Enjoy The Hit Ep.50
ก๊อกๆๆผ่างๆ สวัสดีครับ มิตรรักแฟนคลับของนาย ต. ทุกๆท่าน สัปดาห์นี้เปิดเทอมแล้วเผื่อเวลาการเดินทางกันให้ดีนะครับ เพราะรถติดระเบิดระเบ้อเลย นาย ต.จะไปส่งลวกเพ่ ไปโรงเรียน ยังต้องตื่นตั้งแต่ ตี5.45น.ทั้งๆที่โรงเรียนอยู่ห่างไปไม่กี่กิโล รีบๆเสร็จนะ รถไฟฟ้ามาหานาย ต. 555 ว่ากันไป
สัปดาห์นี้มีเรื่องที่ทำให้นักกอล์ฟไทยและนักกอล์ฟเอเชียภูมิใจมาก นาย ต. ขอแสดงความยินดีกับ น้องโปรเมย์ เอรียา จุฑานุกาล สามารถคว้าแชมป์กอล์ฟแอลพีจีเอ ทัวร์รายการ “คิงส์มิลล์ แชมเปียนชิป” เป็นสมัยที่ 2 สำเร็จ ต่อจากปี 2016…ที่รัฐเวอร์จิเนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา
การคว้าแชมป์ครั้งนี้ของเอรียา…ถือเป็นแชมป์รายการที่ 8 ตั้งแต่เล่นในแอลพีจีเอ ทัวร์ สุดยอดไปเลย
บอกแล้วเพชรอย่างไรเสียก็คือเพชร ร่วมกันเจียระไนเพชรเม็ดเล็กๆที่อยู่ในมือท่าน สู่ตลาดโลกร่วมกันนะครับ
พูดถึงเพชรเม็ดเล็กๆ นาย ต.ถือโอกาสแนะนำให้ ทุกท่านรู้จักกับ “น้องนาบุญ” ด.ช.นาบุญ รักษาเคน
หลานชายของ พ.ต.อ.สงวนศักดิ์ รักษาเคน ผกก.สอบสวน .ภ.จว.ขอนแก่น เป็นลูกของ คุณพ่ออาณัติพงษ์ รักษาเคน กับคุณแม่สุทธิลักษณ์ รักษาเคน
จุดเริ่มต้นกีฬากอล์ฟของน้องนาบุญ คือวันหนึ่งได้ติดตามน้องชาย ( น้องมีบุญ 6ขวบ) ไปซ้อมไดรฟ์ที่สนามในโครงการกอล์ฟอนุบาล โปรที่สอนน้องชายในขณะนั้นได้เหลือบไปเห็น น้องนาบุญ พัตต์เล่นกับฝรั่งที่มาเล่นกอล์ฟบนกรีน ท่าทางมุ่งมั่นสนุกสนาน และเล่นไม่เลิกเสียที โปรจึงคุยกับพ่อแม่ว่า น้องนาบุญมีแววนะ
หลังจากนั้นได้ฟังคำแนะนำจากโปร เกี่ยวกับกอล์ฟ จึงพบว่า นี่คือ “กีฬาของสุภาพบุรุษ” ทึ่อาจจะตรงจริตของเด็กคนนี้ก็เป็นได้ จึงถามลูกว่า “อยากเรียนกอล์ฟมั้ยลูก” คำตอบที่ได้คือ “ผมอยากเรียนครับ รีบเลยครับแม่!” (เยี่ยมไปเลยลวกเพ่ นาบุญ ต้องอย่างนี้สิ )
จากวันนั้นถึงวันนี้เพียง 4 เดือน พ่อแม่จึงได้บรรลุวัตถุประสงค์ เบื้องต้นตามที่ครอบครัววางเป้าหมายพอควร..
