ตำนานมือปราบพระกาฬ ชลอเกิดเทศ โดยกิตติพงศ์ นโรปการณ์
เกือบๆเที่ยงคืน ชลอลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตอนนี้รถเบนซ์ สีดำ รุ่น 230 E w124 พาหนะคู่ใจ ที่จ่าตั๋นกับจ่ายะ สลับกันทำหน้าที่ขับ เพิ่งวิ่งเข้ามาถึงกลางเมืองจังหวัดตาก และกำลังวิ่งมุ่งหน้าออกไปทางอำเภอบ้านตากที่อยู่ห่างไปประมาณ 10 กิโลเมตร
จ่าตั๋นขับมาเรื่อยๆไปตามถนนพหลโยธิน จนกระทั่งถึงที่หมาย หมุนพวงมาลัยเลี้ยวซ้ายเข้าไปในไร่เกิดเทศที่มีป้ายปักอยู่ริมถนน จากไฟหน้ารถ ชลอเห็นไอ้โก๊ะ เด็กหนุ่มชาวกะเหรี่ยงที่เขาให้เป็นคนคอยดูแลเรื่องรดน้ำต้นไม้ในไร่ ดูแลเรื่องข้าวปลาอาหารช่วย ใหญ่-สุรางค์ พลทรัพย์ คนรักของเขาสมัยทำร้านอาหาร ทำบ่อกุ้ง ขายกุ้งเผา
เด็กหนุ่มชาวกะเหรี่ยงยกมือไหว้ปะหลกๆ และยิ้มด้วยความดีใจ ที่เห็นเจ้านายตำรวจกลับมา มันรีบปิดประตูรั้วบ้าน และวิ่งตามรถของเขาที่กำลังวิ่งไปจอดที่หน้าบ้านพัก ริมแม่น้ำปิงที่ชลอสร้างไว้สมัยเป็นผู้กำกับหัวหน้าตำรวจเมืองตากเมื่อ 4-5 ปีที่ผ่านมา
ทันทีที่รถจอด ชลอก้าวลงจากรถเดินขึ้นไปที่เทอเรซหน้าบ้านชั้นเดียวที่พักของเขาที่สร้างแบบสไตล์รีสอร์ต ขณะที่ไอ้โก๊ะเด็กกะเหรี่ยง วิ่งกระหืดกระหอบมาไขกุญแจเปิดบ้าน ปากก็บอกว่า
“ผมทำความสะอาดบ้านเรียบร้อยครับนาย แล้วเอาสมชายเข้ามารอนายไว้ในบ้านแล้ว…”
เจ้าของอาณาจักรไร่เกิดเทศ ที่คนทั่วไปรู้จักในชื่อคุ้มพระลอ ยิ้มด้วยความพอใจ ก่อนเปิดประตูเข้าไปในบ้าน โดยมีจ่าตั๋น จ่ายะ 2 ตำรวจคนสนิทหิ้วกระเป๋าสัมภาระของใช้ส่วนตัว รวมทั้งโทรศัพท์เคลื่อนที่เครื่องใหญ่ เดินตามชลอเข้าไปอย่างไม่ได้สนใจอะไร เป็นเพราะเพลียและเหนื่อยจากการขับรถ
แต่ทันทีที่วางข้าวของเสร็จเงยหน้าขึ้น ทั้งคู่ถึงกับตกใจร้องลั่นถอยกรูดไปที่ประตู เมื่อเห็นเสือโคร่งตัวใหญ่กว่าสุนัขอัลเซเซี่ยนวิ่งออกจากมุมบ้านอย่างเงียบกริบ กระโจนเข้าใส่ผู้บังคับบัญชาของเขา
ขณะที่เจ้าของไร่เกิดเทศ ไม่ได้มีท่าทีตื่นตระหนก ซ้ำยังตั้งหลักตั้งแยกขายกมือต้านรับแรงปะทะของเสือโคร่งตัวใหญ่ตัวนี้่ พร้อมกับหัวเราะร่าอย่างดีใจ ท่ามกลางความตกตะลึงระคนแปลกใจของ 2 ตำรวจลูกน้อง
“ไง….. ไอ้สมชาย เดี๋ยวนี้ตัวใหญ่เบ้อเริ่มเลยนะมึง ไอ้โก๊ะ มึงเอาเข้ามารอรับกูในบ้านเลยเหรอวะ ไอ้ห่า ดีนะ ไอ้ตั๋นไอ้ยะ ไม่ตกใจขี้เยี่ยวแตก…….”
