เห็นตำรวจแชร์เรื่องนี้ในกลุ่มไลน์ให้ว่อน อ่านแล้วผมชอบครับ ตำรวจต้องมีศักดิ์ศรี ใครจะมาเหยียบย่ำไม่ได้
ขออนุญาตเจ้าของบทความผ่านช่องทางนี้มานำเสนอต่อครับ
“เหตุเกิดที่ห้วยราช”
2533 – 2534 ผมเป็นสว.สภ.กิ่ง อ.ห้วยราช คนแรก
ด.ต.พายัพ มีขาข้างเดียว เพราะถูกระเบิดขาขาด ตอนเป็น นปพ. ทำหน้าที่ธุรการ ใช้รถจักรยานสองล้อเป็นพาหนะ
วันหนึ่ง เฮียหั่ง เจ้าของร้านขายของจิปาถะ หน้าสถานีรถไฟห้วยราช มาคุยกับผมที่ห้องทำงาน
“สารวัตรรู้ข่าวดาบยัพถูกลูกน้องสจ.ด่ามั้ย”
ผมหูผึ่งเลย รีบถาม
“ไม่รู้เรื่องเลยเฮีย แล้วลูกน้องสจ.คนไหนครับ”
เฮียหั่งตอบว่า
“ลูกน้องสจ.(อ)สารวัตร ถามดาบยัพเองนะ”
แล้วเฮียหั่งก็ออกไป
ผมเรียกด.ต.พายัพมาเพื่อสอบถามข้อเท็จจริง
เมื่อด.ต.พายัพมาถึง ผมมองหน้าด.ต.พายัพแล้วพูดว่า
“ดาบยัพ มองหน้าผม แล้วเล่าความจริงเรื่องถูกลูกน้องสจ.(อ)ด่าให้ผมฟังซิ”
ด.ต.พายัพสบตาพูดกับผม
“เมื่อวันเสาร์ตอนบ่าย ผมขี่จักรยานไปทำธุระที่สถานีรถไฟห้วยราช เห็นลูกน้องสจ.(อ)เล่นไฮโลกับชาวบ้าน 3-4 คน ที่ชานชาลา ผมคนเดียวคงจับใครไม่ได้ ขนาดเดินตัวเปล่าก็ยังไม่ค่อยถนัด ผมเลยบอกให้เลิกครับ”
ผมมองตาด.ต.พายัพเขม็ง พยักหน้าช้า ๆ
“ว่าต่อไปซิ เอาให้จบเรื่อง”
ด.ต.พายัพ พูดต่อ
“ลูกน้องสจ.(อ)ด่าผมว่า ไอ้ด้วนอย่าเสือก อย่ามายุ่งครับ”
ผมพูดกับด.ต.พายัพว่า
“มีเรื่องแบบนี้ต้องแจ้งให้ผมรู้นะ มันกระทบกระเทือนศักดิ์ศรีตำรวจมาก”
ผมให้ด.ต.พายัพ ออกไปรอนอกห้องทำงาน และให้ตำรวจชุดสืบสวนไปตามตัวลูกน้องสจ.(อ)มาพบ นั่งเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานผม
เป็นชายฉกรรจ์ทีเดียว ท่าทางนักเลงไม่เบา
“สารวัตรมีอะไรกับผมหรือครับ”
ลูกน้องสจ.(อ)ยกมือไหว้ผมแล้วถามทันที
ผมมองหน้า จ้องตา แล้วถามช้า ๆ ชัด ๆ ว่า
“เมื่อบ่ายวันเสาร์ที่ผ่านมา คุณเล่นไฮโลกับชาวบ้านที่สถานีรถไฟใช่มั้ย”
ลูกน้องสจ.(อ)ตอบ
“ใช่ครับ”
ผมถามต่อ
“ดาบยัพไปเจอเข้า บอกให้เลิกเล่น คุณก็เลยด่าดาบยัพไปว่า ไอ้ด้วนอย่าเสือก อย่ามายุ่งใช่มั้ย”
ลูกน้องสจ.(อ)ก้มหน้า พูดเบา ๆ ว่า
“ครับ ผมขอโทษครับ”
