลายคนคงไม่มีใครรู้จัก
แต่ถ้าบอกว่าเป็นร้านส้มตำที่โจรเข้าไปงัดขโมยของมาแล้วไม่ต่ำกว่า 17 ครั้ง บางคนอาจจะร้องอ๋อ
ร้านนี้อยู่ที่ จ.พระนครศรีอยุธยา ตั้งอยู่ริมถนนโรจนะ ฝั่งขาออก ใกล้กับต่างระดับครับ เพิ่งจะเป็นข่าวลงสื่อกันไป
บอกกันตรงๆเลยว่าผมรู้จักน้องที่เปิดร้านนี้เป็นอย่างดี เพราะน้องเคยทำงานอยู่ในแวดวงสื่อมวลชน ช่อง NOW26 แผนกตัดต่อ ก่อนน้องจะลาออกมาเผชิญโลกกว้างเป็นเจ้าของร้านส้มตำอย่างที่ใจฝัน
หลายเดือนก่อนเคยเห็นน้องคนนี้โพสต์เฟซบุ๊คด้วยความคับข้องใจเพราะ “ถังน้ำแข็ง” ที่ใช้เก็บน้ำแข็งหลายกระสอบซึ่งมีขนาดใหญ่หาย คิดว่าครั้งนั้นแค่ครั้งเดียว ไม่คิดว่า 5 เดือนต่อมา จำนวนความถี่ในการโดนโจรขึ้นจะถี่ถึงขนาดจำไม่ได้
เอาล่าสุดที่เป็นข่าวทางร้านได้โพสต์เฟซบุ๊คว่า วันอังคารที่ 21 สิงหาคม 2561 เวลาโดยประมาณ 11.14 น. ได้มีคนร้ายก่อเหตุขึ้นมาบนร้านส้มตำ มาธวี เพื่องัดแงะลักขโมยของบนร้าน
โดยการก่อเหตุครั้งนี้เป็นชายได้กระทำการกัน 2 คนโดยคนหนึ่งนั้นได้สวมหมวกกันน็อคขึ้นมาบนร้านส่วนอีกคนหนึ่งนั้นได้อยู่ที่รถจักรยานยนต์เพื่อดูต้นทาง
โดนขึ้นร้านครั้งนี้เป็นครั้งที่ 17 หรือครั้งที่ 21 โดยประมาณ เนื่องจากโดนบ่อย โดนทุกเดือนตั้งแต่เดือนแรกที่เปิดร้านเฉลี่ยอยู่ที่เดือนละ 1-2 ครั้งบางเดือน 3 ครั้งเลยเป็นเหตุให้ทางร้านจำนวนครั้งที่แน่นอนไม่ได้
แม้ทางร้านจะพยายามเก็บของล็อคกุญแจเป็นอย่างดี แต่ครั้งนี้ก็ยังต้องเสีย “ไฟฉาย” ติดมือให้มันไปอีก เรียกได้ว่ามาไม่ให้เสียเที่ยว
เชื่อไหมครับโจรขึ้นบ่อยขนาดนี้ แต่ตำรวจไม่เคยจับคนร้ายที่ก่อเหตุได้เลย…เป็นไปได้อย่างไร?
ครั้งแรกที่ร้านถูกขโมยก็ได้ไปแจ้งความที่ สภ.อุทัย แต่ สภ.อุทัย บอกว่าอยู่ในพื้นที่ สภ.พระนครศรีอยุธยา พอไปที่ สภ.พระนครศรีอยุธยา ตำรวจก็บอกว่าอยู่ สภ.อุทัย
ทางร้านไม่รู้ทำอย่างไรเลยขอตู้แดงจาก สภ.อุทัย มาติดที่ร้าน ซึ่งก็มีค่าใช้จ่าย 1,000 บาทต่อเดือน คิดว่าเสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย
แต่ติดไปโจรก็ยังมาขโมยเหมือนเดิม
ช้ำสุดคือเสียเงิน 1,000 บาท แต่พอร้านถูกขโมยตำรวจกลับไม่รับแจ้งความ สุดท้ายเลยถอดออกดีกว่า
เมื่อโจรขึ้นบ่อยครั้งร้องเรียนกันเหนื่อย ทางผู้บังคับการจังหวัดก็เลยลงมาดูพื้นที่แล้วบอกว่าให้เป็นพื้นที่รับผิดชอบของ สภ.พระนครศรีอยุธยา แล้วที่ผ่านมาคืออะไร?
ผมกับน้องที่เปิดร้านส้มตำมาธวี รู้จักกันเมื่อสักประมาณ 2 ปีที่แล้ว บ้านน้องคนนี้อยู่ปทุมธานีต้องตื่นตี 3 เพื่อรอรถเมล์ตอนตี 4 กว่า มาทำงานที่สยาม ถึงออฟฟิศเริ่มงานประมาณตี 5 เป็นประจำ ผมอยู่แค่รามอินทราต้องเข้างาน ตี 3 ยังเหนื่อย แต่ก็เทียบไม่ได้เลยกับน้องคนนี้
เพราะความฝันอยากมีกิจการทำร้านส้มตำเล็กๆเป็นของตัวเอง ลาออกจากงานเงินทุกบาทลงแรงลงทุนไปไม่น้อย กลับต้องมีอุปสรรคเป็น “โจร”
ยิ่งไปกว่านั้นเห็นว่าร้านส้มตำมาธวี ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ไม่มีเลขที่เพราะเป็นที่ของกรมชลประทาน ตอนเซ้งร้านมามีสัญญามาให้เขียนให้เซ็นอย่างดี ไปๆมาๆ กำลังจะกลายเป็นที่สาธารณะอีกซะงั้น
น้องคนนี้ได้แต่บ่นว่าถ้า “เขามาไล่ก็คงต้องรื้อถอนออก”
ในระหว่างที่ยังไม่โดนไล่ ก็ต้องจ่ายค่าเช่าให้กับคนที่มาบุกเบิกทุกเดือน แล้วไหนจะมาโดนโจรขึ้นบ่อยจนไม่รู้จะท้ออย่างไรแล้ว
เห็นว่าน้องคนนี้กำลังจะไปขอตู้แดงจาก สภ.พระนครศรีอยุธยา มาติดที่ร้าน แต่ตู้แดงก็ไม่ใช่ยันต์กันผี มีก็เหมือนไม่มี จับคนร้ายไปขังคุกไม่นานก็ออกมาก่อเหตุอีก
ตำรวจอยุธยาช่วยโชว์ฝีมือให้ชาวบ้านชื่นใจหน่อย
นี่คนทำมาหากินสุจริตนะครับ ขอที่ทางยืนบ้างเถอะ
ไหนๆก็ไหนๆละครับโฆษณาให้ซะเลย
“ส้มตำมาธวี” ตั้งอยู่ริมถนนโรจนะ ฝั่งขาออก ใกล้กับต่างระดับ ลองไปชิมดูกันครับ…เขาว่าอร่อย
