“เห้อ กูอยากลาออกว่ะ”
บทสนทนา เกิดขึ้นในกลุ่ม ไลน์ ประจำรุ่นของ กลุ่มตำรวจ จากการตั้งต้น ด้วยข้อความแบบนี้ จาก การสนทนาที่ ไร้สาระไปวันๆ ก็ถูกดึงเข้าสู่ สถานะการณ์ตึงเครียด
นาย ก. :: เออ แมร่ง ไม่ไหว ว่ะ ยิงคนที่กำลังจะเข้ามา ฟัน ก็ติดคุก” ( ประเด็นร้อน ส.ต.ต. ยิง มือมีด ถูกตัดสินจำคุก พิพากษา ทำเกินกว่าเหตุ)
นาย ข. :: ปืนซื้อเอง กระสุน ซื้อเอง ยิงเอง ก็ติดคุกเองสิ มึง”
นาย ก. :: อ้าว ไม่ให้ยิงแล้ววิ่งหนีเหรอ
นาย ข. :: มีเวลาตัดสินใจ ไม่ถึงวินาที แต่เสือกต้องรับกรรมตลอดชีวิต
นาย ก. :: ปล่อยแมร่ง วิ่งไปฟัน คนอื่นก่อน แล้วค่อยยิงดิว้ะ
บทสนทนา ยังคง ไหลไป ผมคงได้แต่ อ่าน แล้วก็อ่าน
นาย ก. :: ทำไม ผู้บังคับบัญชาไม่มา ปกป้อง แบบ หน่วยอื่นๆว้ะ
นาย ข. :: ออกมาป้องลูกน้องก็ เป็นปรปักษ์ ประชาชน สิห้ะ จะทำได้ไง
นาย ก. :: หรือว่า เค้าพยายาม ช่วยทางลับ ละมั่ง
นาย ข. :: ก็จริง รอดูต่อไปละกัน
ในสถานการณ์ ที่ตึงเครียด หรือต้องตัดสินใจ ใน เสี้ยววินาที ผู้ที่อยู่ตรงหน้า ถือมีด ยาวเมตรกว่า แววตาขึงขัง ยังคงเดินหน้า หมายเอาชีวิต ตัวเรา ใส่เครื่องแบบ ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ หันไปเห็นทันจังหวะ หวิดดับชีวิต
มือซ้ายถือ iphone รายงาน การทำงานผ่านไลน์อยู่ มือขวา ว่างเปล่า ที่เอว มีปืน 1 กระบอก จงตอบคำถามต่อไปนี้ โดยใช้สมองคิดแค่ 1 วินาที
ก. คว้าปืนทันใด ยิงใส่ ก่อน มือมีด จะทำร้ายใครๆ
ข. ขว้าง iphone ใส่มือมีด เพื่อมันจะทิ้งมีด แล้วรับไอโฟน จะบุกชาจ ได้ทัน
ค. หยิบ เอาวิทยุ แล้ว เรียกพวก มา ปิดล้อมกดดัน
ง. วิ่งหนี สิครับรออะไร คนถือมีดใส่ ใครก็รักชีวิต
จ. ไม่รู้แล้วคิดไม่ทัน อ่าน โจทย์ก็หมด 5 วิ แล้ว
นั้น ไง ถ้าในสถานการณ์ กดดัน ด้วยเวลา เวลาทำโจทย์ ทำข้อสอบ คนเรามัก จะอ่าน คำตอบ ที่ข้อแรก แล้วถ้าเป็น คำตอบที่ใกล้ความจริง หรือเป็นไปได้ที่สุด หลายๆ คนมักเลือกตอบ ก. โดยไม่ทันได้ ไป เริ่มอ่าน ข. เลยด้วยซ้ำ
ผม :: ถ้าเป็นกู กูก็คงยิง แหละ แมร่ง จะปล่อยไปฟัน คนอื่นได้ยังไง
นาย ก. :: แล้วมึงก็ติดคุกอะน้ะ
ผม :: มึงไม่ยิง แล้วเกิดแมร่งไป ฟัน ชาวบ้านตาย มึงจะ ผิดยังกว่าติดคุกอีกน้ะ (ผมกล่าวปิดท้าย บทสนทนา ในวาระนี้)
“เออ จริง ใครจะว่า ตำรวจยังไง กูก็ยังดีใจที่ได้มาเป็น เพราะมันทำให้กูรู้จักเพื่อน รู้จักพี่ รู้จักน้อง และรู้จัก คำว่าจิตสำนึกแห่งสังคม มันทำให้เรา ลืมคุณค่าของชีวิตตัวเอง เมื่อมีคนให้เราต้องปกป้อง ถ้าพวกมึง ลาออกไป แล้วใครล่ะ จะเข้าใจและพร้อมที่จะทำในสิ่งที่พวกมึงมึง กำลังทำกันอยู่”
เพื่อนคนนึง กล่าว ปิดบทสนทนา และดึงความคิด ของเพื่อนตำรวจ ที่กำลัง อ่อนล้า กับองกรค์ กลับสู่ จิตสำนึกของคำว่า ตำรวจ อีกครั้ง
