ประกวดเรียงความ “กว่าจะมาถึง…รั้วจักรดาว”โดยผู้ปกครองนตท.65
เส้นทางนักล่าฝันจักรดาว ก้าวแห่งความสำเร็จ นักเรียนเตรียมทหาร65 ศุภวัฒณ์ จ.
กับความเพียรพยายาม ต่อสู้ อดทนอดกลั้นทุกอย่าง ทั้งด้านวิชาการ และความแข็งแกร่งของร่างกาย จนสำเร็จในวันนี้ นำมาซึ่งความภาคภูมิใจ และเกียรติยศสู่ครอบครัวจุลเสวก
ย้อนไปเมื่อ 6 ปีที่แล้ว พ่อและแม่พยายามผลักดันให้ลูกเข้าสู่เส้นทางที่ลูกผู้ชายทุกคนใฝ่ฝัน คือการเข้าเป็นนักเรียนเตรียมทหารจะเหล่าไหนก็จนลูกตั้งคำถามว่า
“ทำไมต้องเข้าโรงเรียนเตรียมทหารเท่านั้นเหรอครับในชีวิตนี้เป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยเหรอ“
วันนั้นได้แต่บอกลูกว่า ไม่ใช่แบบนั้น
แต่สิ่งที่ลูกจะได้รับถ้าเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร จะได้ฝึกความอดทนทั้งร่างกายและจิตใจ ภาวะความเป็นผู้นำความมั่นคงในชีวิต และครอบครัวในอนาคตของถูก ถ้าลูกยังมองไม่เห็นตรงนั้นเพราะเป็นนามธรรม แต่อย่างน้อยตอนนี้ก็ทำเพื่อแม่ใด้ไหมครับ
ลูกเงียบ แต่นั้นคือการยอมรับที่จะทำเพื่อแม่
จนสอบปีแรกปี 63 ลูกไม่ติดสักเหล่า ลูกก็ไม่แสดงอาการใดๆ เพราะใจไม่ต้องการ
จนสอบปีที่สอง ปี64 ปีนี้มีแต่ข่าวร้าย ไม่ว่าจะเป็นโควิดทำให้แม่ตกงาน จึงตัดสินใจลงไปตั้งหลักใหม่ที่ชุมพร ต้องจำใจปล่อยให้ลูกชายอายุ16ปี อยู่กรุงเทพฯ ใช้ชีวิตคนเดียว จัดการดูแลตัวเองทุกอย่างเอง ถึงเวลาสอบลูกก็อาศัยติดรถพ่อแม่เพื่อนไป
จนมื่อถึงเวลาประกาศผลติดเหล่าเดียวคือ ตำรวจ ด้วยลำดับที่ 912 แม่รับรู้ว่าลูกผิดหวังที่ไม่สามารถติดเหล่าที่เหลือได้ในขณะที่เพื่อนๆติดทุกเหล่า แต่ลูกก็ไม่ท้อถอยที่จะไปสู้ในรอบสองเพราะใจเริ่มมาแล้ว
แม่เดินทางจากชุมพรมากรุงเทพฯ เพื่อพาลูกสอบพละรอบสองที่โรงเรียนนายร้อยสามพราน นครปฐม ขณะนั้นสถานการณ์โควิดระบาดหนัก และเป็นพื้นที่สีแดง ในขณะที่พ่อบอสกับน้องวันพีช อยู่ที่ชุมพรคอยให้กำลังใจ
ตลอดเกือบ 15 วันที่เดินทางไปกลับ กรุงเทพฯ –โรงเรียนนายร้อยสามพรานอาศัยกินขนมปังในรถ แม่ก็จะจอดรถรอลูกริมรั้วจนเสร็จสิ้นภารกิจ ต่อด้วยทุกเย็นจะไป เรียนพละที่ศูนย์ธรรมศาสตร์รังสิต ซึ่งเหลือเวลาอีกไม่กี่วัน
จุดอ่อนคือฐานกระโดดไกลที่ลูกทำได้แค่ 184ซม. ถ้าตกสถานีใดสถานีหนึ่งก็ถือว่าตก ลูกบอกแม่ว่า
“ขอให้แม่เชื่อลูก ลูกทำได้ๆ”
