ในนามของมาตรา 44
คดีปลอมเอกสารราชการ
คอลัมน์ อาชญา (ลง) กลอน
โดย…ธนก บังผล
หายไปนานขออภัยผู้อ่านด้วยครับ มีเรื่องมาเล่าให้ทุกท่านได้ตื่นเต้นหลังผมโดนตำรวจทหารเอาหมายจับมาประเคนให้ถึงบ้านพร้อมมาตรา 44
ทำไมถึงมีหมายจับ?
ปี 2557 ผมไปช่วยอา (น้องสาวของพ่อ) วิ่งเอกสาร อาผมเปิดร้านบริการอำนวยความสะดวกให้กับต่างด้าวและคนพื้นที่สูงในการต่อใบอนุญาตทำงาน และพาสปอร์ต ในจังหวัดเชียงใหม่
คนต่างด้าวที่เข้ามาทำงานพวกนี้ส่วนใหญ่จะเข้ามาเป็นแรงงานก่อสร้าง แต่ก็มีอาชีพอื่นๆที่เข้ามาด้วยเช่น แม่บ้าน หรือทำเกษตร ใบอนุญาตทำงานที่ทางร้านรับทำคือ ใครก่อสร้างโครงการไหน นายจ้างเป็นใคร เราก็จะเขียน (ขอย้ำว่าเขียน) โดยมีการรวบรวมเอกสารที่ต้องใช้ เพื่อนำไปยื่นให้สำนักงานจัดหางานจังหวัดเชียงใหม่อนุมัติ หากยื่นผ่านผมก็จะได้เงินจากอา โดยคิดเป็นต่างด้าวที่ยื่นขอใบอนุญาตผ่านกี่คน 5 คนก็ 500 ตกแล้ว 100 บาทต่อต่างด้าว 1 คน
วันหนึ่ง ก็มีต่างด้าวไม่อยากจะทำตามกฎหมายหรืออาจจะถูกหลอกว่ามีคนสามารถช่วยให้เสียเงินน้อยลงเพื่อทำใบอนุญาตทำงานปลอม
ความจริงคือ เสียเงินมากกว่าการทำให้ถูกกฎหมายถึง 4-5 เท่าเลยนะครับ
เมื่อได้ใบอนุญาตทำงานปลอมแล้วต่างด้าวคนนี้ก็ “ลองของ” เสี่ยงดวงว่าทางร้านจะรู้หรือไม่ และถ้าไปยื่นทางสำนักงานจัดหางานจะรู้หรือไม่
ก็เป็นไปตามคาดครับ ทางร้านไม่รู้เลยว่าปลอม เพราะมีตราประทับรับรอง มีลายเซ็นของเจ้าหน้าที่จัดหางาน กระดาษก็ไม่เห็นว่าจะแปลกอย่างไร แต่จัดหางานเขาตั้งท่าอยู่แล้วดูปุ๊บรู้ปั๊บ “ปลอมแน่นอน”
แล้วใครเป็นคนเซ็นรับมอบอำนาจจากต่างด้าวให้ไปยื่นจัดหางาน …ก็ผมเองครับ
ในวันนั้นผมนัดกับคนที่ปลอมให้ไปที่จัดหางานด้วย พอเจ้าหน้าที่บอกว่าเอกสารปลอม ผมก็เรียกให้ต่างด้าวเข้าไปคุยกับเจ้าหน้าที่ โดยไม่คิดเฉลียวใจแม้แต่นิดเดียวเลยว่ามันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
เสร็จแล้วผมก็ไปลงบันทึกประจำวันไว้ที่ สภ.ช้างเผือก ก่อนที่ทางจัดหางานจะไปแจ้งความด้วยซ้ำ มีหลักฐานว่าใครเป็นคนทำปลอม บ้านอยู่ไหน ชื่ออะไรครบ
เอาชื่อของมิจฉาชีพไปให้จัดหางาน เขาว่าอย่างไรรู้ไหมครับ เขาบอกว่าให้ผมไปจับมา ขอประทานโทษมีกฎหมายฉบับไหนในประเทศนี้ให้ชาวบ้านไปจับผู้ต้องหา คุณควรจะประสานกับตำรวจเพื่อจับกุม