พูดพลาง รองผู้บังคับการมือปราบใช้มือทั้ง 2 ข้าง หยอกล้อเล่นหัวกับ สมชาย เสือโคร่งเพศผู้ที่เขาได้มาตั้งแต่ตัวยังเล็กๆ หลังจาก แอ๊ว- ยอดรัก สลักใจ นักร้องลูกทุ่งคนดังที่สนิทสนมกับเขา เอามาให้เป็นของขวัญเมื่อครั้งเขามาซื้อที่ริมแม่น้ำปิง สร้างอาณาจักรคุ้มพระลอใหม่ๆ
“ไอ้โก๊ะ …..มึงพาไอ้ตั๋น ไอ้ยะ ไปพักผ่อนที่บ้านหลังข้างๆ ส่วนมึงไอ้สมชาย มึงนอนเฝ้ากูอยู่ในนี้แหละ ไม่ต้องไปไหน……”
นายตำรวจคนเกิดปีขาลสั่ง ขณะที่ไอ้โก๊ะพร้อมลูกน้องกะเหรี่ยง2-3 คน วิ่งเข้ามาช่วยหิ้วกระเป๋าของ 2 ตำรวจติดตาม ที่เก็บไว้ในกระโปรงท้ายรถเบนซ์ของชลอ ไปที่บ้านชั้นเดียวที่สร้างไว้ให้แขกเหรื่อมาพักอีกหลัง
หลังอาบน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย ชลอเดินออกมานั่งดูดบุหรี่ที่เก้าอี้รับแขกอัลลอยอยู่หน้าบ้าน ทอดอารมณ์ปล่อยใจไม่คิดอะไร สายตามองฝ่าความมืดไปยังแม่น้ำปิงที่อยู่ข้างหน้าไม่ถึงสิบเมตร
แต่ในยามดึกแบบนี้ เขาแทบมองอะไรไม่เห็น ยกเว้นไฟนีออนที่เปิดอยู่บนแพริมแม่น้ำปิงหลังเบ้อเริ่ม อยู่เยื้องห่างจากบ้านของเขาไปไม่มากนัก รวมทั้งไฟถนนภายในอาณาจักรแห่งนี้
ชลอนั่งจัดลำดับความคิด วาดแผนคร่าวๆในใจว่าเขาจะเริ่มทำอะไรต่อจากนี้ในการสืบสวนคลี่คลายคดียิงเสี่ยปุ้ย นักธุรกิจคนดังเมืองเชียงใหม่ ตามที่ผู้บังคับบัญชาเขามอบหมายสั่งการมา
ที่แน่ๆ พรุ่งนี้เขาต้องไปเชียงใหม่ หลังกำลังที่เขานัดไว้ในตอนเที่ยงมาถึง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเขาต้องมีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับคดีนี้เป็นทีเด็ดอยู่ในมือบ้าง
คิดอะไรไปเรื่อย นายตำรวจนักบู๊อัดควันบุหรี่เข้าปอดครั้งสุดท้าย ก่อนขยี้ลงในจานเขี่ยบุหรี่ที่ไอ้โก๊ะมันเตรียมมาวางไว้ แล้วหันกลับเดินเข้าบ้าน โดยมี สมชาย เสือโคร่งตัวใหญ่ เดินตามหลังเจ้าของอาณาจักรไปอย่างเงียบๆ
เช่นเดียวกับไอ้โก๊ะ เด็กหนุ่มชาวกะเหรี่ยงที่นั่งเงียบๆรอรับใช้เจ้านายอยู่ข้างบ้าน ก็ถือโอกาสเดินกลับไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเองเหมือนกัน
——————————————————————————–