เราได้ทราบว่า..กีฬานี้ คือกีฬาเพื่อการฝึกตน ฝึกยอมรับความผิดพลาด ฝึกความสุขุม ความอดทน ความมุ่งมั่น ระเบียบวินัย และความสนุกสนาน ความท้าทายจากเกมส์การเล่น ครอบครัวเราไม่หวังผลแพ้ชนะแต่อย่างใดเลย..แม้แต่น้อยการยอมรับความจริง ยอมรับความล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า คือเครื่องมือดับอัตตาของมนุษย์โดยแท้..
(นาย ต. รักแนวคิด ของครอบครัวน้อง นาบุญจังเลยครับ) และในทุกครั้งที่ ได้ลงสนาม ไม่เคยท้อถอย ตีไปข้างหน้า และเริ่มใหม่ด้วยความมุ่งมั่นเสมอ
น้องนาบุญในทุกๆวันที่เลิกเรียนก็อยากไปสนาม..ยิ่งฝนตกหนักยิ่งอยากไปสนาม! ส่วนพ่อแม่นั้นก็ไม่เคยปฏิเสธลูก ต้องฝ่าสายฝนไปอย่างเร็ว เพื่อพาสองพี่น้องไปซ้อมไดรฟ์ท่ามกลางฝนตกหนัก!
ต้องขอบคุณแนวทางการสอนของโปรนฤทธิ์ ที่เน้นความรักในกีฬากอล์ฟที่เริ่มต้นจากภายในใจที่แท้จริง(นาย ต. ขอชื่นชมโปรนฤทธิ์ที่ฝึกสอนและ แนะนำ นาบุญด้วยนะครับด้วยนะครับ)
ครอบครัวน้องนาบุญก็เหมือนๆกับครอบครัวอื่นๆทั่วไป คือหา กิจกรรมยามว่างให้ลูก รวมทั้งกีฬาหลายอย่าง ว่ายน้ำ ฟุตบอล เทควันโด ซึ่งยังไม่โดนใจลูกๆสักที
จนกระทั่งมาเจอกอล์ฟ (คุณพ่อคุณแม่รู้ไหมว่าโชคดีขนาดไหน มีอีกเป็นร้อยครอบครัวอยากให้ลูกเลือกกีฬานี้ ) ซึ่งเป็นกีฬาที่พ่อแม่ไม่เคยคิดแม่แต่จะเฉียดใกล้ (แต่ก็หนีไม่พ้น555)
น้องนาบุญก็มีไอดอล คือ ไทเกอร์ วู๊ด และบอกว่าอย่างเป็นเหมือนไทเกอร์ นาย ต.ขอให้นาบุญ มุ่งมั่นแบบนี้ ตลอดไปนะครับ
สุดท้ายจากแนวคิดของครอบครัวน้องนาบุญ นาย ต. ก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งว่า ต้องทำให้ลูกหลานเราเห็นว่าเป็นกีฬา มีแพ้ มีชนะ มีการอภัยให้แก่กัน ส่วนความคาดหวัง ผมว่าทุกคนมีทั้งนั้นครับ ซึ่งความคาดหวังนี่แหล่ะมันรุนแรงทางความคิดของผู้ปกครองอย่างเราๆนี่จริงๆ
แต่อย่าลืมหยุดคิดสักนิดเวลาโมโหหรือโกรธลูกหลานนะครับว่า เขาทั้งเรียน ทั้งซ้อม ทั้งทำกิจกรรม ทั้งต้องฝึกรับความกดดันจากสังคมรอบๆตัวเขา มันก็เป็นภารกิจที่หนักสำหรับลูกๆเราอยู่แล้ว
จงเข้าใจเขา เอาความรักความเอ็นดูใส่ให้เขาด้วยนะครับ เด็กๆเขาจะได้รู้สึกผ่อนคลายบ้าง ดังในเพลงให้กำลังใจ ที่ว่า (ในยามที่ท้อแท้ ขอเพียงแค่คนหนึ่ง จะคิดถึงและคอยห่วงใย ) ….สวัสดี