ไม่นานหลังจากนั้นผมก็กลับมาทำงานที่กรุงเทพ มาทำงานโทรทัศน์ วันหนึ่งก็มีหมายเรียกให้ไปรายงานตัว ตกใจมากครับจากที่ไม่คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไรคราวนี้ไม่ใช่แล้ว
ประสานผ่านผู้กำกับ สภ.ช้างเผือก ตามวันเวลาที่แจ้งเพื่อคุยกับพนักงานสอบสวนผู้ทรงคุณวุฒิเจ้าของคดี ก็ปรากฏว่าพอไปถึงก็ไม่ได้คุยกับใคร คนนั้นคนนี้ออกไปข้างนอกหมด แล้วบอกว่าให้นัดมาอีกทีตอนสะดวกเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะหมายเรียกนี้เป็นพยาน ไม่ใช่ผู้ต้องหา
ก็ว่ากันไปครับ ตั้งแต่วันนั้นผมก็ปล่อยผ่านจนลืมไปเลยว่าเคยมีคดีความกับทางจัดหางาน เวลากลับไปเชียงใหม่เจออา อาก็บอกว่าไอ้คนที่ทำปลอมนั้นโดนจับไปแล้ว เพิ่งมารู้วันที่โดนจับนี่ละครับว่าคนที่โดนไปก่อนหน้าผมเป็นต่างด้าว ผู้ต้องหาที่ 2 ไม่ใช่ตัวการใหญ่ที่ทำปลอม
รู้เพิ่มด้วยว่าผมกลายเป็นคนมีหมายจับตั้งแต่เดือนเมษายน ปี 2559 ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ใช้ชีวิตตามปกติไม่เคยคิดจะหลบหนีเพราะคิดว่าเรื่องน่าจะจบไปแล้ว เห็นเงียบๆหายไป ไม่มีหมายเรียกอะไรมาถึงมือผมเลย และอีกอย่างคือไว้ใจหลังจากที่คุยโทรศัพท์กับผู้กำกับ สภ.ช้างเผือกแล้ว
จนทหารเอามาตรา 44 นำตำรวจเข้ามาจับผมถึงบ้านนั่นละครับ ไม่ได้โทษเจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติตามคำสั่งเลย ตำรวจกองกำกับการสืบสวนลำปางดูแลเป็นอย่างดี ก่อนส่งให้สืบภาค 5 มารับตัวไปส่ง สภ.ช้างเผือก
ผมปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา เพราะไม่ได้รู้เห็นอะไรกับการทำปลอมเอกสารเลย ก็ต้องหาทนายสู้คดีกัน เท่าที่คุยกับตำรวจเจ้าของคดีคนใหม่ เขาก็แนะนำว่าอย่าใช้ความรู้สึก เพราะกฎหมายต้องสู้กันด้วยหลักฐานพยาน ประเทศไทยเป็นระบบกล่าวหา ไม่ผิดก็ต้องหาหลักฐานมาหักล้าง
บอกกันตามตรง ผม “รู้สึก” แล้วว่าแพะเป็นอย่างไร การจะค้นเอาหลักฐาน และพยานบุคคลมาต่อสู้นั้นผมมืดแปดด้าน บอกได้คำเดียวว่าซวยที่ไปเซ็นรับมอบอำนาจโดยโง่ไม่รู้ว่าเอกสารปลอมแล้วเอาไปยื่นจัดหางาน
ช่วงนี้อาจเงียบหายไปบ้าง แต่จะพยายามเล่าสู่กันฟังไปเรื่อยๆผ่านเว็บไซต์นี้ครับ หาทนาย เตรียมตัวต่อสู้ก็คงใช้เงินและเวลาพอสมควร อาศัยออกกำลังกายวิ่งที่สวนสาธารณะดูสาวๆแก้เครียดกันแล้วครับตอนนี้