เช้าวันรุ่งขึ้น ชลอตื่นนอนเดินออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ที่เทอเรซหน้าบ้าน ลมจากแม่น้ำปิงพัดเข้ามาสร้างความสดชื่นให้กับมือปราบหนุ่มนักบู๊ บรรยากาศแบบนี้หาไม่ได้ที่กรุงเทพ หรือที่ไหนๆ
ไอ้โก๊ะกะเหรี่ยงหนุ่มรับใช้ กุลีกุจอเอากาแฟร้อนเข้ามาเสิร์ฟให้เจ้านายตำรวจ ขณะที่ชลอบอกให้มันเอาไอ้สมชายกลับเข้ากรงที่อยู่ระหว่างบ้าน และสนามเทนนิส ที่เขาทำให้ปูกับปลา ลูกชายและลูกสาวเล่น
กำลังจะเอ่ยปากถามถึง จ่าตั๋น จ่ายะ 2 ลูกน้องตำรวจว่าตื่นนอนหรือยัง ก็มีรถเบนซ์สีน้ำเงิน 280 se สีบรอนซ์ฟ้าและรถเก๋งนิสสัน สกายไลน์ สีดำ ติดฟิลม์ทึบ วิ่งเข้ามาตามทางก่อนมาจอดที่แพริมน้ำ
เขาเห็นชายรูปร่างผอมสูง อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขาเดินลงจากประตูหลังรถเบนซ์ ตรงมาที่ที่เขายืนอยู่ โดยมีชายฉกรรจ์อีก 2 คน เดินตามหลังแบกลังบรั่นดีเฮนเนสซี่ มา 2 ลัง
ส่วนชายฉกรรจ์ที่เหลือ 3-4 คน เดินเข้าไปนั่งรออยู่ในแพริมน้ำ เขาจำได้บางคนเป็นตำรวจลูกน้องเก่าเขาที่ตาก บางคนก็เป็นกะเหรี่ยงที่เคยอยู่กับลุงโบเมียะ ผู้นำกระเหรี่ยงเคเอ็นยู ที่มีกองกำลังอยู่ฝั่งตรงข้ามอำเภอแม่สอด
“มาแต่เช้าเลยนะมึง….ไอ้ฮุก”
ชายผอมสูงที่ถูกเจ้าของคุ้มพระลอ เรียก ไอ้ฮุก ยกมือไหว้ บอกให้ลูกน้องวางลัง บรั่นดี Hennessy XO ไว้บนพื้นเทอเรซหินอ่อน ก่อนเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะหน้าบ้านร่วมกับเขา
“ XO ของโปรดพี่ ผมเอามาฝาก …”
ชลอเอ่ยตอบขอบใจ ขณะที่อาคันตุกะพูดต่อ
“เมื่อวาน ตอนที่พี่โทรศัพท์เข้ามา ผมอยู่แม่สอด เพิ่งจะกลับออกจากฝั่งนั้นพอดี เจอพี่สมด้วย เลยบอกว่าพี่มา เห็นแกบอกว่าจะมาหาพี่เหมือนกัน .…”
เสียงพูดภาษาไทยสำเนียงจีนจาก ไอ้ฮุก หรือคนทั่วไปรู้จักกันในชื่อเสี่ยฮุก -สุนทร รัศมีฤกษ์เศรษฐ นักธุรกิจค้าไม้ชายแดนตะวันตกที่สนิทสนมกับเขามาตั้งแต่เป็นผู้กำกับหัวหน้าเมืองตาก และเขาโทรศัพท์นัดให้มาพบที่ไร้เกิดเทศ หรือคุ้มพระลอแห่งนี้
ส่วนพี่สม ที่ เสี่ยฮุก พูดถึง ชลอรู้ว่าหมายถึงพ่อเลี้ยงสม หรือสม จันทร์กระจ่าง ที่ถูกขนานนามเจ้าพ่อสาละวิน คนดังในวงการค้าไม้สัก
ประวัติพ่อเลี้ยงสมที่เขารับรู้ ถ้ากระแสน้ำไม่ตื้นเขินจากการทำเขื่อนเมื่อปี 2507 อดีตเด็กหนุ่มนครสวรรค์คนนี้ คงไม่เลิกจากธุรกิจเรือรับจ้างขนส่งสินค้าระหว่างนครสวรรค์ กำแพงเพชร ตาก และผันตัวเข้าสู่วงการค้าไม้สัก
เริ่มแรกมารับจ้างขนไม้สักให้กับพ่อค้าไม้จากจังหวัดตากไปส่งที่กรุงเทพฯ
เมื่อกิจการเริ่มดีขึ้น จึงหันมาประมูลและขอสัมปทานทำไม้เองที่จังหวัดตาก ก่อนขยายไปยังจังหวัดอื่นๆทั่วภาคเหนือ
เมื่อรัฐบาลไทย มีนโยบายปิดป่า พ่อเลี้ยงสม แผ่ขยายอิทธิพลข้ามฝั่ง ด้วยการจับมือกับนายพลโบเมียะ ผู้นำกะเหรี่ยง สร้างโรงเลื่อยแปรรูปไม้ในฝั่งพม่าตรงข้าม อำเภอแม่ระมาด และอำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก ข้ามแม่น้ำเมยเข้ามาในฝั่งไทย
พ่อเลี้ยงสมขยายพื้นที่ทำไม้สักอยู่ในฝั่งประเทศพม่าตลอดลำแม่น้ำสาละวิน ขึ้นไปถึงฝั่งตรงข้ามอำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ทำไม้ส่งขายให้กับพ่อค้าไม้ในประเทศหลายแห่งจนมีฐานะร่ำรวย เป็นที่รู้จักทั้งในวงการ ค้าไม้ ตำรวจ ทหาร ป่าไม้ และวงการนักการเมืองทุกระดับ
“ข้ามไปฝั่งนั้น เจอลุงโบเมียะมั้ย….”
ชลอถามเสี่ยฮุกถึงผู้นำกะเหรี่ยงกอทูเล ที่เขาเคยข้ามฝั่งไปนั่งกินเหล้ากินข้าวสมัยเป็นผู้กำกับหัวหน้าตำรวจเมืองตาก
“หลังๆไม่ค่อยเจอครับ พม่ามันไล่ตีกะเหรี่ยงกับชนกลุ่มน้อยหนักขึ้นๆ เล่นเอาพวกทำไม้ฝั่งเราเหนื่อยเหมือนกัน เพราะต้องจ่ายค่าผ่านทางมากขึ้น…….”
นักค้าไม้วัยอ่อนกว่าเจ้าของคุ้มพระลอ 3-4 ปี บอกด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย
“ ไอ้ห่า แค่สิวๆ ทำบ่น…..”
ชลอสวนกลับด้วยความรู้ทัน แต่ทำให้คู่สนทนายิ้มออกพลางควักแบงก์สีม่วงให้ไอ้โก๊ะที่วิ่งเอากาแฟปาท่องโก๋อาหารเช้ามาเสริฟ์ให้กับอาคันตุกะเจ้านาย
“มึงเอาไปดูแลไอ้พวกที่นั่งอยู่ในแพด้วย…..”
ชลอสั่งไอ้โก๊ะที่กำลังยิ้มด้วยความดีใจ
“แล้วพี่มีอะไร ถึงให้ผมเข้่ามาหา จะใช่เรื่องไอ้ปุ้ยที่โดนยิงที่เชียงใหม่หรือเปล่า…..”
พ่อค้าไม้คนดังถาม ขณะที่รองผู้บังคับการกองปราบพยักหน้า
“เออ.. มึงเก่ง กูจะมาถามเรื่องนี้กับมึงกับพี่สม พอรู้เรื่องหรือได้ยินอะไรบ้างไหม เด็กๆมึงอยู่กันครบหรือเปล่า…”
“ของผมอยู่ครบครับพี่… ผมสั่งไอ้พวกนี้ห้ามไปรับงานอื่นเด็ดขาด หากรักจะอยู่ด้วยกัน แต่จะลองถามๆไอ้พวกนี้ดู เผื่อว่ามันไปได้ยินอะไร……”
เสี่ยฮุกกล่าวตอบ
“แล้วมึงได้ยินเรื่องของไอ้ปุ้ยมันบ้างมั้ย….”
รองผู้การคนพวกเยอะซัก
“เวลาไปธุระที่เชียงใหม่ ผมก็ไปเที่ยวเล่นอยู่ในบ่อนเมืองใหม่ โรงแรมฟ้าธานี ที่มันสร้างน่ะพี่ ครบวงจร มีทั้งไนท์ข่งไนท์คลับ โรงหนัง มันให้คนมาเช่าทำบาคาร่า ทำรูเล็ต ใหญ่โตเหมือนบ่อนในกรุงเทพ
คนดังๆมาเล่นกันเยอะ ที่เห็นก็มี เต็งโก้ เล่าฉิ คู่อาฆาตไอ้เหลา….”
คู่สนทนาให้ข่าว ส่วนชลอก็รู้ว่า เต็งโก้ ที่คนเรียกกันเจ้าพ่อสะพานเหลือง เป็นคู่ปรับแคล้ว ธนิกุล เจ้าพ่อคนดังเมืองกรุงอีกคน โดยเหตุวางระเบิดที่หน้าสนามมวยราชดำเนิน หลังมวยคู่เอกจบลงเมื่อ 2 ปีทีแล้ว แคล้วเกือบตายจากเหตุการณ์ที่ว่า แต่ทำให้ตำรวจติดตามและมือปืนเจ้าพ่อคนดังต้องเสียชีวิตไป 2 ศพ
หลังจากนั้น เต็งโก้ ก็หายหน้าไปจากเมืองกรุง และเป็นที่รับรู้กันในยุทธจักรว่า เหตุระเบิดลอบสังหารแคล้วครั้งนั้นเป็นฝีมือของ เต็งโก้ โดยมีสาเหตุจากผลประโยชน์ในธุรกิจที่ไม่เปิดเผย
“แล้วบ่อนใครวะ ที่มาทำ….”
นายตำรวจนักสืบถามพ่อค้าไม้นักเสี่ยงโชค
“เป็นของ โรจน์ ลำปาง ครับ ส่วนนายทุนเขาว่าเป็นเจ้าของโรงพิมพ์อยู่กรุงเทพฯ มีคนดูแล ชื่อไอ้ลิ้ง อยู่ลำปางเหมือนกัน….”
เสี่ยฮุกตอบอย่างรู้จริง ขณะที่ชลอถามต่อ
“แล้วบ่อนอื่นๆ มีที่ไหนอีกวะ ในเชียงใหม่ที่คนไปเล่นกัน….”
“ถ้าในเมือง ก็มีของไอ้อู๊ด เพื่อนไอ้ปุ้ย มันทำบ่อนอยู่ที่ฮันนี่คลับ แถวเจ็ดยอด แต่ส่วนใหญ่คนที่ไปเล่น จะเป็นกลุ่มของมันเอง ที่นี่ผมไม่เคยไป ไม่อยากไปด้วย มันซ่ามาก ลูกเจ้าของโรงไม้เก่า พ่อทิ้งไว้เยอะ….”
พ่อค้าไม้นักพนันยกกาแฟซดก่อนฟุ้งกับกับนายตำรวจมือปราบรุ่นพี่ต่อ
“อีกบ่อน อยู่สารภี เป็นบ่อนถั่วของไอ้ไล้ นครปฐม คนเยอะดีเหมือนกัน เห็นว่าคนดูแลเป็นพวกเพชรบุรี ชื่อ จ๋อง ตาเดียว พี่เคยได้ยินไหม เขาว่าตัวดังเลยนะไอ้นี่…..”
“หมดไปเยอะมั้ยมึง รู้เยอะขนาดนี้……”
นายตำรวจนักบู๊แซว
“ก็มีได้บ้าง เสียบ้างธรรมดา……แต่ก็มีเหลือมาให้พี่กินขนมน่ะครับ…..”
เสี่ยฮุกหัวเราะอารมณ์ดี พร้อมยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้ชลอบนโต๊ะ
ขณะที่รองผู้การคนพวกเยอะบอกขอบคุณ แต่ข้อมูลเท่านี้ชลอรู้แล้วว่า จะเริ่มเปิดฉากหามือปืนที่สังหารเสี่ยปุ้ยคนดังเชียงใหม่ได้ที่ไหน