สุดท้ายผ่านทุกสถานี รอบสอบสัมภาษณ์โดนคำถามลูกว่า ถ้าปีนี้ไม่ติดจะทำยังไง ลูกบอกว่าถ้าไม่ติดปีหน้าผมจะกลับมาใหม่ครับ ลุ้นวันประกาศผลสุดท้ายความตั้งใจนั้นก็เป็นจริงคือ ปีหน้ามาใหม่ครับ
ข่าวร้ายตามมาอีก เมื่อคุณยายป่วยเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้ายจึงพาลูกไปเยี่ยมคุณยายซึ่งไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย เพียงแค่ 20 วันที่ไปดูแลคุณยายก็มาด่วนจากไป
ในช่วงจัดงานให้คุณยาย คนรอบข้างที่รู้ว่าลูกสอบไม่ติดตัวจริง ก็จะมีคำพูดที่ทำให้เสียกำลังใจ ลูกพูดกับแม่ว่า
“ไม่เป็นไรนะแม่ ปีหน้าลูกจะติดทุกเหล่าสร้างตำนาน คิว 5 เหล่า พ่วงจ่าอากาศให้ด้วย ขอให้แม่เชื่อลูก จะได้ลบคำสบประมาทจากคนเหล่านี้“
เหลือเวลาเตรียมตัวสอบปี65 (ปีสุดท้าย) อีก 6 เดือน พ่อมาส่งลูกที่กรุงเทพตอนขับรถออกจากบ้านพ่อ น้ำตาพ่อไหลไม่รู้ตัวที่ต้องปล่อยให้ลูกอยู่บ้านคนเดียว
คำพูดและภาพนั้นยังคงทำให้แม่น้ำตาไหลอยู่ถึงทุกวันนี้
แม่ให้มอเตอร์ไซค์ของหมู่บ้าน ช่วยรับส่งจากบ้านไปสถาบันติว กะเข้ารับแปดโมงเช้าส่งป้ายรถเมล์ กะดึกห้าทุ่ม ฝนตกก็ต้องฝ่าฝนกลับทุกวัน เพราะมีคุณนายพุดดิ้ง(แมวเพื่อนพูดคุยของลูกตอนอยู่คนเดียว ) รออยู่ที่บ้าน แม่จะโทรเช็คทุกคืนและรอลูกโทรหาเมื่อถึงบ้าน
(บางวันแม่ก็ง่วง รอไม่ใหว กว่าจะถึงเกือบเที่ยงคืน)
จากนั้นลูกก็จะเล่นเวท ดึงข้อที่บ้าน บางวันก็ต่อด้วยเล่นเกมส์กับเพื่อนโวยวายเสียงดังร้องขอชีวิต บอกสร้างบรรยากาศ ปลดปล่อยความเครียด
ระหว่างรอสอบเตรียมทหาร ลูกสอบติดจ่าอากาศตัวจริงลำดับที่ 5 (แผนสำรองหากไม่ติดเตรียมหทารสักเหล่า เพื่อจะรอโควตาสอบอีก 1 ปี)
เมื่อผลสอบเตรียมทหารออก กองทัพบก ลำดับที่ 17, กองทัพเรือ ลำดับที่ 17, ตำรวจน้ำ ลำดับที่ 14, กองทัพอากาศ ลำดับที่ 18 และ นายร้อยตำรวจ ลำดับที่127 ลูกทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ได้จริงๆว่าจะเป็น คิว 6 เหล่า
สุดยอด นายแน่มาก
แล้วลูกขอเลือก กองทัพอากาศ
นี้คือผลของความพยายาม ต่อสู้กับความผิดหวัง คำสบประมาท ฟันฝ่าอุปสรรคจนมาถึงรั้ว….จักรดาว ในวันนี้ได้สำเร็จ
กว่า..จะมี วันนี้ ที่ใจฝัน
จะ…มุ่งมั่น ไม่ท้อ ขอทำดี
มา..เป็นดาว ดวงหนึ่ง ซึ่งศักดิ์ศรี
ถึง..จะมี อุปสรรค จักก้าวข้าม
รั้ว..ขวากหนาม ข้ามไป ไม่รอรี
จักราศี เกียรติศักดิ์ นักล่าฝัน
ดาว..ดวงนั้น รออยู่ สู้ไม่ถอย
นางณัฐนันท์ จุลเสวก ผปค.นตท.ศุภวัฒน์ จุลเสวก ตอน19 เลขที่ 30
สมาคมผู้ปกครองเเละครูโรงเรียนเตรียมทหาร
