ชายพิการสู้ชีวิต เข็นวีลแชร์ข้ามอำเภอกว่า 30 กิโลเมตร เร่ขายลอตเตอรี่หาเงินเลี้ยงชีพ บนถนนทางหลวงสาย 331 ระยอง-โคราช ท่ามกลางอากาศที่ร้อนจัด และรถวิ่งกันขวักไขว่ ในตอนเหนื่อยใช้ป้ายบอกทางเป็นร่มบังแดด ฝันอยากมีแผงลอตเตอรี่เป็นของตัวเอง เผยเคยลงทะเบียนขอโควต้าคนพิการแต่ไม่ได้ แต่ไม่เคยย่อท้อและสิ้นหวังต่อโชคชะตา
เมื่อวันที่ 26 ม.ค.67 บริเวณทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 331 หรือถนนสายยุทธศาสตร์ ระยอง-โคราช ฝั่งขาเข้าพัทยา บริเวณหลักกิโลเมตรที่ 22 ในพื้นที่ ต.ห้วยใหญ่ อ.บางละมุง จ.ชลบุรี
ผู้สื่อข่าวพบกับชายพิการสู้ชีวิตนั่งรถเข็นวีลแชร์ เร่ขายสลากกินแบ่งรัฐบาล หรือลอตเตอรี่ เพียงลำพัง บนถนนที่รถวิ่งกันขวักไขว่ ในสภาพอากาศที่ร้อนจัด รวมถึงถนนเส้นดังกล่าวที่มีความลาดชันตลอดทั้งสาย บรรยากาศข้างทางรายล้อมไปด้วยป่ามันสำปะหลัง จึงได้ลงพื้นที่ติดตามเรื่องราวการสู้ชีวิตของชายผู้นี้
จากการสอบถาม ชายพิการสู้ชีวิต ทราบชื่อคือ นายไพศาล สักหิน อายุ 44 ปี มีชื่อเล่นว่า “เก่ง” พื้นเพเป็นชาวเชียงใหม่ มีอาชีพเข็นรถวิลแชร์เร่ขายลอตเตอรี่ ในพื้นที่ อ.สัตหีบ และอ.บางละมุง
ในตอนแรกชีวิตไม่ได้เป็นคนพิการอย่างที่เห็นทุกวันนี้ เมื่อประมาณปี 2560 กลับพลิกผันครั้งใหญ่ในชีวิต เมื่อเกิดอุบัติเหตุรถชนประสานงา ที่บ้านเกิดจังหวัดเชียงใหม่ ถึงขั้นเส้นเลือดแตก ต้องผ่าตัดสมอง กายภาพบำบัดอยู่เกือบ 1 ปี แต่การรักษาไม่ดีขึ้น และหมอได้ระบุว่า ร่างกายที่ขามีภาวะกล้ามเนื้ออ่อนแรง และถูกจัดอยู่ในหมู่คนพิการ ประเภท 3
หลังจากรู้ตัวว่าในอนาคตและการใช้ชีวิต ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ต้องนั่งรถวีลแชร์ไปตลอดชีวิตกว่าจะหมดสิ้นลมหายใจ และไม่อยากเป็นภาระให้กับคนในครอบครัว ท่ามกลางสถานะครอบครัวที่ค่อนข้างยากจน
โพสต์เฟซบุ๊กประกาศตามหางานในกลุ่มคนพิการ จนกระทั่งช่วงปี 2561 ได้มาอยู่กับนายจ้าง ในอ.สัตหีบ ประกอบอาชีพรับจ้างเร่ขายลอตเตอรี่ และกินเปอร์เซ็นต์ ยกตัวอย่างหวยชุด 2 ใบ จะได้ส่วนแบ่ง 14 บาท ถือว่าเลี้ยงชีพตัวเองได้ในระดับหนึ่ง สำหรับคนพิการ
โดยช่วงเช้าของทุกวัน นายจ้าง จะนำรถยนต์ไปรับตนและสมาชิกคนพิการที่ทำงานด้วยประมาณ 6 คน ออกจากห้องพักที่นายจ้างจัดหาไว้ให้ ในอ.สัตหีบ กระจายกันไปตามเส้นทางต่างๆ ส่วนตนเอง นายจ้างจะส่งให้ลงไปเร่ขายลอตเตอรี่ที่บริเวณแยกเจ สัตหีบ และต้องเข็นวีลแชร์ ในระยะทางกว่า 30 กิโลเมตร มาตามถนนสาย 331 จนถึงปากซอยเข้าทางบ้านชากแง้ว ต.ห้วยใหญ่ เป็นจุดนัดพบที่นายจ้างจะมารับในช่วงเย็นของทุกวัน ถ้าหากวันใดที่แดดร้อน หรือเหนื่อยมากๆ ก็ใช้หลังป้ายบอกทางเป็นที่หลบแดดและพักเหนื่อย
เมื่อถาม ชายพิการสู้ชีวิต ว่า “ฝันอยากมีแผงลอตเตอรี่เป็นของตัวเองไหม” เจ้าตัวรีบพยักหน้าตอบรับ และบอกทันทีว่าอยากครับ พร้อมทั้งระบุด้วยว่า เมื่อประมาณ 2 ปีก่อนหน้านี้ เคยไปลงทะเบียนขอโควตาลอตเตอรี่สำหรับคนพิการแล้ว สุดท้ายไม่ได้ดั่งใจหวัง ซึ่งเพื่อนก็บอกว่าลอตเตอรี่โควตาก็ต้องใช้เส้นสายถึงจะได้ แต่ก็ไม่เคยคิดย่อท้อต่อชีวิต ถึงแม้ลอตเตอรี่ที่ขายจะหมด และไม่หมดบ้างเป็นบางงวด แต่ก็โชคดีที่มีนายจ้าง และเพื่อนคนพิการด้วยกันค่อยสนับสนุนช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
ภายหลังการทำข่าว ผู้สื่อข่าว ได้อุดหนุนลอตเตอรี่ 2 ใบ ให้ชายพิการสู้ชีวิตเป็นคนเลือกหยิบให้เอง ก่อนจะขออาสาไปส่งชายพิการสู้ชีวิต จุดนัดพบที่นายจ้างจะต้องมารับ ห่างจากบริเวณดังกล่าวประมาณ 3-4 กิโลเมตร ก่อนจะมอบอาหารข้าวกล่อง และน้ำดื่มให้รับประทานในยามที่หิว พร้อมกับมอบร่มกันแดดไว้กางในยามที่ร้อน จังหวะพักเหนื่อย โดยไม่ต้องไปหลบแดดหลังป้ายบอกทางตามหลักกิโลเมตรอีกต่อไป.
