มีคำวิจารณ์มากมายในแวดวงลูกสักหลาด รวมถึงคนนอกว่าทำไมนักเทนนิสไทยทั้งชายและหญิงในช่วง 10 กว่าปีที่ผ่านมาถึงไม่มีใครก้าวเทียบชั้นหรือเทียบเคียง “ซุปเปอร์บอล” พี่ “แทมมี่” หรือแม้กระทั่ง “ปิ๊ก-ดนัย อุดมโชค” ได้เลย
หลายต่อหลายรุ่นทำท่าดีตอนเด็ก สุดท้ายก็ท่าดีทีเหลวทุกราย หลายคนทำผลงานได้สุดยอดในช่วงการเล่นไอทีเอฟจูเนียร์ ติดอยู่ในท็อป 100 ของโลก บางคนอยู่ในท็อป 50 แต่พอถึงรอยต่อการเล่นอาชีพกลับหายหน้าหายตากันไปหมด
ขณะที่ผลงานของลูกชายผมตอนเล่นจูเนียร์ยังเทียบรุ่นพี่หลายคนไม่ได้เลยครับ พูดกันตรงๆแบบไม่อ้อมค้อมหรือเข้าข้างตัวเอง “แล้วอย่างงี้จะไปรอดหรือ”
ผมเองก็เป็นอดห่วงอนาคตของลูกไม่ได้ครับ และพยายามทำใจไว้ล่วงหน้า โดยไม่ยึดติดกับความสำเร็จในวัยเด็ก เน้นทำร่างกายเป็นอันดับแรก เพื่อเตรียมพร้อมเอาไว้ใช้ตอนเล่นอาชีพเต็มตัว เพราะถึงตอนนั้นร่างกายต้องแกร่งเกินร้อย
อย่างที่ผมเคยบอกไปแล้วว่าลูกชายเร่ิมทำฟิตเนสจริงๆจังๆตั้งแต่อายุ 14 และทำมาตลอดไม่เคยเว้น จะมีหยุดไปบ้างตอนออกทัวร์ต่างประเทศเท่านั้น บางช่วงที่มีโปรแกรมแข่งขันติดกัน ทำให้ว่างเว้นฟิตเนสนานเป็นเดือน ทำให้รู้และสัมผัสได้ว่าการเล่นเทนนิสไม่มีทางไปต่อได้แน่ ถ้าร่างกายยังไม่แน่นพอ ซึ่งถือเป็นส่ิงสำคัญไม่ย่ิงหย่อนไปกว่าเทคนิคและแท็กติคในเรื่องการตีเทนนิสเลย
อีกประเด็นที่ผู้ปกครองหลายคนมองไม่ต่างกับผมก็คือมาตรฐานการฝึกซ้อม บอกตรงๆว่าบ้านเรายังสู้ญี่ปุ่น จีน เกาหลี้ใต้ ญี่ปุ่น หรือไต้หวันไม่ได้ครับ โดยไม่ต้องพูดถึงอเมริกา หรือฝรั่งตาน้ำข้าวชาติอื่นๆ เพราะเขามีดีกว่าทุกชาติในเอเซียอยู่แล้ว
นอกจากรูปแบบการฝึกซ้อมแล้ว ผมมองว่ากลุ่มซ้อมก็สำคัญไม่ย่ิงหย่อนไปกว่ากัน คู่ฝึกซ้อมจำเป็นต้องมีลำหักลำโค่นหรือความหนักหน่วงพอๆกัน หรือต้องหนักกว่า เพื่อที่ลูกเราจะได้พัฒนาสโตรกนอกเหนือจากเกมส์การเล่น
ลองนึกดูว่าถ้ามีนักหวดเยาวชนไทยฝีมือดีสักคนพร้อมไต่เต้าขึ้นสู่อาชีพต้องดวลสโตรกกับนักเทนนิสรุ่นเดียวกันหรือรุ่นน้องอายุอ่อนกว่า 2-3 ปีทุกวันๆ แล้วแบบนี้จะไปสู้นักหวดฝรั่งตัวสูงใหญ่หนาล้ำปึกที่มีกลุ่มซ้อมใกล้เคียงกันหลายๆคนได้อย่างไร เอาแค่นักหวดแถวหน้าของเอเซียก็สู้ยากครับ
รวมถึงโค้ชผู้ฝึกสอนต้องมีดีกรีมากพอไม่ใช่แค่มีใบประกาศรับรองการผ่านอบรม แต่ต้องมีความรู้ความสามารถและประสบการณ์ในการดึงศักยภาพนักกีฬาแต่ละคนที่มีดีไม่เหมือนกันออกมาให้ได้มากที่สุด ผมเองไม่สามารถบอกได้ว่าถ้าอยากให้นักเทนนิสเยาวชนประสบความสำเร็จในระยะยาวต้องทำอย่างไร เร่ืองนี้เป็นหน้าที่ของผู้ที่เกี่ยวข้องต้องหันมาคบคิดหาทางออกอย่างจริงจัง
แต่เท่าที่ดูมาตลอดกว่า 10 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่ลูกชายผมเร่ิมเล่นเทนนิสมาถึงวันนี้ บอกตรงๆว่าเรายังห่างไกลกับความสำเร็จครับและถ้ายังปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆโดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอีก 10 ข้างหน้าคงไม่มีอะไรต่างจากเมื่อ 10 ปีก่อนแน่นอน ทั้งๆที่วันนี้หากวัดกันเฉพาะตัวนักกีฬา เด็กไทยไม่แพ้ใครในโลกหรอกครับ
——————————————– เดอะวินเนอร์
