บิ๊กอ้อม–พล.ต.ต.สุรพงษ์ ชัยจันทร์ รอง ผบช.สตม.เพื่อนรักบิ๊กอู๊ด–พล.ต.ท.สมพงษ์ ชิงดวง ผบช.สตม.
เห็นนิ่งๆแบบนี้ เขาเป็นอีก 1ในตำนานสืบสวนเหนืออันเกรียงไกร ไล่ล่าจับโจรร้ายมือปืนส่งไปเกิดใหม่นับไม่ถ้วน
วันนี้มาย้อนอ่านบันทึกที่ผมได้สัมภาษณ์นายพลคนนี้ เมื่อครั้งเป็นผู้การเมืองเพชรบุรี ถึงปืนผาหน้าไม้ที่ใช้กำราบโจรกันอีกครั้งครับ
ใช้ปืนสเปน โนเนม แต่ของดี
พล.ต.ต.สุรพงษ์ ชัยจันทร์ ผบก.ภ.จว.เพชรบุรี 1ในตำนานสืบสวนเหนืออันเกรียงไกร
จบนรต.40 ไปอยู่ สน.นางเลิ้ง ก่อนเข้าสืบสวนเหนืออยู่ในทีม เดอะตึ๋ง-วีระศักดิ์ บูรพากาญจน์ อดีตสารวัตรแผนก 5 อยู่มา 5 ปี ตั้งแต่ปี 2533 สมัย วินัย เปาอินทร์ เป็นผกก.
นอกจากมี เดอะตึ๋ง เป็นไอดอล เดอะโต้ง -ประมวลศักดิ์ ศรีสมบุญ ผู้ล่วงลับก็คือไอดอลเขาด้วย
“พี่เขาเป็นคนละเอียดมาก เป็นนักสืบที่ไม่มีโฉ่งฉ่าง ไม่ชัวร์ ไม่เอา ไม่เข้า ไม่มีประเภทเห็นมันเข้าบ้าน กลับไปนอน พรุ่งนี้เช้ามาเฝ้าใหม่ พี่โต้ง บอกมึงอย่า….”
1ในทีมงานสืบสวนเหนือย้อนรำลึกถึงนักสืบผู้ยิ่งใหญ่อีกคน
คุยเรื่องปืนผาหน้าไม้เขี้ยวเล็บยิงโจร นายพลเมืองเพชรบอกว่า
กระบอกแรกในชีวิตเป็นปืน .357 SMITH&WESSON MODEL 686 ลำกล้อง 4 นิ้ว ด้ามไม้ พกจนเอวเคล็ด สวย ยิงดี เสียอยู่อย่างเดียวมันหนัก
ตอนเป็นรองสารวัตรอยู่สืบสวนเหนือ .357 กระบอกนี้ประสบการณ์เยอะมากในการยิงปะทะคนร้าย
เปลี่ยนมาใช้ลูกโม่ LADY SMITH .38 ช่วงมาเป็นรองผกก.1ป. ยุคอัศวิน ขวัญเมือง เป็นผู้การ เจ้าตัวบอกที่ใช้เพราะเล็ก เน้นพกพา เบาพกง่าย
“พอมาเป็น ผกก.สภ.กระทุ่มแบน จ.สมุทรสาคร เปลี่ยนมาใช้ 9 มม.ยี่ห้อ STAR เป็นปืนสเปน ยิงแม่นมาก
ถึงเป็นปืนโนเนม แต่ของดี ที่ชอบเพราะเบา พกพาสะดวก มีเซฟ ถ้าไม่ใส่แมกกาซีน ลั่นไม่ได้ มันดับเบิ้ลเซฟ ที่ซื้อก็ไม่ได้มีใครแนะนำ เป็นโครงการปืนสวัสดิการ เห็นมันถูก แล้วสวย อีกอย่างตอนนั้นเขาพยายามไม่ให้มีปืน 11 ด้วย….”
พูดจบนายพลคนหนุ่มหยิบปืนที่ว่าออกมาให้ดู มีโลโก้ตราดาวแปกแฉกอยู่ในวงกลมกลางด้าม
ส่วนลำกล้องแสตนเลส มีอักษร FIRE STAR สลักประทับบอกยี่ห้อ สภาพบ่งบอกถึงประสบการณ์เป็นเพื่อนตายเจ้าของมาอย่างนมนาน
“ทีนี้ผมมีความคิด ปืน 11 เนี่ยยิงแล้วมันตาย ถึงตอนนี้ไม่อยากให้มันตายแล้ว เอาแค่หยุดยั้ง ก็เลยเลือกกระบอกนี้
ลูกกระสุนก็โอเคบรรจุได้ 10 นัด เล็กดี พกง่าย เบา ที่สำคัญแม่นมาก ยิงเอ็กซ์เอ็กซ์ ใช้มาตลอดจนถึงทุกวันนี้
ก็มีประสบการณ์ มียิงสู้คนร้าย แต่ไม่ถึงวิสามัญเหมือน .357 กระบอกนั้นยิงเยอะสุดแล้ว ก็ไม่เอาไว้ กลัวเลือดมันติด…”
“คือมันเคยกินเลือด มันก็ต้องนั่นตลอด ผมถือเคล็ด ไม่อยากยิงแล้ว คือยิงมาเยอะ
เรียกว่าปืนมันเคยได้เลือด มันก็ต้องได้ตลอด แต่ถึงตอนนี้ จะใช้แค่ป้องกันตัวพอ….”
นายพลหนุ่มอธิบาย
จริงๆ มีตัวเล็กอีกตัว .22 บาเรตต้า ที่ต้องใส่ลูกล่อก่อน ใช้เป็นปืนแบ็กอัพ
หลักใช้ปืนคือเตรียมความพร้อม นั่งรถไป ก็ต้องเอามาดรายไฟร์ ถึงเป็นผู้การแล้วก็ต้องซ้อม ยิ่งเวลาตอนกลางคืนไปไหนนะ ต้องเอามาคาดไว้ ติดเป็นนิสัยแล้ว
แต่คนข้างนอกเขาจะไม่รู้ เหมือนว่าเราไม่พกปืน แต่จริงๆมันอยู่ใกล้ตัวตลอด ไม่ว่าจะในรถ ในที่ทำงาน ใกล้ตัวตลอด ยิ่งกลางคืนนี่แน่นอน เป็นความเคยชิน 
อีกอย่างที่ทำอยู่เสมอ คือต้องเอาลูกกระสุนเข้าออกแมกกาซีนตลอด ปืนพวกนี้ สปริงต้องดี ต้องดันลูก
ก็ต้องฝึกของเราด้วย ซ้อมฝึกบรรจุ แล้วก็ป้องกันไม่ให้สปริงมันค้าง มันล้า นี่ใส่แค่ 8 นัดพอ เพราะไม่ให้สปริงมันล้า
ลูกกระสุนมีหัวรู นี่ใส่ไว้ลูกสุดท้ายเจาะเกราะ ก็ถ้าพวกนี้เอาไม่อยู่ ก็มีที่หวังสุดท้าย ก็มีความรู้สึกว่า เอาพวกนี้ ลูกธรรมดากินไปก่อน ทีเด็ดอยู่สุดท้าย เพื่อนตายสุดท้ายแล้ว
โรนิน