ผมไม่พูด แต่ลุกจากเก้าอี้นั่ง เดินไปหาลูกน้องสจ.(อ)ที่นั่งอยู่ ใช้ฝ่ามือขวาตบเปรี้ยงไปที่ใบหน้าลูกน้องสจ.(อ)จนตกเก้าอี้
ผมกลับไปนั่งที่เดิม ลูกน้องสจ.(อ)ก็ลุกมานั่งที่เดิม ก้มหน้าไม่พูดจา
ผมให้ตำรวจติดต่อสจ.(อ) ขอให้มาพบผมที่สภ.ห้วยราช มีเรื่องต้องคุยกันด่วน
เมื่อสจ.(อ)มาถึง ยกมือไหว้ทักทายกับผม แล้วเห็นลูกน้องนั่งก้มหน้าอยู่หน้าโต๊ะทำงานผม จึงถามผมว่า
“มีเรื่องอะไรครับพี่”
ผมเชิญสจ.(อ)นั่งและบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น โดยมีด.ต.พายัพ มาร่วมฟังร่วมพูดด้วย และผมบอกว่า
“พี่เห็นแก่สจ.นะ เลยตบหน้าสั่งสอนไป 1 ที ไม่งั้นคง..”
ผมไม่พูดต่อ แต่ใช้กำปั้นทุบโต๊ะทำงานแรง ๆ แทน
สจ.(อ)ฟังและเห็นกิริยาอาการผมเสร็จ หันขวับไปที่ลูกน้อง เตะลำตัวลูกน้องไปโครมจนทั้งคนทั้งเก้าอี้เก้าอี้ล้มลงและพูดว่า
“มึงกราบขอโทษสารวัตรกับดาบยัพเดี๋ยวนี้”
ลูกน้องสจ.(อ)ยกมือไหว้ผมก่อน สจ.(อ)พูดกับลูกน้องว่า
“กูให้มึงกราบไม่ใช่ไหว้”
ผมรีบบอกสจ.(อ)ไปว่า
“แค่ไหว้พี่ก็พอ แต่กับดาบยัพ ต้องกราบ เพราะไปด่าว่าดาบยัพ เสียศักดิ์ศรีตำรวจ”
ลูกน้องสจ.(อ) ก้มลงกราบด.ต.พายัพกับพื้นห้อง ปากก็พูดขอโทษขอโพยใหญ่
เมื่อด.ต.พายัพกับลูกน้องสจ.(อ)ออกไปกันหมดแล้ว ผมพูดกับสจ.(อ)ส่วนตัวว่า
“ดาบยัพตอนเป็นนปพ. ออกลาดตระเวณตามแนวชายแดน โดนกับระเบิดขาขาดไปหนึ่งข้าง ดาบยัพสมควรได้รับการยกย่องให้เป็นวีรบุรุษ ไม่ใช่มาถูกเหยียดหยามเช่นนี้ ขอบคุณสจ.มากที่มาพบและเข้าใจเหตุการณ์“
สจ.(อ)มองหน้าผม ยิ้มแต่พูดแบบจริงจังว่า
“ตำรวจห้วยราชโชคดีครับ ที่มีพี่มาเป็นหัวหน้า ผมขอโทษพี่ด้วยนะครับ”
สจ.(อ)ยกมือไหว้ผม แล้ว กลับไป
ข่าวสารวัตรห้วยราช ตบหน้าลูกน้องสจ.(อ) เผยแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว
แต่มีคนบอกว่า คำพูดที่ผมพูดกับลูกน้องหน้าแถวในวันรุ่งขึ้น เผยแพร่ไปเร็วกว่า
“ศักดิ์ศรีของตำรวจ อย่าให้ใครมาเหยียบย่ำ
ถ้าเรายังปกป้องตัวเองไม่ได้ แล้วจะไปดูแลชาวบ้านได้อย่างไร”
พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท
