ต่อศักดิ์ สุขวิมล ต้นแบบผู้นำครองใจคน

September 24, 2017

3458

ถึงแม้การฝึกอบรมทบทวนอารักขา และรักษาความปลอดภัยบุคคลสำคัญและสถานที่ ภายใต้ณ ศูนย์อบรมพัฒนาการข่าว บช.ส. รุ่นที่ 1 และ 2 ระหว่างวันที่ 11-14 ก.ย. 60 และ 18-21ก.ย.60 ภายใต้การอำนวยการของ พล.ต.ต.สุทิน ทรัพย์พ่วง ผบก.ป. ส่งตัวข้าราชการตร.ในสังกัด บก.ป. ประกอบด้วย พ.ต.อ.ต่อศักดิ์ สุขวิมล ผกก.ปพ.บก.ป. พ.ต.อ.ภูมินทร์ พุ่มพันธ์ม่วง ผกก.5 บก.ป. ,พ.ต.ท.ปิยรัช สุภารัตน์ รองผกก.ปพ.บก.ป. ,พ.ต.ท.ทนงศักดิ์ ปัณไชย รองผกก.ปพ.บก.ป. ,พ.ต.ท.วชิรา ยาวไทยสงค์ รองผกก.ปพ.บก.ป. ,พ.ต.ท.เจษฎา โสมนัส สว.กก.ปพ.บก.ป. พ.ต.ต.ศตวรรษ คนชุม สว.กก.ปพ.บก.ป.เข้าร่วมการฝึกเพื่อเตรียมความพร้อมในงานพระราชพิธีฯทั้ง 2 รุ่น ได้เสร็จสิ้นลงแล้ว ผลการปฏิบัติเป็นไปด้วยความเรียบร้อย

แต่ความประทับใจของตำรวจสันติบาล ที่ร่วมการฝึกกับกองปราบฯโดยเฉพาะความประทับใจในตัว พ.ต.อ.ต่อศักดิ์ สุขวิมล ผกก.ปพ.บก.ป.ยังไม่จบ ดูได้จากข้อความขอบคุณจากตำรวจสันติบาลผู้หนึ่งที่ร่วมอบรมครั้งนี้ ที่มีนายตำรวจผู้หนึ่งส่งมาให้ผมด้วยความประทับใจ

ขออนุญาตพี่ต่อครับ
(นั่งอยู่เป็นเพื่อนน้องๆและครูฝึกจน ว14 เพิ่งกลับมาครับพี่ ครูฝึกเหนื่อยมากครับ ยืนนานกว่าผม ตั้งแต่เช้า คงอยากรีแลกซ์อ่ะคับ 5555555)

ผมรู้สึกขนลุกครับ ตอนพี่กล่าวว่า ที่เราได้มาเจอกัน ฝึกด้วยกันนี้ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

ผมก็รู้สึกครับ

แต่ผมก็หาคำตอบไม่ได้ว่าทำไม ผมก็ศึกษาธรรมะอยู่ตลอดครับพี่ แต่ก็ยอมรับว่ายังปฏิบัติได้ไม่ถึง ครับ แต่พยายามเอาตัวไปใกล้ๆสิ่งดีๆตลอดเพื่อไม่ให้มันลงต่ำไปกว่าที่เป็นครับพี่

ขออนุญาตนำเรียนตามตรงครับว่าก่อนหน้านี้ผมรู้สึกชื่นชมและเคารพพี่มาก่อนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ทั้งที่ผมไม่เคยเจอพี่และไม่รู้จักพี่มาก่อนแต่ผมได้เจอพี่จาก facebook ของพี่ๆน้องๆ โดยที่ผมไม่ทราบด้วยซ้ำว่าพี่คือใครเป็นตำรวจที่ไหน ผมจำได้แต่ว่าพี่เคยไปสอนยิงปืนที่โรงเรียนนายร้อยเท่านั้นเองคับพี่ 5555

ต้องขออภัยพี่อย่างสูงในความไม่รู้ของผมครับ

แต่ผมสัมผัสได้ว่าพี่ๆน้องๆทุกคนที่รู้จักพี่จะชื่นชมพี่และสิ่งที่ผมได้เห็นจากเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาทำให้ผมรู้สึกว่าผมอยากรู้จักพี่มากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นแนวคิดหลักการในการทำงานอะไรต่างๆ สิ่งที่พี่คิดบางสิ่งเหมือนสิ่งที่ผมคิดอยากทำ(และผมพยายามเดินตามอยู่ครับ) ไม่ว่าจะทางโลกหรือทางธรรม

มันเลยยิ่งทำให้ผมอยากรู้จักพี่มากขึ้นว่า เอ๊ะ พี่เค้าแนวไหนเนี่ย
เหมือนจะแนวแข็งกร้าว แต่ ในบทของทางธรรมพี่ก็มาแนวครูบาอาจารย์ที่ผมเคารพนับถือเลยครับ

แต่ด้วยความที่ผมเป็นตำรวจตัวเล็กๆโอกาสที่จะเข้าถึงคนระดับพี่มันไม่มีอยู่แล้วครับ ผมเคยลองคิดเล่นๆว่าถ้าเรามีบุญวาสนาที่จะได้รู้จักพี่เขาจริงๆเราคงจะได้รู้จักพี่เขาเองสักวันหนึ่ง แต่ก็นึกไม่ออกจะมีช้อตไหน เพราะ หน้างานก็ไม่ใกล้เคียงพี่เลย และผมคงไม่กล้าแอพโพรชตัวเองเข้าไปหาพี่เขาอยู่แล้ว ยิ่งด้วยสายงานแล้วโอกาสที่จะเจอพี่ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย ถ้าไม่นับว่าเป็นตำรวจเหมือนกันนะคับพี่ 55555555

