นรต . วชิรวิชญ์ อภิศิษฐ์กุลภัทรา น้องตุลย์ ฉายา มะแม้ว(เพราะยิ้มแล้วเหมือนหนุ่มแม้วบนดอย)
พกความสูง172 พร้อมรอยยิ้มตาหยี
“ฝันวัยเด็ก ร่วงลงเมื่อสอบไม่ติด ผมไม่เคยมีความฝัน ผมถามตัวเองมาตลอดว่าโตขึ้นมาผมอยากจะเป็นอะไร ผมตอบไม่ได้ .. จนจะจบ ม.3 ผมสอบเข้าที่ รร. เตรียมทหารเพราะพ่อแม่ ครอบครัวอยากให้รับใช้ชาติ
ในตอนนั้นผมมั่นใจมากว่าทำข้อสอบได้ แต่ผลปรากฎว่าไม่ติดเลยสักเหล่า ความรู้สึกตอนนั้นอายที่บ้านมากเพราะว่าคุยไว้เยอะ แต่พ่อกับแม่ผมก็บอกว่าไม่เป็นไรปลอบใจให้เริ่มใหม่อีกครั้ง
ผมเลยตั้งใจสอบใหม่จนติดทั้ง 4 เหล่าในปีต่อมา มันทำให้ผมรู้ว่าถ้าเราตั้งใจทำอะไรอย่างจริงจังแล้ว ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้
“จุดเปลี่ยนให้คิด แล้วเลือกทางเดินทางสู่การเลือกเหล่า”ตำรวจ”
ตอนรู้ตัวว่าสอบติด 4 เหล่าแล้วก็ดีใจ แล้วก็เครียดใหม่เพราะไม่รู้ว่าจะเลือกเหล่าอะไรดี แต่ที่ตัดสินใจเลือกตำรวจเนื่องจาก เมื่อตอนเรียนผมชอบให้คำปรึกษาเพื่อนๆ และเห็นเพื่อนเครียด ผมเป็นคนชอบพบปะผู้คน ชอบพูด ชอบคุย ชอบยิ้มแย้มและทักทาย ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ช่วยให้คำปรึกษาผู้อื่นให้รู้สึกดีขึ้น ผมจึงคิดว่าคงจะเหลือแค่เพียงอาชีพเดียวที่จะได้ทำในสิ่งที่ผมชอบ และ เป้าหมายของผมก็ชัดเจน เพราะความสุขของผมคือการได้เห็นความสุขของคนอื่นและหากได้ช่วยปัดเป่าทุกข์ใดได้บ้าง ผมยินดีที่จะช่วย แม้ต้องสละเวลาของผม
“รั้วโรงเรียนนายร้อยตำรวจ”
ตอนเข้ามาครั้งแรกบอกเลยว่า ช็อค !! คำถามเด็กหนุ่มเกิดขึ้นในหัวมากมาย
“ทำไมต้องสอนให้อดทน ทำไมต้องทำให้เหนื่อย ทำไมต้องกดดัน คำถามมากมายเกิดขึ้นมาในหัว”
ผมก็ได้แต่ถามตัวเอง และแล้วคำถามมากมายที่อยู่ในหัวผมก็ถูกเฉลยว่าเราอ่อนแอไม่ได้ ถ้าเราไม่พร้อมจะดูแลชีวิตคนอื่นก็ไม่ควรมาเลือกเรียน
“เมื่อผมได้เรียนรู้ว่า ประชาชนไม่ชอบตำรวจ”
เวลาผมเห็น ได้อ่าน หรือแม้กระทั้งคอมเม้นท์จากเพจต่างๆเวลาเกิดเหตุการณ์ต่างๆขึ้น ผมได้แต่นั่งทบทวนตัวเองว่าเราคิดถูกแล้วใช่มั้ย ที่มาเป็นตำรวจ “
เมื่อจนกระทั่งมีผู้บังคับบัญชาท่านหนึ่ง ได้ให้โอวาทว่า “อาชีพตำรวจก็เหมือนผ้าขี้ริ้ว จะให้คนมารักมา ดอม มาดม ก็คงจะไม่มีหรอก แต่ถามว่าทุกบ้านมีมั้ยคำตอบก็คือใช่ ที่ทุกบ้านมี ไม่ใช่เพราะว่าทุกบ้านรักผ้าขี้ริ้วหรอก แต่ทุกบ้านจำเป็นต้องมีผ้าขี้ริ้วต่างหาก ถึงแม้จะบอกว่ามันสกปรก ไม่อยากจับ แต่พอทำน้ำหก ผ้าขี้ริ้วก็จะถูกหยิบมาใช้ “
“ผมเกิดมาเพื่อรับใช้ประชาชน”
คำตอบของผมชัดเจนมากขึ้นตอนที่ได้ออกมาฝึกปฏิบัติงานที่สถานีตำรวจ มันทำให้ผมรู้ว่าผมเลือกถูกแล้ว เพราะทุกครั้งที่ประชาชนเดินหน้าบึ้งเข้ามา แล้วจากไปด้วยรอยยิ้ม ผมก็ถือว่าผมประสบความสำเร็จ เพราะความสำเร็จของผมไม่ใช่การได้เลื่อนยศ แต่ความสำเร็จของผมคือ การได้ช่วยเหลือประชาชน .. ผมเลือกถูกครับ
ผมจะเป็นตำรวจที่ดูแลประชาชนให้ได้
รักประชาชนเป็น และ ต้องเป็นที่รักของประชาชน