จนมีวันหนึ่งที่ผมเห็นพี่แอด มา ผมดีใจนะพี่ เพราะผมไม่กล้าแอดพี่แน่นอนครับ

คือผมเคยอยากรู้ว่าพี่ทำยังไงถึงทำให้น้องๆรักและเคารพพี่มากๆ

ผมว่ามันสิ่งที่ นายตำรวจที่เป็นผู้บังคับบัญชาทุกคน ควรจะเรียนรู้และศึกษามากๆเลย
ในเรื่องของการครองใจคน

ไม่ว่าจะเป็นพี่ชมรมผม ทั้งพี่เอ็มพี่เปิ้ลพี่เจษ ซึ่งเป็นพี่ผมเคารพรัก และทุกคนเป็นคนดีมากๆ โดยที่ผมไม่ต้องรับรองเองเลยครับน้องชมรมทุกคนก็ทราบ แต่ทุกคนยอมพลีชีพเพื่อพี่ มันเป็นสิ่งที่ไม่มีอะไรซื้อได้จริงๆ นอกจาก ใจ

แต่จาก 4 วันที่ผ่านมานี้ทำให้ผมรู้จักพี่มากขึ้นแล้วผม ทราบแล้วครับว่าทำไมทุกคนถึงรักและเคารพพี่ เพราะผมเองก็รู้สึกเช่นนั้นครับ

ยอมรับครับว่าดีใจที่ได้ฝึกร่วมกับพี่พี่ทำให้น้องๆที่ฝึกร่วมกับพี่ 4 วันมานี้มีความกระตือรือร้นที่จะเป็นตำรวจ จริงๆเสียทีผมบอกตามตรงครับผมอยู่สันติบาลมาตั้งแต่เป็นนายเวรผู้บัญชาการ
มาถึงวันนี้ เกือบ 5 ปี ผมทราบดีครับว่าวัฒนธรรมองค์กรของหน่วยผมมันไม่เหมือนที่อื่น

ถึงแม้เราจะเป็นหน่วยกำลัง แต่เราหาผู้บังคับบัญชาที่สามารถรวมจิตรวมใจลูกน้องได้แบบพี่หาได้ยากมาก เอาแค่การฝึกสี่วันนี่ สำหรับพวกพี่มันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดามากแต่สำหรับน้องๆของพวกผมบาง กก. มันเป็นสิ่งที่ดูยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกินในการจะรวมกันได้ขนาดนี้

คนสุดท้ายที่ทำให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้ที่ผมได้ยินเค้าว่ากันก็เห็นจะมีพี่โจ๊ก อรรถกฤษณ์ธารีฉัตร ซึ่งกว่าจะรอคนแบบนั้นกลับมาอีกทีก็คงต้องใช้เวลานานเลยคับ

ผมเองไม่ได้หวังจะเป็นขนาดนั้นหรือแม้กระทั่ง ขนาดพี่ก็ตามครับ

แต่ผม ยอมรับว่า ผมกำลังเดินตามแนวพี่ คือทำยังไงก็ได้เพื่อรวมจิตรวมใจให้ลูกน้องรู้สึกรักในหน่วย ภาคภูมิใจในสิ่งที่เป็นอยู่

ในตอนนี้ซึ่งมันก็คือ ความเป็นสันติบาล จริงๆ เรามีหน้าที่อะไร และเราภาคภูมิใจในความเป็นเรามากแค่ไหน

ถึงแม้องคาพยพต่างๆมันจะไม่ตามไปด้วยเช่น รถราม้าช้างการสนับสนุน อะไรต่างๆซึ่ง ผมยอมรับครับว่ามันก็เป็นปัญหาใหญ่ของพี่ๆน้องๆที่ ไม่ได้มีเงินเดือนมากมายอะไร แต่ภารกิจ ค่อนข้างจะมีความรับผิดชอบสูงมาก ทำให้ต้องแบกรับภาระหลายเรื่องจนขวัญกำลังใจหายหมด

แต่ผมเชื่อครับว่าหลังจากนี้ทั้งแปดสิบกว่าคนที่ได้เรียนรุ่นสองกับพี่นี้อย่างน้อยก็จะมีความรู้สึกที่ รักแล้วก็ภาคภูมิใจในความเป็นสันติบาลมากขึ้น และทุกคนก็จะต้องเรียนรู้ที่จะอยู่และทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

ตัวผมเองก็จะทำหน้าที่ ฟันเฟืองตัวเล็กๆ อย่างที่พี่ได้กล่าวไว้ให้ดีที่สุดครับไม่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งใดก็ตามผมก็จะทำในส่วนของผมให้ดีที่สุด
แล้วก็จะเป็นตำรวจที่จงรักภักดีต่อพระองค์ท่าน และประชาชน ให้ดีที่สุดครับ ลูกชาวบ้านอย่างผม มาไกลขนาดนี้ ได้ตอบแทนแผ่นดินได้บ้าง ก็ตายตาหลับแล้วครับพี่

ขอกราบขอบพระคุณพี่แทนพี่ๆน้องๆสันติบาลอย่างสูงนะครับพี่ต่อ ทุกเรื่องครับพี่